Bron: Raad Type document: notulen Onderwerp: Raadsvergadering 31 oktober 2001 (avond) Datum publicatie:12-12-2001 Datum Raad:31-10-2001   Tekst:   Avondzitting op woensdag 31 oktober 2001.   Voorzitter: mr. M.J. Cohen, burgemeester.   Secretaris: drs. E. Gerritsen, gemeentesecretaris.     De VOORZITTER heropent om 19.30 uur de des middags geschorste vergadering en stelt aan de orde de v o o r t z e t t i n g van de behandeling van:   4 Algemene en financi‰le beschouwingen (Gemeenteblad 2001, bijlagen P en P').   Mevr. KALT (orde): Het is een foutieve regeling. Het eindigen van de middagzitting om 16.30 uur is te vroeg en hetzelfde geldt voor het beginnen om 19.30 uur. Dit moeten wij niet doen, want dat vind ik niet netjes ten opzichte van ons als raadslid. Wij wachten rustig met een kop koffie. De VOORZITTER: Wij hebben afgesproken dat wij om 19.30 uur beginnen en inmiddels is het 19.35 uur. Als het 23.00 uur wordt, vraagt iedereen of het nog niet is afgelopen. Mevr. KALT: Nee, dat mag dan niemand meer zeggen. Wethouder STADIG: De heer Hemmes heeft zijn speech ongetwijfeld op papier staan en degenen die er op dit moment niet zijn, kunnen deze later lezen. Mevr. VAN OUDENALLEN: Ik ben het eens met mevr. Kalt dat wij een kwartier later beginnen. Ik verzoek om stemming over dit punt. De VOORZITTER: Ik ben het daarmee niet eens en ik vind dat zelfs een slechte zaak. Mevr. VAN OUDENALLEN: Het is bij een punt van orde toch mogelijk stemming te vragen? De VOORZITTER: Dat is inderdaad mogelijk, maar dit ontraad ik mevr. Van Oudenallen. Het betekent immers dat slecht gedrag wordt aanvaard en ik ben van mening dat wij dat niet moeten doen. Mevr. VAN OUDENALLEN: De meeste leden van de grote partijen zijn afwezig en dan mogen de kleine oppositie voeren. De VOORZITTER: Volgens mij valt dat mee. De kritiek is terecht, maar ik stel desalniettemin voor te beginnen. De heer HEMMES: Ik spreek waardering uit voor de aanwezige raadsleden. Zij tellen voor drie en dan is de Raad toch volledig. Het is echter wel te betreuren voor degenen die er niet zijn, want ik begin op een leuke manier.   (Applaus)   De heer HEMMES: Mijnheer de Voorzitter. Ik begin met een serieus citaat uit het het blad Binnenlands Bestuur van 26 oktober jl.: "Nijmegen is een plezierigerer stad om in te verblijven". Het laat zich niet moeilijk raden dat burgemeester mevr. Ter Horst deze uitspraak heeft gedaan. Wie durft nog te zeggen dat er geen sprake is van dynamiek in de lokale politiek en sinds afgelopen zaterdag, 27 oktober jl., is het wellicht mogelijk ook te spreken over dynamiet. Reeds eerder is opgemerkt, dat slechts twee leden van het College waarmee in 1998 is gestart, zijn overgebleven en daarbij komt waarschijnlijk ook een vacature in Maastricht, waarvoor wellicht wethouders in de race zijn. Het is immers nooit zeker en wellicht kunnen wij nog van alles verwachten. (De heer HOUTERMAN: Heeft de fractie van D66 reeds een provinciehoofdstad?) Ja, ik meen Flevo... (De heer HOUTERMAN: Er zijn inmiddels twee vacatures, namelijk een in Leeuwarden en een in Maastricht.) Wellicht kunnen wij samen een duo vormen. (De heer HOUTERMAN: Nee, dan krijg ik ruzie thuis.) (De VOORZITTER: De heer Hemmes heeft gelijk dat het begin fantastisch is.) Het zijn de laatste Algemene Beschouwingen van deze periode. Uit het optreden in televisieprogramma's, zoals het programma Duivels, blijkt dat kandidaat-raadsleden reeds in de startblokken staan, het werk over te nemen. Bovendien nemen wij waar dat het wethouderspluche - het is geen pluche, maar iedereen begrijpt wat ik bedoel - lonkt bij rijp en groen en dat het `opgeruimd staat netjes' nog net wordt ingeslikt. Ik kom terug op de zaak van vandaag. De fractie van D66 blikt, evenals andere fracties, terug op de afgelopen jaren en werpt een blik op de toekomstige jaren, al beschikt zij over minder tijd dan een aantal fracties dat reeds heeft gesproken. Het motto van de begroting van 2002 lijkt `afmaken' en ik bedoel dit positief. Wij kunnen ons daarin vinden en wij zien veel door ons tijdens de Voorjaarsnota ingebrachte zaken terug in de begrotingsmissive. Vanzelfsprekend was het daar deels om te doen. Er ligt een inzichtelijke begroting voor en er is de afgelopen jaren daadwerkelijk een slag gemaakt in de planning- en controlecyclus, zoals wij dat in het programakkoord hebben opgenomen. Dit neemt niet weg dat er nog steeds sprake is van veel tekst. Het College is te prijzen voor de openhartige ontboezemingen in de missivetekst, zoals "weinig steden zijn zo vies als Amsterdam". Vol verwachting hebben wij verder gelezen, want wij veronderstelden, dat er daarop een aanvalsplan zou worden opgesteld evenals een voorstel voor het extra belasten van het op straat werpen van afval. Ook verwachtten wij dat er een handhavingsteam zou worden ingezet, maar wij hebben daarover niets teruggevonden in de missive en wij vernemen graag van het College wat de consequenties zijn van deze juiste observatie. Evenmin hebben wij in de begroting ons voorstel voor het treffen van extra voorzieningen voor de op handen zijnde kostenstijgingen voor de grote projecten die op stapel staan, teruggevonden. Ik doel bijvoorbeeld op gigantische operaties als de Zuidas en Parkstad. Vindt het College niet dat er sprake is van noemenswaardige risico's? Wenst het de ontwikkelingen op dit gebied jaarlijks na te gaan, het weerstandsvermogen in te zetten, of plannen die te duur blijken niet uit te voeren? Vanzelfsprekend kunnen ook w¡j niet om de gebeurtenissen heen die op 11 september jl. hebben plaatsgevonden. Deze hebben ons allen wederom geconfronteerd met de indringende vraag of de overheid over het vereiste handelend vermogen kan beschikken, de meest dramatische calamiteiten te voorkomen. Uit de tekst in de begrotingsmissive in het hoofdstuk Resultaatgebied openbare orde en veiligheid blijkt dat het College streeft naar samenhangende inspanningen, een integraal veiligheidsbeleid en een ge‹ntegreerde aanpak door bestuur, politie en justitie. In de tekst wordt echter geen woord gewijd aan de rol van televisieprogramma's. Ik moet bekennen dat het gebeurde van verleden week op station Lelylaan mij een machteloos gevoel gaf. Dat merk ik niet alleen op, omdat ik lid ben van de Commissie voor Algemene Zaken. Ook in Amsterdam blijkt sprake te zijn van versnipperde verantwoordelijkheden en papieren rompslomp, want het is anders niet te verklaren dat een uitzending van enkele minuten door ons onvolprezen AT5 wŠl de gewenste resultaten oplevert. In diverse interviews heeft de plaatsvervangend korpschef, commissaris Van Riessen, een hartenkreet geuit voor het geven van meer bevoegdheden aan de recherche ter bestrijding van de criminaliteit. In het NRC Handelsblad van donderdag 25 oktober jl. stelt commissaris Van Riessen tegenover de heer Verlaan dat het van belang is daadwerkelijk keuzes te maken. Meer veiligheid heeft tot gevolg dat men een deel van de privacy en vrijheid moet inleveren, waarmee wij doelen op de acceptatie van nieuwe recherchetechnieken ter voorkoming van criminaliteit. (Mevr. KALT: Kunt u dat herhalen? Dit is namelijk ongelooflijk en tamelijk ernstig. U spreekt over het inleveren van privacy en vrijheid om vrijheid te beschermen. Meent u dat?) In de vergadering van de Commissie voor Algemene Zaken spreken wij binnenkort over de verhoging van de veiligheid en de acceptatie van nieuwe recherchetechnieken. Wij sluiten niet uit dat daarvoor privacy en vrijheid dient te worden ingeleverd en dat er stevige en belangrijke discussies over dit onderwerp zullen plaatsvinden. (Mevr. KALT: Bent u daarvan voorstander?) Mevr. Kalt wenst mij wellicht woorden in de mond te leggen, maar ik geef slechts aan dat dit het grote discussiepunt zal worden. (Mevr. KALT: Het spijt mij. Ik ben te ongeduldig.) Het is overigens interessant dat bekend is geworden dat door het Ministerie van Justitie en het Sociaal Cultureel Planbureau een onderzoek is ingesteld, waaruit blijkt dat investering van een extra gulden in de Politie minder bijdraagt aan de reductie van criminaliteit dan investering in de rechtspraak, met andere woorden investeren in blauw op straat levert minder op dan investeren in zwart, waarmee ik op de toga doel. Dat is interessant en ik vind dat dit in de discussie aan de orde moet komen. (De heer HOUTERMAN: Is de fractie van D66 van mening dat in de definitie van justitie het begrip gevangeniscapaciteit moet voorkomen?) Dat speelt eveneens een rol, want dat is het einde van de keten. Er staat dat investeringen in datgene wat aan het begin van de keten voorkomt, minder opleveren dan investeringen in datgene wat aan het eind daarvan is te vinden. Het begrip blauw op straat moet wellicht wat worden genuanceerd op het moment dat wij de discussie over dit onderwerp voortzetten. Er zijn en worden veel lokale middelen ingezet ten behoeve van de Politie en de veiligheid. Mijn fractie wenst het inzicht daarin te vergroten en helderheid te verkrijgen over de verantwoordelijkheden van politie, justitie, de regio en het Rijk, hetgeen zij reeds op 30 oktober jl. in de commissievergadering heeft opgemerkt. De vraag is welke personen of partijen op welke punten zijn aan te spreken. Daarnaast is het belangrijk dat de juiste partij de financi‰le verantwoordelijkheid draagt en te voorkomen dat te veel personen dezelfde taken uitvoeren. Wij pleiten ervoor dat deze hoofdstad het voortouw neemt en daadwerkelijk met een integrale aanpak komt, zelfs als dat tot decentralisatie van bevoegdheden zou leiden. Het resultaat is immers van belang. Een en ander komt in de missive veelvuldig voor, maar er is nog geen sprake van een vertaling, wat overigens ook niet eenvoudig is. Ook is het belangrijk tegelijkertijd zorg te dragen voor verbeteringen op het gebied van uitvoering aan de basis. Het doen van aangifte op het politiebureau gebeurt immers nog steeds zoals in de negentiende eeuw. Het typen met twee vingers van proces verbalen is geen uitzondering. De mogelijkheden die door de informatietechnologie worden geboden, zijn nog ver te zoeken. Commissaris Van Riessen heeft evenals het College de indruk dat een betere spreiding van scholen veel overlast kan voorkomen. De concentratie van scholen in Amsterdam-West leidt tot onnodige overlast. De vraag is echter wel op welke wijze een dergelijke spreiding volgens het College moet worden gerealiseerd. Een groot aantal scholen is daar ongetwijfeld geplaatst, omdat Amsterdam-West op dat moment tot de stadsrand behoorde en bouwen goedkoop was. De vraag is of deze scholen kunnen worden verplaatst naar Amsterdam-Zuid, Watergraafsmeer, de Rivierenbuurt en het centrum. Is daarvoor ruimte beschikbaar en is dat vanuit financieel oogpunt mogelijk? Wij hebben grote moeite met onuitvoerbare oplossingen voor op zichzelf terecht gesignaleerde problemen. Het is bovendien bekend dat het bouwen van extra lokalen bij bestaande scholen nagenoeg niet is te realiseren en wij hebben ons tijdens het lezen van deze tekst afgevraagd wie voor de gek werd gehouden. De fractie van D66 was geschokt door het feit dat er ongeveer 60.000 analfabeten in deze stad leven. Het College heeft in antwoord op de schriftelijke vragen van de fractie van D66 aangegeven, dat het prioriteit wenst te geven aan dit onderwerp. Bij de behandeling van de Voorjaarsnota hebben wij wederom aandacht gevraagd voor dit probleem, maar inmiddels blijkt dat het College daaraan onvoldoende prioriteit heeft gegeven. Van de wethouder voor Onderwijs verwachten wij nadere voorstellen op dit terrein, met het daarbij betrekken van de verdeling van de door minister Hermans beschikbaar gestelde gelden. Ik wijs op NT1 en NT2, maar daarover dient de commissie nader te spreken. De prioriteit van het leveren van een bijdrage aan het ontwikkelen van taalmethoden met het doel de leerachterstand beter aan te pakken, is niet gehonoreerd, wat mijn fractie betreurt. Hekken rond scholen worden belangrijker geacht. Deze zijn overigens wel nodig als leerlingen niet voldoende kunnen worden toegerust en weinig kans hebben op een succesvolle carriŠre. Het was wellicht beter geweest wat meer aandacht te besteden aan betere taalmethoden en wat minder aan de hekken. In dit kader moet mij overigens van het hart dat de fractie van D66 tevreden zou zijn met een kans op werk, terwijl het College aangeeft dat het `vast werk' belangrijk vindt ter vergroting van de kans op een succesvol leven. De uitspraak van het College over vast werk klinkt alsof deze in de vorige eeuw is gedaan. De woorden werk en GSD worden in Amsterdam tegenwoordig in ‚‚n adem genoemd, hetgeen wel eens anders is geweest. In de afgelopen vier jaar hebben wij veelvuldig de gedachten laten gaan over de rol en de taken van de GSD, wat volgens ons een goede zaak is. De fractie van D66 heeft daarin een voortrekkersrol vervuld. Met veel inspanning, geld en onorthodoxe middelen dienen zo veel mogelijk Amsterdammers, die daartoe in staat zijn, aan een baan te worden geholpen, zodat zij zelf vorm kunnen geven aan een zinvol leven zonder afhankelijk te zijn van een uitkering. Daarover zijn inmiddels behoorlijk wat discussies gevoerd. Wij vinden dat de historische en culturele uitstraling van Amsterdam moet worden ondersteund door een ambitieuze visie op de kunstensector in de volle breedte, gevolgd door forse investeringen in de infrastructuur. Juist daardoor wordt immers ge‹nvesteerd in de kwaliteit van het stadsleven. Steden lijken steeds meer op elkaar. Amsterdam en Nijmegen zijn wellicht nagenoeg inwisselbaar. De wereld wordt steeds kleiner en juist daarom wordt voor Amsterdam de cultuur steeds belangrijker om zich te profileren. De meerderheid van de Raad is voorstander van een goede en daadkrachtige oplossing voor het Stedelijk Museum. Ook wij hebben daarover een motie opgesteld met het voorstel een bedrag van 100 miljoen gulden op te nemen voor de renovatie en nieuwbouw, zodat de voortgang volgens planning kan verlopen. Ik haak in het kort nog in op de hierover gevoerde discussie van deze middag. Daar wij vinden dat dergelijke keuzes moeten worden gemaakt, kiezen wij voor dit voorstel. De fractie van D66 is het niet eens met de fractie van GroenLinks het volgende College en de Raad daarmee op te zadelen. Door niet te kiezen doen wij dit en wij zijn van mening dat wij elkaar niet voor de gek moeten houden. (De heer VAN POELGEEST: Als ik het goed begrijp, kiest u op dit moment voor het Stedelijk Museum. Dat houdt in dat de Openbare Bibliotheek pas tijdens de behandeling van het volgende programakkoord aan de orde komt.) Als wij niet kiezen, zadelen wij het volgende College en de Raad ook met een keuze op. (De heer VAN POELGEEST: Ik probeer uw standpunt helder te krijgen. Bent u het eens met de woorden die ik zojuist heb gesproken?) Ja. (De heer HALBERTSMA: Bent u het ook met ons eens, dat, mede gezien de problematiek van de brandveiligheid en het achterstallig onderhoud van het Stedelijk Museum, er op dit moment een besluit moet worden genomen? Dit, los van onze mening over de Openbare Bibliotheek.) Er moet inderdaad een besluit worden genomen, want als er op dit moment geen keuzes worden gemaakt, zullen wij een tot twee jaar verliezen en dat kost veel geld. Dat heeft niet alleen te maken met het achterstallig onderhoud, maar ook met de planning. Als wij de keuze uitstellen, leidt dat tot andere moeilijke keuzes. Wij zijn daarom van mening dat dit op dit moment de beste oplossing is. