Gesjoemel met eisen Noord/Zuidlijn

Het Parool verhaalde op 14 oktober over de panieklobby van de Amsterdamse politici. Als volleerd lobbyist doet Frans Peeters daar nog een schepje bovenop, alsof ook voor hem een loopbaan op het spel staat.
     "Tegenstanders," zegt hij, "kunnen zich behoorlijk opwinden als zij ook maar vermoeden dat met deze vervoerwaarde wordt gesjoemeld."
     Vervolgens legt hij uit hoe serieus die vervoerswaarde-berekeningen worden uitgevoerd. Dat laatste ben ik grotendeels met hem eens en daarom stel ik ook dat er met de uitkomsten van die studies en berekeningen herkenbaar geknoeid is.
     Gesjoemeld, geknoeid, hoe moet het genoemd worden als een gemeentebestuur en de rijksoverheid onjuiste gegevens krijgen gepresenteerd? Je kan het even gemakkelijk frauderen noemen omdat er geknoeid wordt om een subsidie te scoren.
     Het college van burgemeester en wethouders hebben de gemeenteraad bij de besluitvorming in november 1996 uiterst relevante gegevens onthouden. Dat waren:
     a. De toetsingscriteria waarmee de minister de door haar verlangde 'nulvariant-studie' zou beoordelen.
     b. De uitkomsten van die 'nulvariant-studie' waaruit bleek dat het projekt niet aan die criteria voldeed.
     Dit mogen toch wel de relevantste gegevens genoemd worden, lijkt me? Een dergelijke 'hulp' om tot de 'juiste' besluitvorming te geraken is in mijn ogen de meest kwalijke vorm van onbehoorlijk bestuur en minachting van de gemeenteraad.
     Daarnaast is er dus ook 'geknoeid' met de uitkomsten van de 'nulvariant-studie' door voor het onderdeel Noord/Zuidlijn gebruik te maken van achterhaalde (te hoge) gegevens uit een eerdere modelberekening.
     Dat geknoei of gesjoemel was nodig omdat al die expertises over vervoerswaarde, extra werkgelegenheid, file-oplossend vermogen, gebaseerd waren op die achterhaalde (te hoge) uitkomsten van een eerdere studie.
     De basis onder die 'opbrengsten' zou anders als sneeuw in een voorjaarszonnetje zijn weggesmolten. Ik zou Frans Peeters willen uitnodigen deze beweringen te controleren en energie te steken in het verslaan en becommentariëren wat er werkelijk gebeurt in deze stad.
     Er werd en wordt verborgen dat de conclusie uit die geavanceerde modelstudies behoorde te zijn, dat nut, noodzaak en toegevoegde waarde niet aantoonbaar is.
Dat is wat het college van burgemeester en wethouders de gemeenteraad, of misschien wel wat de directie Noord/Zuidlijn voor het college en de gemeenteraad, de subsidiërende rijksoverheid en bezorgde burgers probeert te verbergen.
     Bij dergelijke investeringen komt het uiteindelijk aan op het bewijzen van hypothesen. Dat was dus niet gelukt en de kwaliteit van die studies geeft dan dus met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan, dat de gekozen oplossing niet deugde. Je kan dan twee dingen doen. Of je gaat zoeken naar een aanpak die wel een toegevoegde waarde oplevert of je 'rommelt' door omdat je erin gelooft, of omdat je toch al bezig bent, of omdat je er, per 27 november 1996, al 61 miljoen hebt ingestoken. Het stadhuis typeert zichzelf wel eens als 'concern'. Een concern in de echte wereld stopt na 61 miljoen ontwikkelingskosten met investeren als ze ontdekken dat nut, noodzaak en toegevoegde waarde niet zijn aan te tonen.
     'Concern' Amsterdam past de feiten aan, verzwijgt relevante informatie en koopt het referendum met een enorm dure campagne die gebaseerd is op onjuist gebleken veronderstellingen.
     De 'vervoerswaarde' voldoet overigens nog steeds bij lange na niet aan het toetingscriterium dat 'het tot een significante verbetering van de kostendekkingsgraad op netwerkniveau moet leiden'. Hoe relevant en moeilijk dat criterium is, moge blijken uit het feit dat die eis al twee jaar oud is. Een eis die impliceert dat er significant in het bestaande net bezuinigd moet worden.
     Twee jaar lang is dus al bekend, dat er nog extra snijwerk in het bus-, metro- en tramnet moeten volgen. Al dat wat de gemeenteraad en de burgers bij het referendum daarover is medegedeeld, was dus al die tijd willens en wetens onjuist.
     Mijn moeder noemde zoiets liegen. Nog steeds durft het College het niet aan daar informatie over te geven. Daar is maar één reden voor. Dan wordt namelijk klip en klaar duidelijk hoezeer we met z'n allen twee jaar geleden belazerd zijn.

Dick van der Horst Amsterdam