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Bent u het ook met ons eens dat, als wij in de onderhandelingen met het Rijk aandringen op extra financiering, enig commitment van de stad zelf op dit moment belangrijk is?) In de motie die wij deze ochtend hebben ingediend, wordt uitdrukkelijk aangegeven dat het niet mogelijk is naar Den Haag te gaan met de mededeling dat wij zelf nog geen besluit hebben genomen, geen geld hebben en dat het Rijk maar over de brug moet komen. Datgene wat geldt voor de cultuur, is eveneens van toepassing op andere belangrijke functies in de stad die zichzelf niet direct met eigen winsten kunnen bedruipen. Ik spreek bijvoorbeeld over welzijnsvoorzieningen, instellingen en functies die worden geconfronteerd met grote lastenstijgingen ten gevolge van wetgeving, bijvoorbeeld door de Arbo-wet of ten gevolge van de sterk gestegen prijzen van onroerend goed in Amsterdam zonder dat daar evenredige verhoging van inkomsten tegenover staat. Dat was de strekking van de motie-Kalt van verleden jaar en ik meen dat ook mijn naam daaronder stond. De wethouder voor Financi‰n heeft een onderzoek toegezegd met het doel tot een oplossing te komen. Dat gebeurt weliswaar een jaar na dato, maar desalniettemin is het goed dat hij dat doet. Graag wensen wij inzicht in de stand van zaken voordat er sprake is van een nieuwe collegeperiode, want onzes inziens moet dit in het programakkoord worden opgenomen. Diverse functies moeten in het centrum blijven, maar uitgaansgelegenheden buiten het centrum kunnen worden aangemoedigd. Door meer keuzemogelijkheden kan de ongewenste drukte in de stad worden tegengegaan. Mijn fractie zal voorstellen doen voor het terrassenbeleid in een notitie met de naam Horeca to the point. Deze notitie, die wij volgende week zullen aanbieden, stelt een nieuw puntensysteem voor, zodat eenvoudiger kan worden bepaald welk bedrijf recht heeft op een terras en op welke wijze de regels kunnen worden gehandhaafd. Een gezond milieu is een belangrijke investering in de toekomst van Amsterdam, maar de zorg voor het milieu heeft niet alleen betrekking op de groenvoorziening in de stad, maar ook op de kwaliteit van water en lucht, overlast door geluid en stank alsmede op duiven en ongedierte. De bescherming van de vastgestelde Hoofdgroenstructuur was een van de rode draden van onze fractie in deze collegeperiode. Voor haar blijft deze nagenoeg `heilig' en aantasting ervan is slechts bespreekbaar als het werkelijk noodzakelijk is en er geen enkel alternatief of compensatiemogelijkheid is. Ook na de verkiezingen wensen wij deze lijn te volgen. De kwaliteit van de openbare ruimte was voor ons eveneens een belangrijk onderwerp. Weliswaar komt het water op het Rokin niet terug, maar de discussie heeft mogelijk wel een omslag in het denken over het water en de eventuele terugkeer daarvan gestimuleerd. In de stadsdeelraad Centrum zal deze discussie ongetwijfeld worden voortgezet, vooral met betrekking tot de Jordaangrachten Palmgracht en Elandsgracht. Met trots blikken wij terug op de realisatie van de klinkers op de Singel. De Singel en het Koningsplein liggen er prachtig bij en het is nog nauwelijks voor te stellen dat er fracties waren die deze zeventiende-eeuwse hoofdgracht wensten te asfalteren. Het College stelt voor het homo-monument op te knappen. Het is niet de bedoeling dat te doen op de wijze zoals dat de afgelopen jaren gebruikelijk was, zodat men zeker wist dat het een jaar later wederom moest worden hersteld. Goedkoop bleek duurkoop, maar daaraan komt een einde. De fractie van D66 heeft in de zomer van dit jaar stampij gemaakt over de staat van het homo-monument en er werd, zelfs door het COC, meewarig gereageerd. Later werd echter toegegeven dat het onwaardig was het monument in een dergelijke staat achter te laten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Dienst Binnenstad de enige is geweest die adequaat heeft gereageerd. Inmiddels doet ook het College dat. Het is voor ons belangrijk dat het voor de middengroepen mogelijk blijft in Amsterdam te wonen en te werken. Wij zijn bereid extra te investeren in noodzakelijke extra kinderopvang en de zorg in het algemeen, alsmede de veiligheid en het onderwijs, omdat dat van levensbelang is voor de sociale samenhang van de stad. Ook in de volgende collegeperiode moeten keuzes worden gemaakt met het doel Amsterdam aantrekkelijk te houden voor personen die in deze sectoren werkzaam zijn. Een aspect is de middensegmenthypotheek en de reservering van woningen, maar wij vrezen dat dat niet voldoende zal zijn. Met ingang van de volgende bestuursperiode zullen wij werken volgens een dualistisch bestuursmodel, wat ons verheugt. Onzes inziens is de scheiding tussen de macht en de controle daarop van groot belang voor de democratie. Het valt ons op dat deze Raad niet werkelijk enthousiast is over de dualistische werkwijze. De heer Piersma heeft dit eveneens opgemerkt. Het verbaast ons enigszins dat een van de wethouders in het programma Duivels heeft opgemerkt dat de wethouders van zijn fractie wat hem betreft op de gebruikelijke wijze met hun fractie mogen blijven omgaan, wat inhoudt dat er voorbesprekingen zullen plaatsvinden en dat het beleid wordt voorbereid volgens de lijn van de fractie, wat ons niet de beste manier lijkt om te beginnen. In de volgende periode wensen wij te werken met een College dat zich op collegiale wijze inspant met het doel de stad goed te besturen en een Raad die debatten voert waarin politieke keuzes helder tegenover elkaar worden geplaatst. Het dient een Raad te zijn die controleert. Wij geven er de voorkeur aan dat er binnen het College minder sprake zal zijn van partijpolitieke profilering. Op de eerste plaats is het de taak van een wethouder samen met de andere collegeleden de stad goed te besturen, anders dan het scoren van eigen partijpolitieke punten. Wij hebben waargenomen dat dit de fractie van GroenLinks in het voorjaar heeft opgebroken, al wordt daarover door anderen ongetwijfeld anders gedacht. Zelfs zonder bril neem ik waar dat de heer K”hler mij wenst te interrumperen. Ongetwijfeld zal daarover nader worden gediscussieerd. (De heer K™HLER: Bent u wat dat betreft consequent? Vindt u in het kader van het dualisme bijvoorbeeld ook dat een College niet over een eigen programma moet beschikken? Vindt u dat er geen sprake moet zijn van een partijpolitieke coalitie, maar van een afspiegeling?) Het komt in de huidige situatie te veelvuldig voor dat de collegeleden op de eigen eieren blijven zitten, in plaats van collegiaal te besturen. Dat wordt vooral veroorzaakt door de druk vanuit de eigen fractie. Deze druk kan worden verminderd door het geven van tegengas door de Raad. Een wethouder hoeft zich niet zodanig achter zijn fractie te verschuilen dat het nagenoeg onmogelijk is een besluit te nemen, maar de praktijk zal ongetwijfeld uitwijzen op welke wijze dat verloopt. (De heer VAN POELGEEST: U wenst een minder politiek geprofileerd dagelijks bestuur. Op welke wijze is dat te rijmen met het standpunt van uw fractie dat de burgemeester rechtstreeks dient te worden gekozen?) Is het niet zinvol deze discussie de komende tijd te voeren, in plaats van daarop op dit moment inhoudelijk in te gaan. Ik neem aan dat wij de komende week afspraken maken om over dergelijke zaken te spreken, want ook de invulling is belangrijk. De fractie van D66 heeft de opstelling van de opeenvolgende voorzitters van de fractie van de PvdA de afgelopen drie‰nhalf jaar als constructief ervaren. Hun taakopvatting heeft ervoor gezorgd dat de beladen uitdrukking `Breznjev van de Amstel' naar de achtergrond werd geschoven. Voor de stad is het van belang dat daarin geen verandering komt. De uitspraken van de beoogd lijsttrekker met betrekking tot het Amsterdams ambtenarenkorps kon ons niet bekoren, want naar onze mening is het geen steun in de rug van het College van Burgemeester en Wethouders bij zijn actie het werken voor Amsterdam aantrekkelijker te maken. Na de vloed van publicaties over de resultaten van de kandidaatstellingscommissie begrijpen wij beter waarom de huidige fractievoorzitter zijn functie neerlegt. Daaruit blijkt immers op welke wijze er wordt omgegaan met alle zaken die hij met grote inzet heeft gerealiseerd. `Van je politieke vrienden moet je het maar hebben'. Wellicht kan aan een bepaalde professor het verschil worden uitgelegd tussen het willen bieden van duidelijkheid en het plegen van karaktermoord. Diverse fracties zijn van mening dat, mede door de invoering van de stadsdeelraad voor het centrum, het bestuur van de centrale stad het behoorlijk wat rustiger kan krijgen. Wij zijn deze mening niet toegedaan. Los van de nieuwe deelraad is het belangrijk een ambitieniveau te formuleren, zodat duidelijk wordt op welke wijze Amsterdam - de hoofdstad van het land en de kernstad in de regio en de Randstad - haar bestuurlijke verantwoordelijkheid invulling geeft. Met de ontwikkeling van het stadsdeelstelsel manifesteert zich de behoefte aan een centrale regiefunctie binnen de gemeente Amsterdam steeds sterker. Spreiding van voorzieningen, versnelde ontwikkelingen van delen van de stad, schaalvergroting en regionale ontwikkelingen leiden tot een behoefte aan en de noodzaak tot meer samenwerking, een gemeenschappelijke aanpak en vormgeving van het concern Amsterdam. De bestuurders van de centrale stad worden aangesproken op hun regisseurrol en ook al is Amsterdam weliswaar een anarchistische stad is, toch wordt door velen directe betrokkenheid en aanwezigheid van verantwoordelijke bestuurders op prijs gesteld. Dat is niet in alle steden het geval. In Amsterdam geldt wellicht meer dan elders dat men zich moet tonen en verantwoorden. Het maakt daarbij niet uit of er sprake is van informatie- en inspraakbijeenkomsten of het bijwonen van culturele evenementen en voorstellingen. Ondanks het feit dat de burgemeester in de functie van voorzitter van het College in het nieuwe stelstel meer bevoegdheden krijgt en meer als woordvoerder van het College kan optreden, is het voor mijn fractie nog niet klip en klaar of het verstandig is de volgende periode met maximaal vijf wethouders te werken en dit niet alleen omdat ons inmiddels blijkt dat het aantal wethouderskandidaten bij diverse fracties schier eindeloos is. Het is niet ondenkbaar dat mij de volgende uitspraak over een aantal maanden kan worden toegeschreven: "Nijmegen is een plezierige stad om in te verblijven, maar voor mij gaat er niets boven Amsterdam-Geuzeveld/Slotermeer". Velen zullen deze uitspraak niet begrijpen, omdat zij niet aanwezig waren op het moment dat ik mijn betoog begon. (Mevr. KALT: Ik was zojuist wat ongeduldig, maar ik heb gewacht en het is mij nog niet duidelijk wat de heer Hemmes vindt van de uitspraken van commissaris Van Riessen met betrekking tot de bescherming van de vrijheid en een verlies aan privacy en vrijheid.) Wij hebben aangegeven dat wij deze discussie wensen aan te gaan. (Mevr. KALT: Wat vindt u daarvan? Heeft u geen mening? Wacht u af?) Over dat onderwerp zal een uitgebreide discussie worden gevoerd en wij zijn van mening dat, als het nodig is privacy in te wisselen voor meer veiligheid, het een zware slag zal zijn die wij desalniettemin moeten aangaan. Wij sluiten niet uit, dat wij ons op bepaalde punten aansluiten bij de heer Van Riessen. (De heer HOUTERMAN: Privacy was vroeger bovengeschikt aan veiligheid, maar volgens ons moet dat minimaal nevengeschikt worden. Wellicht moet dat op diverse punten zelfs ondergeschikt daaraan zijn.) (Mevr. KALT: Van uw mening was ik geheel op de hoogte, want u verwoordt deze duidelijk. De mening van de heer Hemmes was en is mij echter niet duidelijk.) Vindt mevr. Kalt het vreemd dat bepaalde personen tijd nodig hebben om bepaalde stappen te kunnen zetten? (De heer PIERSMA: Begrijp ik het goed dat u zegt dat vrijwel overal een spanning wordt geconstateerd tussen deze twee zaken en dat u de discussie wenst aan te gaan? Ik leg mij niet vast op een uitslag, omdat vrijheid mij dierbaar is. Is het juist dat u het probleem constateert en de discussie daarover wenst aan te gaan?) Dat is juist. Ik begrijp daarom niet wat de reden ervan is dat mevr. Kalt meteen een antwoord wenst. (De heer HOUTERMAN: Is de heer Piersma het met ons eens dat deze discussie, gezien de actuele situatie, niet te veel tijd in beslag kan nemen. Er moeten immers ook knopen worden doorgehakt, want het is niet de bedoeling dat de Politie met de handen op de rug toekijkt.)   De heer PAQUAY: Mijnheer de Voorzitter. Dit zijn de laatste Algemene Beschouwingen van deze bestuursperiode. Dat is geen nieuws, maar een terugblik op vorige Algemene Beschouwingen van mijn fractie is wel op zijn plaats. Ik lees een aantal citaten voor. Op 29 juni 1999 heb ik in De Telegraaf, de krant van wakker Nederland, gelezen, dat de heer Dales zijn buik meer dan vol heeft van de eigen stokpaardjes berijdende Groen Links-fractie. `Indien deze fractie haar gedrag niet verandert, zullen de andere collegepartijen haar uit het College stoten.' Mijn conclusie is dat dat in ieder geval is gelukt! (De heer PIERSMA: Heeft u niet meer de indruk dat er bij de fractie van GroenLinks sprake was van vaandelvlucht? Ik wens een oprecht antwoord van u.) Dat hangt af van de wijze waarop men dat benadert. Als een fractie een bepaalde politieke lijn voorstaat en haar wat door `de strot wordt geduwd' dat daar niet in past, is het noodzakelijk een keuze te maken. In het ene geval zal zij dat accepteren, omdat zij bijvoorbeeld de volgende dag op een ander punt kan scoren, maar het kan ook voorkomen dat het dermate belangrijk is, dat het niet is te accepteren. Als iemand zijn rug recht houdt, legt hij op een dergelijk moment zijn functie neer. Het hangt echter af van de wijze waarop dat wordt benaderd. Ik wens het in ieder geval geen vaandelvlucht te noemen. (De heer K™HLER: Wellicht heeft u een ander oordeel, omdat de heer Piersma en zijn fractie deze mogelijkheid berhaupt nooit overwegen.) Dat zijn de woorden van de heer K”hler. (De heer PIERSMA: Het is mogelijk dat ik dit verkeerd versta, maar als de heer K”hler bedoelt dat wij vaandelvlucht nooit hebben overwogen, is dat juist.) (De heer K™HLER: Nee, die krachtige terminologie in de lijn van De Beus laat ik buiten beschouwing. De vraag was of het mogelijk is op te stappen op het moment dat er een beleid moeten worden uitgevoerd waar men niet achter staat.) Ik ben nog niet klaar met de fractie van GroenLinks en kom daarop later terug. Over de nieuwe containerterminal heb ik op 30 juni 1999 de volgende opmerking gemaakt: "Ik wil u wel verklappen dat mijn fractie tot het allerlaatste moment heeft getwijfeld. Deze twijfel is in de dagen na het raadsdebat slechts gevoed door berichten dat de containermarkt er helemaal niet zo rooskleurig uitziet. De winst die per container wordt gemaakt, is uiterst gering en als het bericht juist is dat Ceres ongeveer een kwart m‚‚r personeel nodig heeft om hetzelfde aantal containers te verwerken dan ECT, dan hebben wij een kostbare beslissing genomen". De eerste klant moet nog worden geworven en de gebeurtenissen op 11 september jl. alsmede de recessie waarvan op dit moment sprake lijkt te zijn, vereenvoudigen de zaak niet. Over de uitverkoop van gemeenschapsbezit heb ik op 28 oktober 1998 het volgende opgemerkt: "Zo worden basisvoorzieningen tot winstobject gemaakt en wordt de overheid steeds machtelozer. Zodoende kan zij steeds minder invloed uitoefenen op de kwaliteit en kwantiteit van de voorzieningen. De crisis met betrekking tot A2000 is daarvan een sprekend voorbeeld. De gevolgen van de komende verzelfstandiging van het GVB alsmede de liberalisering van de elektriciteitsmarkt laten zich raden. Er zal sprake zijn van dure tramkaartjes en kostbare stroom. De fractie van de SP is niet gekant tegen het effici‰nt inrichten van overheidstaken. Integendeel, het is immers gemeenschapsgeld dat zo veel mogelijk rendement voor de burger moet opleveren. Ik wens echter niet in te zien dat een ambtenaar niet effici‰nt kan werken. De meerkosten die dan nog overblijven, kunnen slechts worden bespaard ten koste van het salaris en de arbeidsomstandigheden van de betreffende ambtenaren". Het is dan echter wel belangrijk dat de overheid de zeggenschap behoudt. Concluderend heb ik op 5 juli 2000 over het College opgemerkt: "Het veelkleurige regenboogcollege is verworden tot een eenvoudig stel technocratische uitvoerders van reeds door voorgangers genomen beslissingen die qua partijkleur nog maar moeizaam van elkaar zijn te onderscheiden en waarvoor geldt dat creativiteit en bevlogenheid ver zijn te zoeken. Het kan worden beschouwd als een walvis op het droge die echter wel indrukwekkend groot is. Maar een walvis op het droge maakt het niet lang". Terugblikkend op het optreden van dit College - daarin gesteund door een meerderheid van deze Raad - is er sprake van drie grote lijnen. Prestigieuze projecten, zoals de Noord- Zuidlijn, het muziekcentrum, het Stedelijk Museum en een nieuwe zeesluis, wonnen ‚n winnen het voortdurend van de wensen van de gewone Amsterdammers. Het afstoten van taken en zeggenschap naar de markt is tot beleid verheven. Ik doel bijvoorbeeld op het NUON, het GVB, A2000, Schiphol et cetera. Er is sprake van machteloosheid, onwil, en/of onkunde, wat tot gevolg heeft dat problemen niet daadkrachtig kunnen worden aangepakt en opgelost. Dat geldt volgens mijn fractie niet alleen voor het verleden, maar ook voor het heden.   De eerste woningen op IJburg zijn voor de gemiddelde Amsterdammer onbetaalbaar. Er reageren gemiddeld 112 belangstellenden op een sociale huurwoning en de nieuwbouwproductie bevindt zich op een dieptepunt. Kamerverhuurbureaus vragen maximale prijzen voor minimale kamers en voor de Wibo-woningen geldt dat de toewijzingsnormen zijn aangepast met het doel het gebrek aan aanbod te maskeren. Wethouder Stadig bepaalt en stuurt niet, maar hij staat als een hulpeloze voetbalcoach langs de lijn. In de dynamiek van de vrije markt zetten de woonwensen van de woonconsumenten de toon en deze hebben betrekking op een wooncarriŠre. De volkshuisvesting is afgeschaft en de wethouder zit in de functie van gemeentelijke woonconsulent aan de onderhandelingstafel. Welke keuzes maakt het College? Goedkope woningen worden verkocht of gesloopt, terwijl er van een overmaat geen sprake is. Dat geldt vooral vanuit regionaal oogpunt. Men wenst te voldoen aan de ruimtewens van de veelverdieners, maar voor woonwagens bijvoorbeeld gaat de stad als het ware op slot. Ook woningbouwcorporaties zijn vooral ge‹nteresseerd in hun bankrekening en minder in hun maatschappelijke taak. De huurverhoging van en de omgang met het Fort van Sjakoo is daarvan een schrijnend voorbeeld. Ook de onzekere bestemming van het Rosenthalhuis is tekenend. Er lijkt een einde te zijn gekomen aan de rijke traditie in Amsterdam, namelijk een eeuw zorg voor huisvesting van mensen met minder geld. Het is belangrijk dat er meer geld wordt besteed aan de woningbouw. Er zou veel geld voor dat doel beschikbaar komen als de Noord-Zuidlijn niet werd aangelegd. De twijfels over IJburg nemen binnen mijn fractie toe. Wordt dit inderdaad de woonwijk die wij de Amsterdammers hebben toegezegd? Blijkt later dat de natuur is geweken voor een wijk met rijken? Moeten wij op deze wijze doorgaan met het realiseren van IJburg? Herhaaldelijk is het in het afgelopen jaar spaak gelopen met de crisisopvang voor psychiatrische pati‰nten. (De heer DE VRIES: Wat is er de reden van dat u meent dat IJburg een wijk voor rijken wordt? Ik doel op de afspraken die kort geleden bekend zijn geworden met betrekking tot het Haveneiland en de Rieteilanden-West. Ik ken een belangstellende middenklasser die zich enkele jaren geleden liet inschrijven. Op dat moment werd gesproken over woningen die voor ? 350.000 tot maximaal ? 400.000 te koop waren. Deze persoon is inmiddels afgehaakt, omdat hij heeft geconstateerd dat de woning die hij op het oog had inmiddels 600.000 blijkt te kosten. Dat is slechts een concreet voorbeeld. (Wethouder STADIG: Er zijn nog steeds woningen van ? 400.000 in de aanbieding.) Dat is mij bekend, maar deze worden steeds kleiner. Voor gewone mensen wordt deze wijk onbetaalbaar. (De heer DE VRIES: Op het Haveneiland worden ongeveer 600 woningen gebouwd voor een bedrag van ongeveer ? 400.000. Ik kan mij voorstellen dat de door u genoemde persoon op dit moment niet een dergelijke woning heeft gevonden, want er zijn nog niet veel van deze woningen in de aanbieding. Dat zal de komende twee tot drie jaar echter wel het geval zijn.) Ik zal het omdraaien. Het besluit is in 1995 of 1996 genomen en heeft de heer De Vries niet de indruk dat het anders zal uitpakken dan destijds de bedoeling was? (De heer DE VRIES: Ik ben teleurgesteld over het feit dat er slechts 600 woningen van ongeveer ? 400.000 gulden worden gerealiseerd in plaats van 1000 woningen. Dat zal ik niet verhelen, maar u schetst een verkeerd beeld door te zeggen dat IJburg slechts toegankelijk is voor rijke personen. Naast het aantal woningen van ? 400.000 gulden dat ik zojuist heb genoemd, komen er immers 1.800 sociale huurwoningen. Deze zijn echter pas in de aanbieding op het moment dat de woningen zijn gerealiseerd.) (Mevr. KALT: Het is de heer De Vries bekend dat er sprake is van 15 procent in de kernvoorraad.) De heer De Vries houdt zich waarschijnlijk meer dan ik vast aan het geringe aantal dat uiteindelijk wellicht betaalbaar is voor een bepaalde groep personen. Ik vrees voor het tegenovergestelde, vooral als ik daarbij de problemen betrek die te maken hebben met de oververhitting van de bouwmarkt. Ik heb de indruk dat dit niet de wijk wordt waarmee wij, inclusief de fractie van de SP, ongeveer vijf jaar geleden hebben ingestemd. De psychiatrische pati‰nten worden opgevangen in een politiecel, waar het urenlang wachten schering en inslag is en de juiste zorg ontbreekt. Deze zomer leek Burgemeester Cohen de oplossing voorhanden te hebben. Middels een kort geding eiste hij plaatsing in een crisisbed. Voor de oppervlakkige waarnemer leek dat het ei van Columbus, want er werd een bed gevonden en de politiecel was weer leeg. Voor de wat nauwkeurigere waarnemer hield het niet meer in dan het schoonvegen van de politievoortuin, want structureel is er niets veranderd en de gemeente staat met lege handen. Met uitzondering van de problematiek met betrekking tot de politiecellen heeft zij er niets over te zeggen. De discussie over het Slotervaartziekenhuis was eveneens bijzonder. Het bleek dat de gemeentelijke overheid ietwat meer invloed had dan de wethouder ons deed vermoeden. Het ziekenhuis werd om te beginnen met problemen geconfronteerd als gevolg van een ondeugdelijke privatisering, die overigens tijdens de vorige raadsperiode door de gemeente Amsterdam is doorgezet. Het motto was `op afstand plaatsen', want dan zou het goed komen met de gezondheidszorg. Dat is gebleken. Het was onthutsend dat de wethouder voor Zorg vervolgens harder liep dan noodzakelijk was - zij liep overigens de verkeerde richting op - zonder de Raad en de Commissie voor Zorg enz. daarvan in kennis te stellen. Voordat wij het konden beseffen, was de wethouder enthousiast over een plan dat de door haar ingestelde commissie-Simons, eveneens PvdA, `uitpoepte'. Het Slotervaartziekenhuis kon worden gesloten en er werd geen rekening gehouden met de effecten daarvan op de Amsterdamse samenleving. Op momenten dat de gemeente had kunnen optreden, heeft zij zij dat nagelaten. Er is veelvuldig gesproken over Stadsmobiel en daaraan is veelvuldig geld besteed. De wethouder heeft, behalve dat zij krachtig zou optreden tegenover de directie van Stadsmobiel, ook in dit geval een vuist moeten maken en Den Haag moeten meedelen dat zij voortaan niet meer van plan was verantwoordelijk te zijn voor de verdeling van de armoede. (De heer HALBERTSMA: Had zij betrokkenen dan volledig in de steek moeten laten?) Nee. Ik meen dat de heer Halbertsma mijn betoog niet goed heeft gevolgd. Ik heb gezegd dat de gemeente Amsterdam er veel geld aan heeft besteed. (Mevr. BOERLAGE: Dat was WVG-geld. Niet de gemeente Amsterdam heeft veel geld gestoken in Stadsmobiel.) Dat is juist. Het is echter een gevolg van datgene wat landelijk op dat gebied is gedaan. Ik doel op bezuinigingen, sluiting van instellingen en dergelijke. (Wethouder mevr. IRIK: Is het u bekend dat er per jaar ten minste een bedrag van 2 miljoen gulden extra structureel uit Den Haag komt voor functies die vergelijkbaar zijn met Stadsmobiel? Waarop baseert u uw uitspraak dat er jaar in jaar uit wordt bezuinigd?) Ik spreek over de periode waarin allerlei instellingen werden gesloten en mensen op straat terecht kwamen. Nee, ik bied mijn verontschuldigingen aan, want ik ben in de war. (Wethouder mevr. IRIK: Dat vermoedde ik reeds. In het kader van de WVG en Stadsmobiel stelt u dat er jarenlang is bezuinigd, terwijl uw fractie een uitgebreide notitie heeft ontvangen waarin duidelijk is aangegeven dat wij ieder jaar meer geld uit Den Haag hebben ontvangen. Graag wens ik van u te vernemen op welke gebieden volgens u is bezuinigd.) Het is duidelijk dat de gemeente in het verleden veel geld aan Stadsmobiel heeft verstrekt, omdat zaken niet goed verliepen. Wij zijn van mening dat daaraan in het verleden meer aandacht had moeten worden besteed door bijvoorbeeld de Tweede Kamer te benaderen. Breedbeeldtv's worden tegenwoordig veelvuldig verkocht, waarvan ook de daklozen profiteren. Zij vinden daardoor nogal eens een doos waarin zij languit kunnen liggen. De Raad begrijpt dat dit een grapje is. Helaas moeten we constateren dat nog lang niet alle daklozen over een fatsoenlijke slaapplaats beschikken. Ik spreek dan niet eens over de situatie waarin mensen mogen wonen die wel verzekerd zijn van een dak boven het hoofd. Wij kunnen toch niet trots zijn op een situatie waarin sprake is van ‚‚n groepsleider voor 50 bewoners. Met de zorg voor pati‰nten is het slecht gesteld, maar ook de zorg voor een grote groep verzorgers, de mantelzorg, ontbreekt nagenoeg volledig. Twee jaar geleden sprak ik over de blinde vlek van de gemeente en wat dat betreft is er weinig verandering opgetreden. Nagenoeg de helft van de totale mantelzorg in ons land heeft te maken met de zorg voor dementerenden en zodoende blijft de schatkist jaarlijks, omgerekend naar een modaal inkomen, circa 10 miljard gulden aan kosten voor de gezondheidszorg bespaard. De mantelzorgers eisen dit bedrag niet op, maar het is zuur te weten dat er moet worden `gepingeld', kleine tegemoetkomingen los te krijgen. Ik doel bijvoorbeeld op een parkeervergunning die niet eens gratis is. Wij zullen daarom nogmaals een motie indienen die betrekking heeft op een mantelzorgfonds. Ik meen dat wij dat inmiddels driemaal hebben gedaan. Machteloosheid en onwil lijken nu en dan tot kunst verheven. De wethouder voor Onderwijs van dit College spant de kroon. Op het moment dat mijn fractie een zwartboek aanbood over de problemen met betrekking tot het leerlingenvervoer, heeft hij wederom opgemerkt dat hij daarover niets had te zeggen. Dat deed hij eveneens op het moment dat het gebrek aan onderwijzend personeel aan de orde was. Tot onze vreugde werd zijn opvatting op dat moment niet gedeeld. Het is fantastisch dat alle scholen van computers zijn voorzien, maar er ontbreekt een goed gebouw waar deze kunnen worden geplaatst. Het komt nogal eens voor dat deze kostbare apparaten in de gang staan, of in een slecht geoutilleerde ruimte. De wethouder wenst zich wel sterk te maken voor het afbreken van de democratie, de dualisering. Hij krijgt `natte dromen' van het idee dat het College de besluiten neemt en dat de Raad vervolgens nog wat mag sputteren. Het lijkt er bovendien op dat dit College reeds oefent voor de toekomst. Ik roep de geheimzinnigheid met betrekking tot het ongekuiste rapport van KPMG over de Gemeentelijke Sociale Dienst in herinnering. Ieder collegelid, de gemeentesecretaris en de onderzoekers mochten daarover beschikken. De Raad, de hoogste instantie in deze stad, mocht het slechts inzien na het plaatsen van twee handtekeningen. Dat is in strijd met de wet. De Burgemeester zou daarop terugkomen. Het is ongeveer een half jaar geleden dat hij deze uitspraak heeft gedaan, maar tot op de dag van vandaag hebben we nog niets ontvangen. Tijdens de vorige raadsvergadering bleek bovendien dat zelfs de Rekeningencommissie niet over dat rapport mocht beschikken. Als wij ons op het terrein van de cultuur begeven, moeten wij helaas constateren dat er eveneens sprake is van een gebarsten plaat. Er is sprake van verdeling van de armoede, met dit verschil dat de koek uit grote en kleine delen bestaat evenals uit veel kruimeltjes die niet eraan kunnen bijdragen dat het hoofd fatsoenlijk boven water is te houden. Er is sprake van enorme bouwplannen voor het Stedelijk Museum, het muziekcentrum enzovoorts, terwijl het voor anderen moeilijk is het subsidiecircuit binnen te komen met het gevolg dat het grootste deel van het geld bij de gevestigde orde terechtkomt. (De heer PIERSMA: Heeft u gemist dat wij met het Kunstenplan juist voorzieningen hebben getroffen met het doel eenvoudiger binnen te komen. Ik herinner mij nog dat ik mij daarvoor enorm heb ingespannen, maar het gejuich van uw fractie was op dat moment niet oorverdovend.) (Wethouder mevr. BRUINES: Ter aanvulling merk ik op, dat onder andere het door uw fractie gekoesterde Poezievoetje ook een bedrag heeft ontvangen.) Dat heb ik niet gemist, maar ik stel vast dat daaraan een behoorlijke strijd is voorafgegaan. Uit het dunne begrotingsboek blijkt op welke wijze de koek is verdeeld. Volgens dit College kunnen jongeren zich behoorlijk wat permitteren. Zij mogen mensen beroven, in elkaar slaan en bedreigen. Het is toegestaan kluisjes open te breken en vrouwen lastig te vallen. Bovendien lijkt fietsendiefstal legaal en als jongeren in het openbaar hero‹ne wensen te gebruiken, zijn zij van harte welkom in het Wallengebied. Dat alles lijkt toegestaan. Al zijn de jongeren bekend, er gebeurt niets. Ik vergis mij. Er is ten minste ‚‚n wethouder die wel actie onderneemt door het plaatsen van een hek om een zwembad, zodat het voor de jongeren in ieder geval onmogelijk wordt daar in te gaan. Wellicht is het beter ervoor te zorgen dat zij wat om handen hebben. Ik doel bijvoorbeeld op werk, een opleiding en het bijwonen van een nieuwjaarsconcert op de Dam. Een proef met extra controle op de Schiphollijn bleek succesvol te zijn, maar werd stopgezet. Dit staat in schril contrast met de proef verruimen van de openingstijden van de horeca, die tot op dit moment niet succesvol is, maar wel wordt voortgezet. Dat is het gevolg van de machtige horecalobby, want middels belastingen brengt dat geld in het laatje. Vanzelfsprekend geldt dat niet voor de beroofde, bedreigde of in elkaar geslagen burgers. Dat kost mankracht, waarover wij niet beschikken. Ik stel de binnenstad als pretpark aan de orde. Het leek er enige tijd op dat het gemeentebestuur de `verpretparkisering' van de binnenstad een halt wilde toeroepen. Het oudejaarsconcert op de Dam gaat dit jaar niet door. Eindelijk rust! Dat blijkt echter niet het geval te zijn, want op 2 februari 2002 trouwt onze kroonprins en dat brengt voldoende drukte met zich mee. Wel `GVD!' Geen rockconcert voor duizenden gewone Amsterdamse jongeren, maar wel op gemeenschapskosten de stad op stelten zetten voor priv‚-gebruik. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Bent u geen verstokt voorstander van de kermis op de Dam?) Nee, volgens mij hebben wij tegen de kermis op de Dam gestemd. Dat moet ik echter nagaan. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Als ik u was, zou ik dat inderdaad nagaan.) De heer Bakker zegt dat wij hebben tegengestemd, dus ik neem aan dat dat het geval is. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Ik vroeg het aan u.) Wat dat betreft zijn wij democratisch georganiseerd. Dit laatste besluit lijkt mij rijp voor een referendum. Gisteren heb ik een motie ingediend met het doel het oudejaarsavondconcert op de Dam te handhaven, wat bekend is. Ik ontkom er niet aan wat te zeggen over de Gemeentelijke Sociale Dienst. Dit College heeft de Gemeenteraad lange tijd in de veronderstelling gelaten dat het langzaam maar zeker goed zou komen: het nieuwe automatiseringssysteem vorderde, al gebeurde dat met vallen en opstaan, het ziekteverzuim daalde langzaam, er kwamen allerlei projecten op gang met het doel langdurig werklozen aan werk te helpen en op grond van de benchmark kregen we de indruk dat onze Gemeentelijke Sociale Dienst niet slecht functioneerde. De zaak veranderde op het moment dat het KPMG-rapport verscheen en minister Vermeend zich vervolgens met de kwestie bemoeide. Behalve de verstrekking van uitkeringen was het op z'n Amsterdams gezegd een zooitje. Dat is niet alleen te wijten aan de verantwoordelijk wethouder, want het is de verantwoordelijkheid van het gehele College. De verkiezingen staan voor de deur en de fractie van de SP is inmiddels twee periodes in de Amsterdamse Gemeenteraad vertegenwoordigd. Wij hebben gedurende acht jaar strijd geleverd voor het aanbrengen van verbeteringen op velerlei gebied. (De heer HUFFNAGEL: U spreekt het uit alsof u vervolgens wenst te zeggen dat dit voldoende is, dus wij begonnen reeds te zwaaien.) Nee, de heer Huffnagel moet even wachten met zwaaien, want ik heb mijn betoog nog niet afgerond. (De heer HALBERTSMA: U kunt nogmaals De Beus citeren.) De SP-fractie heeft bekendheid gekregen door het imago tegenstander te zijn. Zij is inderdaad tegenstander van zakkenvullerij, baantjesjagers, oneerlijkheid, achterkamertjespolitiek en uitverkoop van nutsvoorzieningen. (De heer HUFFNAGEL: De heer Paquay spreekt over uitverkoop, wat wij niet goed vinden. Wij zijn er voorstander van dat voor zoveel mogelijk geld te doen.) Wij zijn er voorstander van de sterkste schouders de zwaarste lasten te laten dragen. Tevens zijn wij voorstander van een eerlijke verdeling van macht en inkomen, het bieden van gelijke kansen en toegang tot maatschappelijke voorzieningen, evenals een gemeentebestuur dat zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik stel vast dat de meerderheid van de Raad het met mij eens is. Eindelijk een meerderheid! (De VOORZITTER: Daarvoor is de SP-fractie blijkbaar niet nodig!) Andere politieke partijen zullen een deel van onze standpunten niet minder goed verdedigen, maar er is sprake van ‚‚n verschil. De SP is niet een partij van alleen maar woorden, maar ook van daden. Als wij zaken willen verbeteren, moeten wij niet slechts daarover spreken. Wij dienen er tevens mee aan de slag te gaan en dat is er de reden van dat de SP-fractie de afgelopen vier jaar zowel in als buiten de Gemeenteraad van zich heeft laten horen. Na vier jaar regenboogpolitiek zijn er nog steeds tienduizenden Amsterdammers die geen werk hebben of van een karig inkomen moeten rondkomen. Er zijn nog steeds wachtlijsten in de jeugd-, de verslavings- en de ouderenzorg. Hetzelfde geldt voor de geestelijke gezondheidszorg en de ziekenhuiszorg. Veel kinderen hebben niet of nauwelijks speelruimte, worden in armoede grootgebracht en komen op scholen terecht die ronduit smerig zijn te noemen. Collectieve voorzieningen, zoals het GVB en de `kabel', zijn reeds uitverkocht of staan daarvoor op de nominatie. Tussentijds zet het gemeentebestuur in op geldverslindende prestigeprojecten zoals de Noord-Zuidlijn en wordt er alles aan gedaan het gunstige investeringsklimaat van Amsterdam te propageren. Het besteedt echter geen aandacht aan de mening van de Amsterdamse bevolking. De burgers willen bijvoorbeeld het fijnmazig netwerk van openbaar vervoer behouden, maar zij krijgen daarvoor een Noord-Zuidlijn terug. Zij vragen om betaalbare woonruimte en zij constateren dat IJburg verrijst met woningen die vanwege de hoge prijzen niet voor hen zijn weggelegd. Een ander stuitend voorbeeld van de arrogantie van het zittende gemeentebestuur is de snelheid waarmee de bestuurders van deze stad plegen te vertrekken. Na de sturende en de terugtredende overheid, met als gevolg de machteloze overheid, hebben wij inmiddels te maken met de weglopende overheid. Dat gebeurt over het algemeen niet op het moment dat men grove fouten heeft gemaakt, maar pas als men een beter baantje heeft gevonden. Van de acht wethouders kunnen er nog slechts twee de eindstreep halen en het pokerspel in relatie tot de verkiezingslijsten bij de PvdA, de grootste partij in Amsterdam, vergroot het vertrouwen in de politiek evenmin. De SP-fractie vindt het een eer deel uit te maken van het bestuur van deze stad, maar beseft wel een verantwoordelijkheid te hebben ten aanzien van de Amsterdamse burgers. Het besturen van de gemeente Amsterdam mag niet in handen worden gelegd van personen die vooral met hun carriŠre bezig zijn, maar in die van mensen die deze verantwoordelijkheid serieus nemen en hun ogen en oren zowel binnen de Raad als op straat open houden. Ik kom bij de financi‰le beschouwingen. Met de meeste gedane voorstellen stemmen wij in. De voorstellen die te maken hebben met prestigieuze zaken, zoals het muziekcentrum, de Noord-Zuidlijn en het koninklijk huwelijk vormen daarop een uitzondering. De voorstellen voor het ernstig achterstallig onderhoud aan sportaccommodaties en Artis zijn volgens ons niet voldoende. Het is een ernstige zaak dat het zover is gekomen dat er sprake is van ernstig achterstallig onderhoud van instellingen waarvan alle Amsterdammers gebruik maken. Wij zijn er daarom niet van overtuigd dat de voorgestelde financi‰n voldoende zullen zijn om achterstallig onderhoud in de toekomst te voorkomen. Over bepaalde zaken zijn geen voorstellen gedaan, wat ons het meest dwars zit. Ik doel bijvoorbeeld op het op orde brengen van het Nieuwe de La Martheater, de bereikbaarheid, de arbeidsomstandigheden, het comfort en veiligheid. Hetzelfde geldt voor het leerlingenvervoer. Er zijn verbeteringen toegezegd, maar daarvan hebben wij nog niets gemerkt. Er is geen aandacht besteed aan de schoonmaak van basisscholen, een fonds voor de mantelzorg, verhoging van de toeristenbelasting, ‚‚n kooploze zondag per maand, eens per maand een autoloze zondag en gratis toegang in musea voor jongeren. Ik kan nog enige tijd doorgaan met het opsommen van zaken waarvoor geen voorstellen zijn gedaan, maar dat zal ik nalaten. In de diverse commissies zullen wij voorstellen voor deze gebieden voorleggen. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Vanmorgen hebben wij kort gesproken over het Nieuwe de la Martheater, waarvoor u een bedrag van 40 miljoen gulden moet aandragen. Kunt u dat?) Als er sprake is van achterstallig onderhoud aan instellingen en gebouwen die voor de gehele Amsterdamse bevolking van belang zijn, moet daarvoor geld worden gevonden. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Voor achterstallig onderhoud hebben wij dit jaar 40 miljoen gulden losgekregen door de inzet van de UNA-gelden.) Er dient veel te gebeuren. Ik doel bijvoorbeeld op de verbetering van de arbeidsomstandigheden. (De heer HEMMES: Dat is er de reden van dat wij bij elkaar zijn.) Ik doel ook op het comfort en de veiligheid. Ik dien een motie in.   De VOORZITTER deelt mede dat is ingekomen:   21? Amendement van 31 oktober 2001 van het raadslid Paquay inzake een toe te kennen budget voor Internationale Samenwerking (Gemeenteblad afd. 1, nr. 784).   Het amendement wordt voldoende ondersteund en terstond in behandeling genomen.   De heer GOEDHART: Mijnheer de Voorzitter. Dit is de laatste begroting van de regenboogcoalitie, al is deze inmiddels veranderd in een bont-en-blauwcoalitie. Aan het begin van de periode werd de balans opgemaakt en werd er gesproken over een voorzichtig economisch optimisme en zorg over de sociale kwetsbaarheid van de stad. Ik vraag mij af waarover wij op dit moment zouden moeten spreken. Wellicht kunnen wij dat op dit moment omschrijven als `voorzichtig economisch pessimisme'. De zorg over de sociale kwetsbaarheid van de stad is in de afgelopen periode echter niet verminderd. Inmiddels ligt er een begroting voor ons met een totaal nieuwe opmaak, waarover wij tevreden zijn. Wij hebben echter wel wat moeite met de kleur, want vooral in het avondlicht lijkt het een programma van de VVD- fractie. Qua dikte lijkt het er overigens niet op. Wie had aan het begin van deze collegeperiode gedacht dat de laatste begroting in een VVD-jasje zou kunnen worden gehesen? Dat is immers een opmerkelijke verandering van de presentatie van dit College, waarmee ik op het uiterlijk doel. Ik heb mij ook laten inspireren door de rondrit, waarmee de missive wordt begonnen. Tot mijn verontwaardiging heb ik geconstateerd dat twee woordvoerders van linkse fracties zich daaraan eveneens hebben bezondigd, wat ik nooit had verwacht. Zij doen er alles aan Amsterdam voor de automobilist onbereikbaar te houden en daarom had ik niet verwacht dat zij vanaf de ringweg uitvoerig de projecten van wethouder Stadig zouden beoordelen. Als wij nog steeds op deze ringweg rondrijden, is dat vooral te wijten aan het feit dat de parkeergarage Surinameplein, waar de rit zou moeten eindigen, nog niet gereed is. Dat is de enige parkeergarage die dit College zou realiseren ter tegemoetkoming van de VVD-fractie, dus wellicht is de kleurstelling waarover ik zojuist sprak een troostprijs. Met betrekking tot de overspannen bouwmarkt, die is ontstaan door de bouwprojecten van wethouder Stadig, merk ik op dat in de missive is vermeld dat temporisering van projecten en bezinning op kwaliteitseisen onontbeerlijk lijken. Ook de fractie van het CDA moet toegeven dat de PvdA- kandidatencommissie daarop meteen inspeelt: `Weg met wethouder Stadig, want dat is de enige manier om aan al die bouwellende een eind te maken!' Ik leg zelf meer de nadruk op de kwaliteit, want dat is ons ook uit het hart gegrepen. Amsterdam heeft een traditie van slecht bouwen, waarvan de negentiende-eeuwse gordel een voorbeeld is, al bestaat deze nog. In Amsterdam-West moeten wij 15.000 woningen slopen die in de jaren zestig pas zijn gebouwd en de stadsvernieuwing uit de jaren tachtig moet grotendeels opnieuw worden gedaan. Er is immers goedkoop en snel gebouwd, al is er nooit eerder dermate snel en duur gebouwd dan op dit moment. Wij betalen ongehoorde prijzen voor een slechte kwaliteit. Bewoners van dure koopwoningen, die daaraan een dubbel inkomen moeten besteden, klagen daarover steen en been. Het doet er niet toe of deze woningen worden gebouwd door projectontwikkelaars, die vroeger corporaties werden genoemd, of dat daarbij commerci‰le ontwikkelaars zijn betrokken. Wij maken ons daarover zorgen. Het is reeds eerder aan de orde geweest, maar er komt geen verandering in deze situatie. Over enkele jaren kunnen wij een en ander herstellen en de vraag is waar dat geld vandaan moet komen. De mensen die hun geld grotendeels aan de hypotheek kwijt zijn, kunnen dat nauwelijks opbrengen. Wij vinden dat een ontwrichtend verschijnsel en zijn van mening dat de gemeente ten minste een commissie van toezicht moet instellen die zich bezighoudt met de kwaliteit van het bouwen. Mijn fractie maakt zich eveneens zorgen over het feit dat bij IJburg wederom aan de kwaliteit is gerommeld, voordat er ‚‚n steen is gelegd. IJburg zou juist kwalitatief goede woningen bieden. Er zouden, afgezien van IJburg, 4.000 koopwoningen worden opgeleverd en ook het realiseren van een evenwichtig aanbod is reeds aan de orde geweest, maar dat duurt inmiddels jaren voort. Het gaat fout en een en ander komt praktisch tot stilstand. Het is daarom mijns inziens geen goede zaak dat steeds als voornemen in de missive op te nemen. Als wij het daarin opnemen, moeten wij ervoor zorgen dat er wordt gebouwd. Als wij dat niet doen, moeten wij niet erover spreken en afwachten tot het economisch wat minder goed gaat en het mogelijk is goedkopere huizen te bouwen met een betere kwaliteit. Tussentijds moet de gemeente bouwers, die steeds uitstel vragen op de door haar verleende vergunningen, niet tegemoet komen. Als men niet kan bouwen, verliest men het recht en dan komt het opnieuw op de markt. Wellicht zijn er anderen die dat wel kunnen presteren. Ook de andere toegang tot de stad door middel van het openbaar vervoer, die eveneens in de inleiding van de missive aan de orde komt, is mij opgevallen. Ik vermoedde dat dat typisch het perspectief van de PvdA-fractie was, maar ik meende dat de heer Piersma behoorlijk snel is doorgelopen op het moment dat hij gewaar werd dat hij werd geconfronteerd met wat schaduwzijden van de stad. Het is immers onmiskenbaar dat daarvan sprake is. Het is vooral opmerkelijk waar te nemen dat junks, zwervers en ontheemden hun toevlucht zoeken in de anonimiteit van de massa. Deze personen vallen echter vrijwel altijd op, ondanks het feit dat zij nogal eens gebukt lopen en proberen op te gaan in de massa. Dit was echter niet de bedoeling. Zij zouden immers uiterlijk eind van het jaar 2000 een dak boven het hoofd hebben. Wethouder mevr. Van der Giessen is daarmee gestart en wethouder mevr. Ter Horst zou dat uiteindelijk regelen, maar in deze missive staat openlijk dat men deze personen nog steeds kan waarnemen. Wij zouden een waarschuwing tegen zakkenrollers en rovers verwachten - de reizigers in de trein zijn overigens reeds beroofd, want daarover hebben wij op 30 oktober jl. in de Commissie voor Algemene Zaken nog gesproken - maar de treinreizigers worden ook meteen geconfronteerd met de onveiligheid van Amsterdam. Onze stad heeft een reputatie die vergelijkbaar is met die van Napels destijds. Het is niet mogelijk in bepaalde delen van Amsterdam te lopen zonder de kans te worden beroofd. De kans op beroving is groter dan het winnen van de loterij. Deze vorm van gokken levert immers nagenoeg altijd een prijs op. Het is zorgwekkend dat dat steeds voortduurt. Ook over de vervuiling zijn inmiddels diverse opmerkingen gemaakt. Wij doen er alles aan om deze tegen te gaan, maar dat is niet voldoende. Ik trek de conclusie dat het College zijn best doet, maar dat dat niet voldoende is. Het motto dat een `postmaakbaarheidscollege' kenmerkt, is: het is niet mogelijk de zaak volledig op orde te krijgen. Het behoort eenmaal bij de grote stad. Dat is de achtergrond van de inspanning en wij verzetten ons daartegen. Toch hebben wij enig vertrouwen in de nieuwe Burgemeester die wellicht als een nieuwe bezem kan worden beschouwd die wat schoner zou willen vegen, althans dat hopen wij. Wij hebben de indruk dat het oude motto van de fractie van het CDA bij dit College niet meer van toepassing is. Ik doel dan op het motto: op zondag is het huis aan kant. Het tegendeel is zelfs het geval: zondag kan langzamerhand worden beschouwd als de grootste rommeldag in Amsterdam worden beschouwd, wat treurig is. Een lichtpuntje wil ik de Raad niet onthouden. Dat staat er wat plompverloren in. "Nog voordat men de Dam heeft bereikt, zie je allerlei Stadsmobielen je weg kruisen". Op welke wijze deze kruisen, is niet geheel duidelijk, maar het vergaat van de Stadsmobielen. Wij constateren en onderstrepen dat met tevredenheid, omdat dat inderdaad goed verloopt. Waarschijnlijk gaan al deze personen naar de Bijenkorf, maar zij worden inderdaad op tijd opgehaald en tijdig afgeleverd. Dat toont aan wat een goede directeur voor de stad kan betekenen. Ik ben geneigd te zeggen dat een dergelijke man als directeur van het GVB moet worden aangesteld. Vervolgens lees ik in de inleiding dat het wonen in Amsterdam ondanks alle ellende nog steeds aantrekkelijk is. Zodanig zelfs dat dat zich tegen de stad dreigt te keren. Wij betreuren het dat nagenoeg alle kapitaalkrachtige belangstelling opgaat in scheefwonen of in illegale onderhuur van de sociale woningvoorraad. Het is eveneens te betreuren dat deze, bijvoorbeeld door het gebrek aan nieuwbouwwoningen, nogal eens uit de stad verdwijnt. Als er wat meer huurwoningen werden verkocht, zou dat de wijken, die vol staan met huurwoningen, ten goede komen. Ik wijs bijvoorbeeld op de middenstand en de bestedingen in een dergelijke buurt. Daarbij komt dat het prijspeil van de koopwoningen door de grotere voorraad wellicht wat zou kunnen worden getemperd. (De heer K™HLER: U heeft zojuist opgemerkt dat betrokkenen hun hypotheek nauwelijks kunnen opbrengen. Wat blijft er dan aan koopkracht over om in de buurt bij de middenstand uit te geven?) Ik heb op dat moment over de koopwoningen gesproken en op dit moment stel ik het gebrek aan koopwoningen aan de orde. Ik doel op dit moment op personen die hun geld niet kwijt kunnen in een hypotheek. (De heer K™HLER: Dat is toch gunstig? Zij houden dan immers geld over dat zij in de betreffende buurt in de winkels kunnen uitgeven.) Er zijn te weinig mensen die dat doen. (De heer HEMMES: Bedoelt u daarmee te zeggen dat iedereen een huis heeft? Men kan dat geld immers niet uitgeven.) Nee, ik heb aan het begin van mijn betoog gezegd dat vooral in de omgeving van het Centraal Station veel daklozen rondlopen. Ik constateer dat de heer Hemmes mijn betoog niet goed heeft gevolgd. Het kapitaal had de wijken vol huurwoningen ten goede kunnen komen als er meer woningen werden verkocht. Wellicht was daarmee de samenballing van de sociale problematiek in deze wijken verminderd. (De heer HEMMES: Gebeurt in Parkstad niet precies datgene wat u aangeeft? Ik doel op het mengen van functies en het bouwen van woningen. U wordt volgens mij op uw wenken bediend.) Ja, maar ook in Parkstad-West doet zich het probleem voor dat er vertraging optreedt en dat er te weinig wordt gebouwd. (De heer VAN POELGEEST: Ik constateer dat er iets is in uw betoog dat niet geheel juist is. Als er scheef wordt gewoond, zijn de wijken gemengd. Er wonen dan immers scheefwoners met geld. Een andere mogelijkheid is dat dat niet het geval is en in dat geval zijn de wijken volgens u eenzijdig van samenstelling. Het een ‚n het ander is niet mogelijk. Kunt u mij dat uitleggen?) Het probleem van scheefheid is dat woningen worden bezet die in feite zijn bestemd voor personen met geringere inkomens. Het inkomen dat de bewoners hebben die daar niet zouden moeten wonen, kan niet in de fysieke infrastructuur in de woningvoorraad worden ge‹nvesteerd. Betrokkenen kunnen dit geld anders besteden en zij wensen dat bijvoorbeeld te gebruiken voor het kopen van een woning. Dat is echter niet mogelijk, omdat deze onbereikbaar zijn. Het is nogal ingewikkeld en ik begrijp dat de heer Van Poelgeest dit niet meteen van mij wenst aan te nemen. Wij hebben echter de indruk dat wij meer kapitaal van de bewoners zouden kunnen inzetten met het doel de kwaliteit van de woningvoorraad alsmede de sociale toestand van de betreffende wijken te verbeteren. (Mevr. BOERLAGE: Zij hebben dan toch minder geld over voor de buurtwinkel? In een dergelijk geval moeten zij al het geld in de woning investeren.) Als personen al het geld dat zij van de huur overhouden in de buurtwinkel zouden besteden, zou er inderdaad sprake zijn van een onoverzienbare `boom'. Er zouden dan overal P.C. Hooft- straten verschijnen, maar dat is niet het geval. De heer Hemmes heeft gesproken over Parkstad-West. Het valt ons op dat de plannen op het gebied van de sociale structuur, die door de stadsdelen met een rekening zijn gepresenteerd, door dit College niet worden gedekt. Wethouder Stadig heeft meer gedaan dan wij van hem hebben verwacht, waarvoor wij hem een compliment maken. Hij heeft daarmee in zijn planvorming wel degelijk rekening gehouden, maar de invulling van de sociale structuur, waarvoor wethouder Van der Aa verantwoordelijk zou worden geacht, wordt vanuit het centrale niveau niet gestimuleerd. Dat betreuren wij. Het betreurt ons eveneens dat het Sociale Structuurplan nog niet gereed is. De heer Grondel maakt inmiddels deel uit van de oppositie, maar dat plan waarmee hij zich heeft beziggehouden, moet door een ander nader worden uitgewerkt. Wij wensen graag van wethouder Van der Aa te vernemen of dat nog v¢¢r maart 2002 gereed komt. Het is immers te hopen dat een dergelijk plan kan worden gebruikt tijdens de programmaonderhandeling. Bovendien zou dat kunnen worden gebruikt voor het maken van afspraken met de stadsdelen in een volgende periode. Daarnaast zou het College een sociaal basispakket moeten formuleren, waarin voorzieningen zijn opgenomen waarover stadsdelen en eventueel buurten zouden moeten beschikken. In overleg met de stadsdelen zou het College moeten komen tot een standaard van voorzieningen waarop alle Amsterdammers recht hebben. Door middel van een sociaal structuurplan zou men moeten nagaan wat de stand van zaken is met betrekking tot de invulling daarvan. Uiteindelijk zullen de stadsdelen daaraan uiteraard invulling moeten geven, maar als er een dergelijk structuurplan is, kan de stad nagaan op welke terreinen steun kan worden verleend en eventueel extra impulsen kunnen worden gegeven. Het zou te betreuren zijn als dat niet gebeurt. De verbetering van de Cito-toetsen in het Amsterdamse onderwijs kan als een pluspunt worden beschouwd dat wethouder Van der Aa op zijn conto kan schrijven. Amsterdam benadert het landelijk gemiddelde steeds meer, maar wij moeten niet verhelen dat schooluitval en schoolverzuim nog steeds meer dan gemiddeld voorkomt. Daarbij komt dat er door dat verschijnsel sprake zal blijven van een achterstandpositie van allochtone ouders en dat zal ook het geval zijn bij een volgende generatie. Een en ander zal zich ook verscherpt voortzetten in de problematiek van kleine groepen jongeren die het leven in de stadsdelen, daarvan is vooral in Amsterdam-West sprake, verzieken. Wij vinden het zorgwekkend dat alle inspanningen, waaronder de aanstelling van een specifieke jeugdco”rdinator, niet hebben kunnen voorkomen dat er nog steeds negatieve berichten uit het stadsdeel Amsterdam-West komen. Het is zelfs dusdanig dat er een grens wordt overschreden, wat wij niet kunnen tolereren. In relatie tot de specifieke jeugdco”rdinator roep ik in herinnering dat de heer Veldhuis daarvoor is uitgekozen na het verlaten van deze Raad. Het is langzamerhand nodig drastische maatregelen te nemen met het doel het openbare leven te beschermen. Het is begonnen met het August Alleb‚plein, maar later was het zwembad aan de beurt. Tot onze vreugde heeft wethouder Dales ervoor gezorgd dat dat weer wordt opengesteld. Vervolgens was het de trein en vandaag durft de chauffeur van de bus van Connexxion niet meer te stoppen. Er worden absolute grenzen overschreden waarbij wij ons niet kunnen neerleggen. Er is sprake van een niet eerder bereikt dieptepunt en wij kunnen concluderen dat dit niet goed verloopt. Uit het voorgaande blijkt dat het jeugdbeleid ons zorgen baart. Wij hebben alle jeugdproblemen in huis, maar Amsterdam beschikt ook over alle mogelijkheden om tot oplossingen te komen. Ik doel op het Bureau Jeugdzorg en allerlei justiti‰le maatregelen. Als wij alles goed op elkaar aansluiten zouden wij in Amsterdam een goed, sluitend systeem moeten kunnen realiseren met het doel de problemen het hoofd te bieden. Als het in deze stad niet kan, is het in andere plaatsen evenmin mogelijk. Het moet onze eer te na zijn dat op deze wijze te laten voortduren. Ik roep het College daarom op de zaak strak te trekken en het kader te bieden, alsmede een steunfunctie waardoor de stadsdelen in samenwerking met ons tot een oplossing kunnen komen. Het betreft niet zozeer een financi‰le kwestie, als wel een intentie. (Mevr. ASANTE: De jeugd gaat u evenals mij aan het hart. Uw fractie benadrukt vooral de verantwoordelijkheid van het gezin. Bent u het met mij eens dat, ondanks alle pogingen die wij ondernemen en een prachtig samenhangend jeugdbeleid, de grens is bereikt? Zouden wij niet moeten zeggen dat het gezin daarin ook een rol moet vervullen? Ik ben benieuwd wat uw mening daaromtrent is.) Vanzelfsprekend is ons dat uit het hart gegrepen. De heer Balak heeft reeds eerder opgemerkt, dat vooral de allochtone groepen moeten worden benaderd en dat ook de ouders dienen te worden ingeschakeld. Dat is overigens niet eenvoudig, omdat deze personen in een isolement zitten. Wellicht kan ik dat verbinden aan het volgende onderwerp. Uit de begroting blijkt dat het hebben van werk nog altijd de belangrijkste manier is om zelfrespect te verwerven. Hoeveel allochtone vaders is het niet gegeven op deze wijze zelfrespect te verwerven? Als wij vragen om een gerichte aanpak voor deze groepen - deze week bleek uit een artikel in Het Parool dat de achterstand op de arbeidsmarkt bovenmatig blijft - dan wordt daarop niet gereageerd. Van deze specifieke benadering van en aandacht voor deze groepen - ik doel bijvoorbeeld op deze vaders of ouders die een voorbeeld willen zijn voor hun zoon, maar voor wie geldt dat hen dat op deze wijze niet wordt gegeven - is tot op dit moment geen sprake en wij achten dit nodig om verbetering te bewerkstelligen. Het is eveneens belangrijk de ouders bij de scholen te betrekken. Het isolement van de ouders moet worden doorbroken om het probleem van de jongeren op te lossen. In een advertentie staat `Bezoek de beurs Ruim baan in Noord-Holland'. Ik kan deze naam niet plaatsen, want op de uitnodiging die wij van wethouder Van der Aa ontvingen, is een andere naam vermeld. Het meest verontrustend is echter dat de plaats niet juist is. Hetzelfde geldt voor de ondertekenaars. Graag verneem ik van het College wat er de reden van is dat de advertentie en de uitnodiging voor de Megabanenmarkt niet met elkaar in overeenstemming zijn. Dit heeft verwarring tot gevolg, wat verontrustend is. Ik had nog tamelijk veel over cultuur kunnen zeggen, maar gezien de tijd is dat niet mogelijk. De opmerking in de missive over het feit dat er te veelvuldig personele wisselingen plaatsvinden, onderstrepen wij. Wij onderstrepen echter niet dat de continu‹teit van het bestuur is gewaarborgd. Vanzelfsprekend zijn er ambtenaren blijven werken, maar de slagkracht van dit bestuur heeft aanzienlijk te lijden gehad. Het verbaast ons echter dat de overgebleven wethouders van de dominante fractie in dit College vervolgens ook de wacht wordt aangezegd. Wij moeten constateren dat wij voor de continu‹teit naar een volgend College, onze hoop geheel moeten vestigen op wethouder Dales. Wie had dat kunnen denken? (De heer HOUTERMAN: Kan de fractie van het CDA ons wat dat betreft een College-personeelsbeleid voorleggen?) Wij meenden dat de fractie van de VVD dat nodig had en zijn daartoe bereid. (De heer HOUTERMAN: Ik heb begrepen dat u uit landelijke ervaring kunt putten, zodat dergelijke zaken subtiel zijn op te lossen.) Ja, als de heer Houterman daaraan behoefte heeft, ben ik daartoe bereid. Ik had echter het vermoeden, dat hij wat dat betreft inmiddels was uitgewoed. (Mevr. BOERLAGE: Hoe zit het met wethouder mevr. Bruines? Had u haar ook reeds uitgeschreven?) Ik wilde haar verzelfstandigen, maar daarop mag ik niet verder ingaan. Ik doel niet alleen op drie cultuurdiensten, maar ook op mevrouw Bruines, de gehele portefeuille.   Mevr. KALT: Mijnheer de Voorzitter. Bladerend door onze Algemene Beschouwingen van de afgelopen drie jaar, word ik langzaam maar zeker somber. Ik kom dan namelijk zaken als de commercialisering en de koopbaarheid van Amsterdam tegen, waaraan het gemeentebestuur volop meewerkt. Daarnaast word ik geconfronteerd met het lage democratisch gehalte van deze Raad, het asociale volkshuisvestingsbeleid, de toenemende druk op het milieu en het groen. Wat komt er van ons streven naar vooruitgang terecht? Is er nog vooruitgang waar te nemen? Het enige dat overblijft is, blijven zoeken. Ik zal proberen mij op de lichtpunten in ons politieke veld te focussen, al moet ik mijzelf aan de haren uit het moeras trekken. Dat deed Baron von Mnchhausen eveneens. Ik noem de punten in willekeurige volgorde in het besef dat ik niet volledig ben. Ik begin met het eerste lichtpuntje. Verleden jaar hebben wij geklaagd over het ondemocratisch gehalte van deze Raad dat het gevolg was van het bestaan van een te grote politieke coalitie. Politieke discussies vonden immers plaats in de ruime achterkamer waarin 35 stoelen konden worden geplaatst. Daarbij kwam dat voorstellen van het College tot op de millimeter waren dichtgetimmerd. Dat is veranderd nu Groenlinks zich aan onze oppositiezijde heeft geschaard. Uit de banken achter mij hoor ik regelmatig mijn eigen drie jaar oude teksten met veel enthousiasme debiteren. Die omslag is vreemd, maar vooral prettig. Als het maar helpt en als dit kleinere College maar kan worden overtuigd van de andere kant van het gelijk.? Ook een ander lichtpuntje komt de democratie ten goede. Binnenkort wordt onze motie uitgevoerd met het doel duo- raadsleden een financi‰le vergoeding te verstrekken. Het is fijn, dat dit zelfs gebeurt met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2000. Ik komt bij het tweede lichtpuntje. Het begint bij de grotere politieke partijen door te dringen dat verkoop van gemeenschapszaken en -taken op dit moment wel geld oplevert, maar dat het realiter onomkeerbaar is en een groot verlies van zeggenschap met zich meebrengt over essenti‰le voorzieningen in de sociale en culturele wereld. Na de verkoop van de kabel en de energieproductie alsmede het energienetwerk, blijft de Gemeentelijke Waterleiding van ons. Het begint er bovendien op te lijken dat het GVB niet zondermeer kan worden verzelfstandigd. Amsterdammers grijpen de kans, door middel van een referendum mede te bepalen wat er met ons eigen GVB gebeurt, wat een goede zaak is. (De heer PIERSMA: Bereidt u een fusie voor met de fractie-Boerlage?) Nog niet. Ik kom bij het derde lichtpuntje. Het groeiend en schrijnend tekort aan sociale huurwoningen, waarvan reeds lange tijd sprake is, wordt werkelijk zichtbaar, wat bedroevend is. De door ons reeds onthulde statistische truc van het College - het aantal rechthebbenden minus het aantal sociale woningen is gelijk aan het teveel aan sociale woningen - blijkt het aantal woningzoekenden inderdaad omhoog te `zwiepen'. Het afgelopen jaar is de wachtlijst voor de gewone woningzoekenden dramatisch lang geworden. Bovendien zijn deze personen kansloos, doordat er veel voorrangskandidaten zijn. De overspannen woningmarkt heeft er het laatste jaar aan bijgedragen dat er sprake is van te hoge prijzen voor de middenklasse koopwoningen, waardoor het probleem compleet is. Doorstroming van sociale naar andere woningen is daardoor immers niet meer mogelijk en daarbij stagneert de nieuwbouw. In IJburg zijn deze problemen levensgroot. Het zou een wijk worden voor alle Amsterdammers met een milieuvriendelijke bouw en omgeving als troost voor de `ingepikte' natuur. Het lichtpunt is, dat het College het beleid zal ombuigen en dat het overweegt een stop van de sloop van sociale woningen in de Westelijke Tuinsteden in te stellen, omdat er geen sociale woningen voor herhuisvesting meer zijn. Als bovendien het aandeel sociale woningen in de nieuwbouw wordt opgehoogd van 30 naar 50 procent, begint het weer ergens op te lijken. De fractie van Amsterdam Anders/De Groenen is bovendien nog in blijde verwachting van een voorstel dat het College voornemens is te doen voor onze door de Raad aangenomen motie betreffende inkomenshuren voor sociale woningen, middels de negatieve huursubsidie. Wij verwachten enige beweging op het verhuisfront, alsmede inkomsten die vervolgens kunnen worden ingezet. (De heer DE VRIES: Verleden jaar zijn er slechts 60 sociale huurwoningen in de nieuwbouw gerealiseerd. U streeft naar 50 procent. Op welke wijze wenst u dit te bekostigen en te realiseren?) Ik heb een plannetje waarmee ik al dat leed probeer te verzachten. De Raad heeft een motie aangenomen met betrekking tot het instellen van een onderzoek naar de negatieve huursubsidie. Ik herhaal dat wij daardoor enige beweging en inkomsten verwachten. Deze kunnen worden ingezet en in samenhang daarmee zijn wij op zoek naar een oplossing voor de vastgelopen middenklasse. Het College kan van ons een voorstel verwachten voor het oprichten van een specifieke gemeentelijke middenklasse woningcorporatie. Ik bedacht mij dat de naam Het Beleg wel van toepassing is en de Raad kan zich daarbij voorstellen wat hij wenst. Deze kostendekkende corporatie, die eventueel de inkomsten uit de negatieve huursubsidie als geringe startbijdrage kan gebruiken, verhuurt woningen aan personen met een middeninkomen voor ongeveer 1000 tot 2000 gulden per maand. Wij vinden dat wij daarom kunnen spreken van een beginnend lichtpuntje. (Wethouder STADIG: Waarom kiest u niet voor een bestaande organisatie, als het kostendekkend is? Het is immers behoorlijk ingewikkeld daarvoor een nieuwe organisatie in het leven te roepen.) Ik stel mij voor dat het een gemeentelijke corporatie wordt in plaats van een verzelfstandigde, waardoor de wethouder dan zelf kan bepalen of er meer of minder huizen komen. Hij kan een en ander zelf aanpassen aan zijn eigen volkshuisvestingsbeleid in plaats van aan de marktsituatie. Ik vermoed dat dit nodig is en volgens mij is de wethouder dat met mij eens. Ik kom bij het vierde lichtpuntje. Diverse makers van de nieuwe cultuur, die voorheen werden verjaagd uit de kraakpanden langs de rafelrand van de stad - ik doel op de IJ-oevers van destijds - kunnen in de broedplaatsen terecht. Daar is sprake van betaalbare woon-werkpanden voor culturele ondernemers en kunstenaars, want daarvoor is adequate financiering geregeld. Dat is een goede zaak. Het is slechts een deel van de actieve personen op het gebied van sociaal, cultuur en politiek, dat uit de stad wordt verdreven. Dit is bekend, want de rest wordt verjaagd ten gevolge van huurverhogingen van ongeveer 1000 procent, die marktconform worden genoemd. Onze door de Raad aangenomen motie van verleden jaar met betrekking tot dit onderwerp is door drie wethouders doorgegeven als een hete aardappel, die inmiddels op het bordje van wethouder Dales ligt. Wij zijn bereid hem te helpen en bereiden daarom samen met de fractie van GroenLinks een notitie voor met het doel tot een verstandige oplossing te komen voor deze huurproblemen. Wij verzoeken de wethouder dringend medewerking te verlenen door tussentijds bij de verhuurders een moratorium in de huurverhogingen te bewerkstelligen. Wellicht is het eveneens mogelijk een speciale garantie te verlenen, opdat de bedreigde huurders de tijd krijgen de problemen het hoofd te bieden. Daarbij komt dat wij vrolijk worden van de levensvatbare initiatieven die de bewoners van het Herseninstituut ontplooien. Het betreft activiteiten waarachter momenteel ook de buurt evenals vele prominenten zich scharen. Ik ga in op het vijfde lichtpuntje. De groene zones die ecologische plaatsen aan elkaar schakelen, zijn op de kaart goed zichtbaar gemaakt. Ons wordt toegezegd dat de Hoofdgroenstructuur wordt verbeterd en versterkt. Wij zullen er scherp op toezien, dat er niet meer aan de puntjes wordt geknaagd en wij verklaren de Hoofdgroenstructuur tot onaantastbaar. Daarbij komt, dat wij nog substanti‰le compensatie te goed hebben. Wij laten ons niet meer afschepen met een stempeltje op een bestaand park, dat ter compensatie dient, zoals is voorgesteld ten noorden van de Sloterplas. Ook werden wij in Amsterdam-West geconfronteerd met een prachtig wensbeeld van de Hoofdgroenstructuur met de naam De Nieuwe Plantage. Deze zal een uitloop voor recreatie zijn voor de bewoners van de straks verdichte tuinsteden. Deze plantage zal volledig aansluiten op de Sloterplas, de Brettenzone en zelfs doorlopen tot aan de Kennemerduinen. Dat is een goede zaak. De geplande Westrandweg moet echter nog worden geschrapt en zowel de Eendrachtspolder als de Lutkemeerpolder dienen groen te blijven. Deze moeten niet worden verdeeld door in groen ingepakte bedrijven. Helaas biedt het razend vliegtuigverkeer boven deze strook een goede kans om mooi groen te blijven of te worden. Er is een zesde lichtpuntje. De voorgenomen bouw van de vijfde baan - in feite de zesde baan Schiphol - wordt voorlopig tegengehouden door onze bomen in het Bulderbos. Economische problemen bij luchtvaartmaatschappijen dragen er wellicht toe bij, dat de vliegfrequentie wordt teruggebracht. Wellicht is de aanleg van deze baan daardoor onnodig of te kostbaar, wat goed zou zijn. Ik kom bij het zevende lichtpunt. De vrolijke autovrije dagen van het laatste jaar hebben bewezen dat veel daartegen geuite bezwaren ongegrond waren. Een behoorlijke meerderheid van de Amsterdamse bewoners, ongeveer 70 procent, is enthousiast geworden. Hetzelfde geldt zelfs voor neringdoenden. Voor ons is deze actie niet symbolisch, maar menens. De tijd is rijp voor verdergaande voorstellen. Ik doel op autovrij in combinatie met gratis openbaar vervoer. In feite is het reeds gestart met een vrij ritje vanuit het transferium en de grachten-opstapbus. Ook dat is een goede zaak. Wij streven naar een re‰le optie, namelijk het maandelijks plannen van autovrije dagen in 2002 in combinatie met gratis openbaar vervoer. Ik kom bij het achtste lichtpuntje. De vader van mevrouw Maxima komt niet officieel naar Amsterdam. (De heer HOUTERMAN: U houdt een pleidooi voor gratis openbaar vervoer. Ook de heer Danen heeft dat reeds gedaan in het kader van de veiligheid van het openbaar vervoer. Heeft u ook uw gedachten laten gaan over de inkomenseffecten van uw voorstellen en het feit dat een en ander behoorlijk denivellerend zal werken. Het gevolg zal zijn dat u de rijken nog rijker maakt door hun gratis openbaar vervoer aan te bieden.) De heer Houterman stelt voor tamelijk veel personeel in te zetten ter verbetering van de veiligheid van het openbaar vervoer, wat de nodige kosten met zich meebrengt. Als dat niet nodig is, is het mogelijk gratis openbaar vervoer aan te bieden. (De heer HOUTERMAN: Dat was mijn vraag niet. Waarom wenst uw fractie de rijken rijker te maken door het aanbieden van gratis openbaar vervoer? Waarom wenst u het niet uitsluitend te koppelen aan personen met een stadspas of 65- plussers? Heeft u uw gedachten daarover laten gaan?) Dat vind ik een aardige start. Ik ben bereid daarover te spreken als start. Reeds in februari jl. hebben wij ons uitgesproken tegen de aanwezigheid van dit voormalig lid van het Videla-regime bij de door de gemeente Amsterdam georganiseerde bruiloft. Wij gunnen het gelukkige paartje een mooi priv‚-feest, maar helaas gaat het momenteel nog gebukt onder de antieke last van een erfelijke baan. Wij zijn als Amsterdamse burgers, monarchist of republikein, bereid een chic cadeau te geven, maar wij zijn er voorstander van dat de rekening voor de trouwpartij bij de allerminst onbemiddelde ouders terechtkomt. Beschikt de moeder van de bruidegom niet over een vermogen van 8 miljard gulden, jaarlijks door de staat nog bijgelapt met enkele tientallen miljoenen? Ik kom terecht bij het negende lichtpuntje. Onze multiculturele stad wordt goed bewaakt door onze Burgemeester. Amsterdammers moeten zich na de aanslagen op het WTC-gebouw in New York niet uit elkaar laten spelen door hitserige teksten over waakzaamheid. De Burgemeester moet zijn invloed echter nog wel gebruiken om premier Kok en hoofdofficier van Justitie, de heer De Wit, ervan te overtuigen dat zij hun stoere jongenstaal moeten kuisen. De fractie van Amsterdam Anders/de Groenen heeft samen met anderen het initiatief genomen voor de oprichting van een Amsterdams Platform voor de Vrede, hetgeen is gelukt. Bovendien is onlangs besloten, mede door onze inspanningen, de bestuurlijke ophouding uit het arsenaal van de driehoek te schrappen. Ook dat is een goede zaak. Zijn dit voldoende lichtpunten in ons politieke veld ter verdrijving van de somberheid? Was er nog wat vooruitgang in verstopt? Ik meen dat dat het geval is, want de opsomming was niet volledig. Het is mooi geweest, de rest houden wij voorlopig voor onszelf. De heer Van Lohuizen zal nog financi‰le punten aanstippen. Ik verzoek de Voorzitter hem het woord te geven. .   De heer VAN LOHUIZEN: Mijnheer de Voorzitter. Wij complimenteren het College met het feit dat de begrotingsmissive steeds beter van opzet wordt. Door de indeling in veertien resultaatgebieden vinden wij deze begroting inzichtelijker en begrijpelijker dan de vorige. Aangezien de discussie over de moties in de commissievergaderingen wordt gevoerd, beperken wij ons tot de risico's. Diverse andere raadsleden hebben daarover reeds gesproken. Wij hebben een periode van vette jaren achter de rug. In de begrotingsmissive gaat het College in het kort in op de aanslagen van 11 september jl. in de VS en het geeft aan, dat mede daardoor alle in de begroting gepresenteerde plannen met extra onzekerheden zijn omkleed. Als wij de bouwprojecten in Amsterdam onder de loep nemen, is voor te stellen dat de bouwmarkt behoorlijk onder druk staat. Anderen hebben daaraan reeds gerefereerd. Het College schrijft bovendien terecht, dat een aantal projecten wellicht dient te worden getemporiseerd en deels in de ijskast terechtkomt. Voor andere projecten geldt, dat er bezinning nodig is op de kwaliteitseisen. Minder terecht is het echter, dat het College dit niet vertaalt in de bijgevoegde risicoparagraaf. Het College motiveert dit, door aan te geven, dat er bij de een halfjaar geleden gepresenteerde Rekening reeds een risicoparagraaf was opgenomen, waarnaar wordt verwezen. Het College actualiseert de risico's slechts op drie gebieden. Het betreft begrijpelijkerwijs het Slotervaartziekenhuis, de maatregel van minister Vermeend ten aanzien van de Gemeentelijke Sociale Dienst en de indexeringskwestie met betrekking tot de Noord-Zuidlijn. Er is echter meer te zeggen. (Mevr. BOERLAGE: Vindt u dat minister Vermeend de gemeente Amsterdam terecht een boete oplegt?) Nee, dat weet mevr. Boerlage maar al te goed. Ik zeg slechts dat het terecht is, dat een aantal nieuwe zaken in de risicoparagraaf daarover wordt opgenomen. Uiteraard ben ik het niet eens met de maatregelen van minister Vermeend. Het College kan ten aanzien van de Noord-Zuidlijn niet met droge ogen beweren, dat er geen sprake is van andere risico's. Als het zich momenteel bezighoudt met het bestuderen van de uitkomsten van een quick scan, kan het constateren dat deze ingrijpende gevolgen kunnen hebben. Als de offertes niet goed uitpakken en het gat tussen de vraag van de aannemers en hetgeen de gemeente Amsterdam `te makken heeft' te groot blijft, wenst het zich te bezinnen op majeure onderdelen van het plan. Ik doel bijvoorbeeld op het eventueel schrappen van een station, het verleggen van een deel van het trac‚ of het enige tijd uitstellen van zaken. Een quick scan met een dergelijke reikwijdte brengt een aantal grote risico's en mogelijke claims met zich mee, dat absoluut waard is opgenomen te worden in de risicoparagraaf. Dit, ondanks het feit dat wij reeds voorzieningen hebben getroffen. De heer Paquay heeft reeds gewezen op de containerterminal. Het is bekend dat onze fractie daarmee na een behoorlijke worsteling heeft ingestemd. Wij worden niet vrolijker van de stand van zaken, al ontmoeten wij op gezette tijden de heer Kritikos die ons vaderlijk toelacht en opmerkt dat het allemaal wel goed zal komen. Op 31 oktober jl. hadden wij moeten beginnen en het College schrijft dat de terminal operationeel is en dat er kranen staan waaronder water ligt. Dat is dan ook het operationele daarvan. Als wij niet per 1 januari a.s. starten, hebben wij te kampen met een ernstig probleem. Ik merk nogmaals op dat het beeld er niet rooskleuriger op wordt. Momenteel beschik ik over de informatie dat in ieder geval ‚‚n grote partner is afgehaakt en dat er nog met ‚‚n mogelijke partner wordt onderhandeld die eventueel voor containers kan zorgdragen. Ik vind niet dat dat er goed uitziet. Er is sprake van een belang van 280 miljoen gulden en ik vind dat het College daarover meer in de risicoparagraaf had moeten vermelden dan momenteel het geval is. Hetzelfde geldt voor het Havenbedrijf in het algemeen. In de begrotingsmissive staat dat wij met de containerterminal en de Afrika Haven redelijk goed op weg zijn de haven voor te bereiden op economische groei. Ik kan mij bij die economische groei echter niets voorstellen. Het College kan dat echter wel en het is daarop onder andere ingegaan in de Havenvisie die wij binnenkort behandelen. Een periode van tien jaar aan hoogconjunctuur is in Nederland uitzonderlijk, maar het College extrapoleert deze groei. Dat is volkomen onterecht, want het is niet zeker dat er een blijvende groei in de overslag in de Amsterdamse haven is te verwachten. (Wethouder DALES: U spreekt over de risico's en de actualisatie van de risicoparagraaf. U zegt dat de Raad enige tijd geleden de Rekening heeft ontvangen, dat er tussentijds nieuwe ontwikkelingen hebben plaatsgevonden en dat het College een en ander verder had moeten actualiseren. Dat is gebeurd. De haven zou daarin ook moeten worden opgenomen. Het is u bekend dat de groei van de overslag in de Amsterdamse haven reeds decennia ver boven het gemiddelde groeicijfer in de gehele Amsterdamse regio uitstijgt. Daaruit blijkt dat dat goed verloopt, maar ik ben het met u eens dat dit niet eeuwig is vol te houden. De laatste jaren worden er groeipercentages gerealiseerd boven de 15 procent. Wat is het risico ten aanzien van het actualiseren van de risicoparagraaf in de begroting?) Dat zal ik de wethouder precies uitleggen. Dat betekent concreet dat bij minder groei minder wordt overgeslagen en minder havengeld wordt ontvangen. Het is van belang de tering naar de nering te zetten en uit de begroting voor de haven blijkt dat dit niet gebeurt, wat een groot risico met zich meebrengt in het kader van de algehele economische teruggang. Op zichzelf is dat niet ernstig, maar het College doet er verstandig aan de risico's te benoemen, als wij aan de vooravond staan van een aantal grote projecten. Ik heb aan het begin van mijn betoog waardering uitgesproken voor de begrotingsmissive, maar een aantal zaken wordt door het College te rooskleurig voorgesteld. (Wethouder DALES: Juist op het moment dat de Amsterdamse haven historische groeicijfers realiseert...) Dat is toch niet een door God gegeven zaak? Dat moet wethouder Dales als VVD-er toch ook weten? Dat kan op ieder moment veranderen en dat is momenteel het geval. (Wethouder DALES: Wij spreken over een actualisatie van de risicoparagraaf en u zegt dat er in de afgelopen maanden nieuwe ontwikkelingen hebben plaatsgevonden. Een van deze nieuwe ontwikkelingen is, dat de groei van de Amsterdamse haven boven de 15 procent ligt.)   Mevr. VAN OUDENALLEN: Mijnheer de Voorzitter. Als voorzitter van een mobiele fractie stel ik dat wij over een mobiel College beschikken. Bij de Algemene Beschouwingen mis ik een aantal wethouders. Nog niet alle wethouders zijn naar andere steden ge‰migreerd, maar er is een aantal, dat, evenals deze Raad, behoorlijk mobiel is en nogal eens in de koffiekamer is te vinden. Ik meen dat dit niet past op het moment dat de Algemene en Financi‰le Beschouwingen aan de orde zijn. Evenals de andere fracties blik ik terug op het afgelopen jaar en ga ik na over welke onderwerpen de burgers hebben geklaagd. Ik heb mijn gedachten laten gaan over de vorm waarin ik het het beste zou kunnen gieten, want zelfs de fractie van GroenLinks is in de auto gestapt en hetzelfde geldt voor de heer Piersma. Op de Seniorendag heb ik een aantal ouderen begeleid. Ik neem de Raad mee in de boot die door de Amsterdamse grachten vaart, want ook in deze Raad zitten immers nogal wat senioren. Vanuit de boot is het bovendien goed mogelijk de passagiers te tonen, wat er om hen heen gebeurt. Het is dan goed waar te nemen dat op parkeerplaatsen veel bouwverkeer staat, wat op verschillende fronten in Amsterdam een abnormale verkeersdruk tot gevolg heeft. De burgers roepen: "Help, wij hebben een parkeervergunning en willen parkeren!" De gemeente Amsterdam geeft parkeervergunningen uit, maar het overzicht per maand ontbreekt. Het aantal parkeerplaatsen per vaste vergunning dat ‚‚n maand tot zes maanden bezet is, is niet duidelijk. Bedriegt de gemeente haar burgers? Wij willen dat meer burgers zich met de fiets verplaatsen, maar behalve de vernieuwde fietsenstalling bij het Centraal Station zijn er nagenoeg geen nieuwe gerealiseerd waar deze vervoersmiddelen, die zo snel worden gestolen, kunnen worden gestald. Wij willen dat de burgers aan sport doen, maar de motie van 1998 met het voorstel sportvignetten te realiseren met het doel de burgers de mogelijkheid te geven goedkoop te parkeren bij de sportgelegenheid, is nog steeds niet uitgevoerd. Het was onze bedoeling dat sporters niet meer parkeergeld betalen dan het bedrag dat dient te worden betaald voor het beoefenen van de sport. Er was sprake van wethouders die tijdens de rit andere functies hebben aanvaard. Op het moment dat ik dat aan de senioren heb proberen uit te leggen, werden er verschillende vragen gesteld. Ik heb uitgelegd, dat diverse fracties vermoeden dat het eenvoudig is een nieuwe wethouder in te zetten. Het is immers goed verlopen, ondanks de wisselingen in het College en er wordt daarom verondersteld dat het geen zware functie is. De meerderheid van de Gemeenteraad is er voorstander van dat men de auto laat staan, maar toch zijn er de afgelopen drie‰nhalf jaar in de probleemgebieden nagenoeg geen extra parkeergarages gerealiseerd. Wethouder Stadig kijkt mij aan. Het is mij bekend dat er een aantal is gebouwd, maar dat is niet gebeurd in de gebieden waar sprake is van hoge nood. De meerderheid van de Gemeenteraad heeft twee autoloze dagen toegestaan. Een daarvan werd op een zaterdag gehouden en de ander is op zondag 4 november a.s. De keuze voor deze laatste dag blijkt echter niet geschikt. De NS hebben immers met zekerheid aangegeven dat de bezoekers die op deze dag met de trein vanuit Noord-Holland, Haarlem en omgeving komen minimaal een half uur vertraging zullen ondervinden. Over de gehele dag genomen, betekent dat dat zij een uur van hun kostbare tijd verliezen. Dat is goed geregeld. Kom handig met het openbaar vervoer naar Amsterdam op 4 november 2001! Wij hopen dat het regenachtig weer is, zoals momenteel het geval is. Dan is het immers mogelijk daarna eerlijk naar de mening van de bezoekers en burgers te vragen. De gemeente Amsterdam maakt nog meer blunders. Ik heb de senioren ge‹nformeerd over die leuke geluidloze bootjes en dat wij waren vergeten dat er ook offici‰le bouwvergunningen voor steigers moesten worden uitgegeven. Wat was ook alweer het afkoopbedrag? Officieel kan dat immers niet. De erfpacht is ingevoerd, waarmee veel Amsterdammers niet gelukkig zijn. De dakloze mobiele Amsterdammers krijgen oude lijsten met adressen mee waarop douchevoorzieningen zijn vermeld. Zij komen daardoor bij advocatenkantoren terecht, waar zij aanbellen. Vervolgens vernemen zij dat het pand twee jaar geleden aan de betreffende advocaat is verkocht. Een douchemogelijkheid ontbreekt. Er zijn ook daklozen die het vies vinden zich in dezelfde ruimte te douchen waar junks zich opfrissen. Ik vind dat wij dat moeten voorkomen. Daarnaast zijn er daklozen die recht hebben op een uitkering, maar deze mislopen omdat wij te weinig postbussen beschikbaar kunnen stellen. Wij laten honden toe, maar weten nog steeds niet op welke wijze wij hondenpoep effici‰nt kunnen bestrijden. Deprimerende kantoren van de Gemeentelijke Sociale Dienst dragen niet ertoe bij, dat bezoekers en personeel gemotiveerd blijven. De Opstapper, die onder andere dankzij de inzet van de heer Bijlsma is ge‹ntroduceerd, rijdt niet in de avonduren. De burgers hebben deze juist dan hard nodig, want zij wensen de auto in de avonduren te laten staan omdat er weinig parkeerplaatsen zijn. De gemeente Amsterdam verkoopt gemeentebedrijven, terwijl het contract na afloop niet goed blijkt te zijn. Ik verwijs naar UPC en de NUON. Het GVB laat de passagiers nu en dan 30 tot 45 minuten wachten op de eindhaltes en het personeel zegt eenvoudigweg, dat de NS dat ook doen. Dat belooft wat. Onveiligheid is een onderwerp met een gevoelswaarde, maar voor vele burgers is het een dagelijks terugkerend feit. Vervagende normen en waarden dragen ertoe bij dat zinloos geweld ontstaat en de Gemeenteraad heeft nog geen antwoord op de vraag op welke wijze kan worden voorkomen dat nog meer mensen daarvan het slachtoffer worden. De taxiproblematiek is door een zachte heelmeester opgelost. Dat is gebeurd zonder uitvoerige discussie daarover, want de schuldigen hadden de stad reeds verlaten. Er is echter nog steeds geen sprake van extra standplaatsen. De GSD functioneert nog steeds niet naar behoren en ook binnen andere diensten doen zich nog steeds problemen voor. Ik verwijs naar het twee weken geleden gehouden betoog van de Rekeningencommissie, waaruit blijkt dat het College de beantwoording nogal luchtig opneemt. Er is weinig sprake van daadkracht, want op vragen van de Rekeningencommissie die nu en dan jaar na jaar worden gesteld, is nog steeds geen antwoord ontvangen. Dat is de reden van een door ons in te dienen motie met het doel dat het College tijdens de volgende raadsperiode ernaar streeft dat alle fracties deel uitmaken van de Rekeningencommissie. Dit, als er nog geen sprake is van een afzonderlijke Rekenkamer. Ik heb met verbazing geconstateerd dat slechts vijf van de negen fracties zitting hebben in de Rekeningencommissie en dat dit door de Raad niet verplicht is gesteld. Er staan 5.000 personen op de wachtlijsten voor een parkeervergunning in Amsterdam. Diverse personen in deze gemeente zijn desondanks nog steeds van mening dat wij parkeerplaatsen moeten opheffen, opdat de auto kan worden uitgeroeid. De vraag is of de huidige zittende fracties in deze tijd re‰el waren. Zijn zij bedrijfsblind, of wordt het jaar 2002 ingeluid door de arrogantie van de coalitiepartijen. De verkiezingen zullen het uitwijzen. Wij hebben reeds een geringe winst geboekt. De fractie van Mokum Mobiel is in het stadsdeel Bos en Lommer ook actief en twee fracties hebben reeds gevraagd op te mogen gaan in de fractie van Mokum Mobiel. Dat betekent dat wij daar met vijf potenti‰le raadsleden de verkiezingen ingaan als Mokum Mobiel en deelraadsbelangen. Zijn er landelijke partijen in de Gemeenteraad nodig om te kunnen functioneren? Er kan een vergelijking worden gemaakt met een rijdende trein waarin een raadslid stapt. Het is prettig als daarin personen zitten die hun werk goed doen. In de afgelopen periode is gebleken dat er nauwelijks problemen ontstaan, ondanks het feit dat er binnen het College voortdurend wisselingen hebben plaatsgevonden. De problemen deden zich hooguit voor binnen de fracties, maar de betreffende personen letten niet goed op en zijn er niet van op de hoogte op welke wijze anderen hier hun werk doen. Wij zijn niet van mening dat er landelijke partijen nodig zijn. Mijn fractie is van mening dat er betrokken burgers, ambtenaren en wethouders nodig zijn en zij wenst dat tijdens de verkiezingen mee te delen. In het jaar 2002 zal tijdens de verkiezingen blijken wat de Amsterdammers daarvan vinden. Ook zal blijken of zij van mening zijn dat het een recht is te beschikken over een auto, ook in de Amsterdamse binnenstad. Ook zal blijken of zij van mening zijn, dat de gemeente wat moet doen aan de parkeergelegenheid in plaats van deze op te heffen. Daarnaast zal duidelijk worden of zij menen dat de blauwe zones in Amsterdam moeten worden gehandhaafd en dienen te worden uitgebreid. Het is belangrijk dat de prijs voor de vergunning van tienduizenden Amsterdammers niet wordt verhoogd, zodat de gemeente de parkeerinkomsten aan andere doeleinden kan besteden. Het is van belang dat de burgers niet nog meer moeten betalen voor het parkeren op straat, zodat zij bezoek kunnen blijven ontvangen. Er zijn immers behoorlijk wat mensen die geen cadeautjes meer ontvangen, omdat zij te veel geld moeten uitgeven aan parkeren. Het is belangrijk dat de gemeentelijke partijen niet systematisch een tekort aan parkeerplaatsen toestaan en ook het lawaai op het water dient te worden aangepakt. Het is niet de bedoeling de binnenstad iedere zondag of iedere maand autovrij te houden. Wel is het van belang de daklozen hulp te bieden en daarnaast dienen wij erop toe te zien dat iedere weggebruiker, inclusief fietsers, zich aan de verkeersregels houdt. Ik doel bijvoorbeeld op het feit dat het verplicht is met verlichting te rijden en dat niet over de stoep en door het rode licht mag worden gereden. De kleine fractie van Mokum Mobiel heeft bereikt dat er toiletten in parkeergarages zijn gekomen, dat de NUON de nazorg voor de Amsterdammers beter regelt, dat het College op zijn slordigheden is gewezen en dat er ook in het najaar een autoloze zondag werd gehouden. Wij hebben ervoor gezorgd, dat de stickers in de metrostations bij de nooduitgangen werden geplakt. Vanzelfsprekend hebben wij ervoor gezorgd dat de discussie over parkeren en mobiliteit een hot item in de gemeente Amsterdam is geworden in plaats van een ondergeschoven kind. De voorzitter van de fractie van de PvdA heeft in het programma Duivels opgemerkt, dat lokale partijen als Mokum Mobiel nodig zijn om alle grote partijen wakker te houden. Dat was voor ons het mooiste compliment dat wij konden krijgen.   De VOORZITTER deelt mede dat is ingekomen:   22? Motie van 31 oktober 2001 van het raadslid mevr. Van Oudenallen inzake plaatsneming in de nieuwe Rekeningencommissie van alle partijen in de komende raadsperiode (Gemeenteblad afd. 1, nr. 785).   De motie wordt voldoende ondersteund en terstond in behandeling genomen.   Mevr. BOERLAGE: Mijnheer de Voorzitter. Gemeente doe je plicht! "Ons College is geschokt door de recente gebeurtenissen in de VS. Wij zijn ons ervan bewust dat de terroristische aanslagen op zo veel weerloze burgers het denken over vrijheid en veiligheid, ook voor veel Amsterdammers, voorgoed hebben veranderd. De internationale gemeenschap staat aan de vooravond van een periode van instabiliteit en/of onzekerheden omtrent de gevolgen van de mondiale economie. De implicaties hiervan voor Amsterdam maken dat, in samenhang met het eerder dit jaar in gang gezette afvlakken van de economische groei, de uitvoering van de gepresenteerde plannen met extra onzekerheden is omgeven en dat bedachtzaamheid bij nieuwe voorstellen is geboden". Dit College streeft naar een bedachtzaam beleid. Het College wijt dit weliswaar aan de extra onzekerheden na 11 september jl., maar het streeft dit vooral na, omdat het terughoudendheid voor een afscheidnemend College gepast vindt. De missive straalt volop tevredenheid uit over bereikte resultaten en er spreekt vertrouwen uit dat de inspanningen van de afgelopen jaren ook in het nieuwe millennium kunnen bijdragen aan het behoud van de typische grootstedelijke vitaliteit die Amsterdam kenmerkt. Het is duidelijk dat de geciteerde zinnen over de nieuwe oorlog later aan de tekst zijn toegevoegd en nog niet werkelijk tot het gedachtegoed van het College zijn doorgedrongen. Als dit wel het geval was geweest, had het College bijvoorbeeld kunnen opmerken: "Gelukkig is er het laatste half jaar van dit College veel afgehandeld en er is dan ook ruimte in het Amsterdamse bestuur, naast een trendscenario waarin de wat afgevlakte economische groei centraal staat, een scenario op te stellen voor het geval dat de nieuwe oorlog ons dagelijks leven in Amsterdam onverhoopt zal be‹nvloeden". Ik pleit ervoor naast het uitzetten van een koers voor een `mooi-weer-scenario' er ook een uit te zetten voor slecht weer. Ik doel daarbij niet in de eerste plaats op het bestrijden van rellen en het aanpakken van rampen, waarover onze driehoek zich druk heeft gemaakt, maar op het behoud en/of het cre‰ren van goedkope woningen. Ook doel ik op het op een verstandige manier temporiseren van stadsvernieuwing, het behoud van volkstuinen en het afremmen van marktmechanismen die bij schaarste diegenen met weinig geld of connecties de dupe laten zijn. Ik pleit ervoor dat er geen verdergaande privatisering plaatsvindt van bijvoorbeeld nutsbedrijven. Mocht een dergelijk scenario in de kast kunnen blijven, dan is de daarover gevoerde discussie toch nuttig. Een te eenvoudige reactie op mijn voorstel is, te stellen dat deze missive reeds grotendeels v¢¢r 11 september jl. is geschreven. Is er dan niemand die de inleiding, het middengedeelte en einde kon herschrijven? Er was overigens ook v¢¢r deze datum reeds sprake van stagnatie. Per jaar werden er nog geen 1.000 nieuwe woningen gebouwd, terwijl dat er minstens 4.000 hadden moeten zijn. Alle sprekers zijn daarop reeds ingegaan. In het havengebied staat een nieuwe, dure installatie te roesten, waarover de heer Van Lohuizen reeds heeft gesproken. Daarbij komt dat de werkgelegenheid op het gebied van de ICT dit jaar sterk is verminderd. Ook als er slechts sprake is van een fikse regenbui, is het goed dat er iemand is die een paraplu kan openen en kan ingrijpen. In dit geval is dat de gemeente Amsterdam. Het zou goed zijn als er een gemeentelijk ziekenhuis was voor het geval dat de ziekenhuistarieven zodanig stijgen dat personen met een laag inkomen, of zij die op de arbeidsmarkt weinig kunnen presteren, worden geweerd. Als het College het met deze redenering eens is, verwacht ik steun voor mijn motie over de mogelijke terugkoop van het Slotervaartziekenhuis dat vijf jaar geleden is geprivatiseerd. De missive straalt vertrouwen uit, zegt ons min of meer een rooskleurige toekomst toe en maakt terloops melding van enige probleempjes, bijvoorbeeld op het gebied van de woningbouw. "Er is weliswaar een aantal thema's dat de lokale overheid zal uitdagen tot nieuwe beleidsinspanningen, maar een leefbaar Amsterdam zal er met de nodige inspanning en toewijding van iedereen wel komen". Leefbaar Amsterdam? Is het College een stiekeme aanhanger van Pim Fortuyn? Nee toch? Ik kom terug op het ontbrekende slecht-weer-scenario. Ik heb mij afgevraagd of ik een onheilsprofeet ben, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat dat niet het geval is. Wel ben ik voorstander van een flexibel beleid dat niet doordendert op het moment dat er nieuwe inzichten en situaties ontstaan. Ik ben voorstander van een beleid dat erop is gericht dat er over alternatieven wordt nagedacht en dat deze in Amsterdam ter discussie worden gesteld. Samen met alle Amsterdammers wens ik mijn gedachten te laten gaan over de toekomst. Dat is reeds gebeurd voor de binnenstad en ik ben voorstander van een dergelijke scenario-opbouw. Het College werkt naast het in de missive geschetste scenario eveneens een toekomstplan uit, waarin echter geen sprake is van groei. Toch zou het met dat plan naar omstandigheden prettig zijn in Amsterdam te wonen. De stad wordt een culturele, tolerante traditie toegedicht, waarin men solidair is met degenen die het moeilijk hebben en men in staat is, zowel in voor- als in tegenspoed, economisch het hoofd boven water te houden. Het College begrijpt dat ik in mijn betoog steeds meer thema's aan de orde stel waarvoor ook flexibel beleid nodig is, maar die tevens v¢¢r 11 september jl. aan de orde waren. Het College zou de hoog opgeschroefde ruimteclaims in het aanstaande structuurplan wat kunnen bijstellen, waardoor volkstuinders en sportliefhebbers niet direct aan snee komen. Ook pleit ik voor uitstel van woningbouw op terreinen die in lawaaizones liggen, evenals voor wijkjes vol huurwoningen in bijvoorbeeld Watergraafsmeer en de Lutkemeerpolder die niet direct hoeven te worden bebouwd. De laatste jaren maak ik mij steeds meer zorgen over de stagnatie in de woningbouw, waaraan reeds veel woorden zijn gewijd. Wethouder Stadig geeft inmiddels toe dat het niet goed gaat met de bouw, maar hij loopt weg voor de gevolgen. Hij zegt het niet te kunnen helpen dat de marktpartijen de voorgenomen nieuwbouw niet of zeer vertraagd uitvoeren. Bij het tot stand komen van het programakkoord heeft hij echter wel de verantwoordelijkheid genomen voor een omvangrijk bouwprogramma. Het oplopend aantal gegadigden, gemiddeld boven de honderd voor een gewone huurwoning, is beschamend. De opmerking `de voorraad sociale huurwoningen moet voldoende op peil zijn' doet mij denken aan de bekende uitspraak van Jan Schaeffer. In een dergelijke zin kan men namelijk niet wonen. Ik ben verontwaardigd over de `lauwe' houding van deze wethouder die de tegenstand van de stadsdelen, woningcorporaties en bouwmaatschappijen negeert en die kansen op dit gebied teniet doet. Daarbij komt dat hij zich niet richt op het vullen van het Vereveningsfonds. (Wethouder STADIG: Kunt u uitleggen wat u bedoelt?) Ik verwijs naar het Stadionplein. Als de wethouder goed overleg met het stadsdeel had gevoerd en zijn zin had doorgedreven, was het mogelijk geweest 28 miljoen gulden in het Vereveningsfonds te krijgen. (Wethouder STADIG: Is het doordrijven van je zin volgens u de definitie van goed overleg?) In dit geval is dat inderdaad juist. Er zijn nog vele andere zaken te noemen. Ik was voornemens ook aandacht te besteden aan de voetganger en de automobilist, maar daaraan kom ik vanwege de tijd niet toe. Er wordt gesproken over zinvolle en prettige manifestaties, maar de Koninginnedag van dit jaar wordt vergeten. "Met het GVB zijn afspraken gemaakt over permanente afvoer en doorstroming van bezoekers die naar huis willen". De vraag is of afvoer wel prettig is, maar dat doet er in dit geval niet toe. Ik ben geneigd mij af te vragen op welke wijze een en ander verloopt als het GVB zou zijn verzelfstandigd, maar tot mijn vreugde gebeurt dit niet. De boodschap is duidelijk. De economie heeft arbeidskrachten nodig en daarom richten wij ons bijvoorbeeld op de banenmarkt. Ik vraag mij echter af of dat doeltreffend is en of het College daarover geen twijfels heeft. Past een dergelijke Megabanenmarkt wel in een economie die wellicht volledig over zijn top heen is? Ik kom toe aan de Financi‰le Beschouwingen. Amsterdam is rijk. In de jaren zestig, op het moment dat ik een jong raadslid was, maakte het stadsbestuur zich nog zorgen over de hoge schulden- en rentelast van Amsterdam. Op dit moment is deze situatie geheel anders. Daarbij komt dat Amsterdam, dankzij ons erfpachtstelsel, een van de rijkste steden van Nederland is. Het beschikken over een weerstandskas is daarom feitelijk overbodig. Als er sprake is van een financi‰le tegenslag, zouden wij op de geldmarkt immers eenvoudig een fors bedrag kunnen lenen. Op wat langere termijn zou het gemeentebestuur de Amsterdamse rijkdom kunnen benutten voor het realiseren van infrastructuur, milieuprojecten, sociale projecten et cetera. Ook in 2002 zal, ondanks de krappe arbeidsmarkt, een behoorlijk deel van de door de Raad geformuleerde wensen op het gebied van onderwijs, zorg en veiligheid kunnen worden vervuld. Het niet honoreren van deze wensen, vanwege een ontbrekende dekking, is gezien onze rijkdom ongewenst en onjuist. Mocht de situatie op de arbeidsmarkt en in de bouwwereld veranderen, dan zouden wij ook op dat terrein voortvarend aan de slag kunnen. De huidige door uitstel veroorzaakte kosten zijn waarschijnlijk hoger dan het aangaan van een eventuele schuld. Op blz. 29 zijn enkele zinnen geformuleerd over de risico's van het Slotervaartziekenhuis. Mij is voorgerekend dat de betalingsplicht van de gemeente tot 600 miljoen gulden kan oplopen. Ik verwijs naar de tekst over het personeel dat gebruik kan maken van een wachtgeldregeling. Ik vind deze tekst behoorlijk vaag en dien een motie in, omdat ik het belangrijk vind dat er actie wordt ondernomen. De motie heeft tot doel het gemeentebestuur aan te moedigen het Slotervaartziekenhuis terug te kopen. In het licht van de bovenstaande visie op de rijkdom van de Amsterdamse gemeente lijkt een dergelijke aankoop goed mogelijk. Dat zou ons de `wachtgeldellende' besparen. Ik zal geen bedrag noemen, want daarover dient vanzelfsprekend te worden onderhandeld. (Mevr. VAN OUDENALLEN: Ik kan mij niet herinneren wat het standpunt van de fractie van GroenLinks was met betrekking tot de verkoop. U komt tenslotte uit de fractie van GroenLinks. Heeft u, opeens een totaal ander standpunt?) Op het moment dat het Slotervaartziekenhuis werd geprivatiseerd, zat ik niet in de Raad en daarom ben ik daarvan niet op de hoogte. Ik was inderdaad lid van de fractie van GroenLinks, maar daarvoor van de PSP. Wij waren indertijd geen voorstander van privatisering van het gemeentelijk ziekenhuis, maar op welke wijze dat vijf jaar geleden is verlopen, is mij niet bekend. Het verheugt mij overigens dat mevr. Van Oudenallen mijn motie zal ondersteunen. (De heer PIERSMA: Onderschrijft u het programakkoord nog?) Dat is een ingewikkelde vraag. Onderschrijft de heer Piersma dat nog volledig? (De heer PIERSMA: Dat is een bevredigend antwoord.) Ik spreek de hoop uit dat een voortvarend nieuw College tijd heeft om de afgesproken activiteiten uit te voeren. Gemeente, doe je plicht!   De VOORZITTER deelt mede dat is ingekomen:   23? Amendement van 31 oktober 2001 van het raadslid mevr. Boerlage inzake stappen om te komen tot aankoop van het Slotervaartziekenhuis (Gemeenteblad afd. 1, nr. 786).   Het amendement wordt voldoende ondersteund en terstond in behandeling genomen.   De VOORZITTER: Ik schors de vergadering.     De vergadering wordt van 21.46 tot 21.59 uur geschorst.   De VOORZITTER: Ik heropen de vergadering.   De Burgemeester draagt het presidium over aan wethouder Van der Aa.   De BURGEMEESTER: Mijnheer de Voorzitter. Het spreekt nagenoeg vanzelf dat een laatste begroting van een raadsperiode aanleiding geeft tot terugblikken op datgene wat al dan niet tot stand is gebracht. Constanten en nieuwe accenten passeren dan de revue en 11 september is daarin een keerpunt dat onze koers mede zal bepalen, al is nog niet precies bekend op welke wijze dit gebeurt. Wij kunnen daar echter niet omheen en daarom zal ik daaraan in mijn betoog ook aandacht besteden. Verschillende woordvoerders hebben gesproken over het dubbele gevoel dat hen bekruipt op het moment dat zij in deze stad om zich heen kijken. Zij nemen de stad met de nieuwe skyline waar, waarlangs het College hen in de inleiding van de begrotingsmissive heeft gevoerd. Daarnaast aanschouwen zij de rommelige binnenstad, waar de heer Piersma met ons doorheen is gewandeld. Zij constateren dat veiligheid en leefbaarheid in veel wijken van deze stad tekortschiet. Door alle sprekers is daarover gesproken. Toevallig is op 30 oktober jl. een publicatie van het Sociaal Cultureel Planbureau verschenen, waarin dit dubbele gevoel van feiten en achtergronden van een deskundige beschouwing wordt voorzien. Het belangrijkste nieuwe feit is een onverwachte, grote economische voorspoed en banengroei, zowel in de regio als in de stad. Toch blijft er sprake van een groot aantal stadsgenoten dat in de vaart van booming Amsterdam niet is meegekomen evenals van hardnekkige stadsproblemen. Dat dubbele gevoel is niet van gisteren op vandaag ontstaan. Ik mag het wel de grote constante noemen die in de laatste decennia van de vorige eeuw steeds een terugkerende plaats heeft ingenomen. Er is echter sprake van ‚‚n verschil. Tussen 1980 en 1990 heeft ruwweg een licht pessimisme de boventoon gevoerd over de ontwikkelingen in de grote stad, maar in de onstuimige laatste tien jaar van de twintigste eeuw is dit veranderd in optimisme. Het meest spectaculair was de banengroei. In vijf jaar, vanaf 1994, is in groot Amsterdam het aantal banen met 20 procent toegenomen. Dat hield in dat er op iedere vijf banen ‚‚n bij kwam. De productie is nog harder gestegen, namelijk met 25 procent. Is het dan een wonder dat er zich een ongekend gevoel van optimisme heeft gemanifesteerd en dat er sprake is van onbegrip over het feit dat het aantal werkloze bijstandtrekkers niet evenredig is gedaald? Velen hebben zich afgevraagd of Amsterdam de stad van rijk en arm is en daar ging het in de achterliggende bloeiperiode steeds meer op lijken. De huishoudens uit de hogere inkomensgroepen verlieten traditioneel, meer dan evenredig, de stad. Op dit moment kunnen personen met een middeninkomen in Amsterdam geen woning van hun gading vinden. De zojuist door mij aangehaalde SCP-studie drukt ons opnieuw met de neus op dit feit en velen hebben dat terecht in de Algemene Beschouwingen aan de orde gesteld. Diverse zaken uit de huidige bloeiperiode vragen om een corrigerende ingreep. Het dubbele gevoel dat het goed gaat, maar dat dat niet voor iedereen geldt, blijft ons vergezellen. Daarbij komt dat het gevoel dat het goed blijft gaan, is omgezet in twijfel. Dat betekent echter niet dat wij somber moeten zijn, zoals de heer Paquay dat volgens mij is. Het was en is immers bekend dat wij niet ieder jaar te maken krijgen met een toename van het aantal banen met 4 procent en een productiegroei van 5 procent. Rijk, arm en middengroepen uit alle windstreken en werelddelen komen vandaag de dag naar onze stad, maar dat houdt niet in dat de kansen op economisch en sociaal succes onder allochtonen en autochtonen gelijk zijn verdeeld. De vraag is op welke wijze wij deze stad in deze tijd veilig en vreedzaam bijeen kunnen houden. Deze opgave is bepaald niet nieuw, maar daarvan zijn wij ons sinds 11 september jl. indringend bewust geworden. De Raad weet, dat ik de afgelopen weken veelvuldig in de stad ben geweest en veel raadsleden hebben dat eveneens gedaan, al dan niet op eigen gelegenheid. Ik heb met veel oude en jonge Amsterdammers gesproken en ik heb daaraan een goed gevoel overgehouden. De dialoog tussen verschillende culturen is tot mijn vreugde niet ge‰indigd in een botsing. Enige bescheidenheid is echter op zijn plaats, want wat voor de korte termijn lijkt te lukken, moet ook mogelijk blijven en dat zal van ons allen nog het nodige vragen in denken en doen. Ik zal daaraan in de functie van burgemeester met voorrang blijven werken. De vraag is hoe onze multiculturele stad er feitelijk voorstaat. Herhaalt zich datgene wat zich op wereldschaal voltrekt in de micro-kosmos van Amsterdam en is er sprake van een tweedeling in kansrijk en kansarm, ieder in een eigen domein en in de eigen cultuur, respectievelijk wel en niet met de moderne digitale wereld van multimedia en internet verbonden? Tot mijn vreugde kennen wij in onze grote steden in Nederland niet een dergelijke fundamentele tweedeling in boven- en onderklasse. Onze wijken naderen het begrip getto absoluut niet, maar het aantal kansarmen is in de grote stad duidelijk groter dan in de rest van Nederland en er is sprake van een concentratie, met name in de naoorlogse flatwijken. Daar loopt een breuklijn door onze stad en wij moeten ervoor zorgen, dat deze verdwijnt en dat het schrikbeeld van de tweedeling in Amsterdam geen werkelijkheid wordt. Als een wijk door te veel bewoners als doorgangshuis wordt beschouwd, is er geen basis voor een goede en tegelijkertijd veilige wijk. Een goede wijk ontstaat slechts door de wil en inspanning van de bewoners zelf en kan slechts door hen in stand worden gehouden. Een dergelijke wijk vereist ook een bepaalde continu‹teit van bewoning. De voorkeur gaat daarom uit naar een gemengde wijk met woningen, scholen, winkels, parken en sportvelden die voor een economisch en sociaal brede groep aantrekkelijk is en dat tijdens een wooncarriŠre blijft. (Mevr. KALT: Wat vindt u van de oplossing de sociale woningen in de tuinsteden af te breken? Deze stemt namelijk niet overeen met de woorden die u zojuist hebt gesproken.) Later in mijn betoog zal ik aangeven wat ik daarvan vind. Een rem op selectieve desertie is de eerste stap op weg naar een goede wijk. Vanzelfsprekend zal het klassieke patroon van instroom van jongeren en emigranten, evenals uitstroom van jonge gezinnen, niet ophouden te bestaan. Dat kan overigens niet het doel zijn. Het verlaten van de stad moet echter een keuze worden en er moet ook een alternatief zijn voor degenen die wel in de stad willen blijven. Het komt nog te vaak voor dat deze keuze niet kan worden gemaakt. De bebouwde omgeving dient te worden vernieuwd om de keuze voor de stad weer te bieden, maar dat krijgen wij wel onder de knie. Wij beschikken immers over de plannen, programma's, middelen en ervaring, maar dan is er nog het maatschappelijk weefsel, de sociale infrastructuur, die `buurt' heet. Dat is vanmiddag ook door veel woordvoerders aan de orde gesteld. Het komt aan op het terugwinnen van het vertrouwen in de blijvende veiligheid en leefbaarheid van de eigen omgeving. Dat vereist een vorm van engineering en dat moet opnieuw worden geleerd, omdat een en ander niet vergelijkbaar is met vroeger. Zoals het momenteel gaat, kan het echter ook niet blijven. Er dient een zoektocht plaats te vinden naar nieuwe combinaties op wijkniveau vanuit het onderwijs, de gezinszorg, Stadstoezicht, de politie en justitie. Dat moet competent en met voldoende capaciteit gebeuren. Het winnen van deze slag beschouw ik als de belangrijkste test voor het succes van het grotestedenbeleid dat wij samen met het Rijk moeten voeren van 2002 tot 2006. Veiligheid en leefbaarheid zijn twee zijden van dezelfde medaille. Het ene aspect is er niet zonder het andere. Als ‚‚n op de vier Amsterdammers jaarlijks slachtoffer wordt van een misdrijf - ik laat fietsendiefstal buiten beschouwing - hoeven wij niet lang te aarzelen wat ons te doen staat. Dat kan niet op deze wijze doorgaan! Wat dat gevoel betreft, loopt er - daarvan getuigen deze Algemene Beschouwingen opnieuw - in deze Raad geen breuklijn. Daarvan is evenmin sprake bij de burgers van deze stad. Aan het gevoel van machteloosheid, dat niet alleen de heer Hemmes overvalt, dienen wij voorbij te gaan en om dat te bewerkstelligen moet er bij de Politie veel veranderen. Met de buurtregie en het wijkteam-nieuwe stijl is deze verandering overigens reeds in gang gezet. Een en ander zal moeten worden gevolgd door het maken van duidelijke afspraken over de kerntaken van de Politie en het verschaffen van competenties, alsmede over investeringen in personeel en materieel. Deze afspraken zijn nodig om effectief te kunnen optreden. Ik doel niet alleen op een optreden aan de achterzijde, namelijk het opsporen en vervolgen als het misdrijf is gepleegd, maar ook aan de voorzijde. Met dat laatste bedoel ik het tegenhouden, waardoor wordt voorkomen dat een misdrijf wordt gepleegd. De heer Piersma hoeft er dus niet voor te vrezen dat de branden niet meer worden geblust. Repressie en preventie zijn beide nodig en dienen een sluitend geheel te vormen. Dat alleen al betekent dat het een bredere inzet betreft dan slechts die van de Politie. (De heer HOUTERMAN: U zegt onder andere op grond van de Algemene Beschouwingen van vandaag dat er met betrekking tot het onderwerp veiligheid geen sprake is van een politieke breuklijn. Bent u het dan met ons eens dat er verschil van mening bestaat in deze Raad over de vraag wat de financi‰le prioriteiten moeten zijn?) Dat weet ik niet. Later zal ik de Raad oproepen, ervan uitgaande dat er inderdaad op dit punt geen sprake is van een breuklijn, extra geld beschikbaar te stellen. Ik zal mij ook de komende tijd bezighouden met het maken van plannen en deze voorzien van een financi‰le onderbouwing die nuttig kan zijn bij het opstellen van het nieuwe programakkoord. Een ommekeer is slechts te bereiken met een mobilisatie die meer omvat dan de Politie. De afgelopen jaren zijn wij gestart met het integraal en bestuurlijk aanpakken van de zware georganiseerde criminaliteit en dat zal de komende jaren het concept moeten worden voor de aanpak van de criminaliteit in de volle breedte. Het prioriteit geven aan het bevorderen van de veiligheid, zoals dat vanmiddag in deze Raad opnieuw aan de orde is geweest, heeft repercussies voor het werken van de Raad, het College en een groot aantal gemeentelijke diensten. Hetzelfde geldt overigens voor de stadsdelen. Dat betekent onder andere dat er een betere afstemming en samenwerking moet plaatsvinden tussen de verschillende wethouders, stadsdeelportefeuillehouders en de korpsbeheerder met het doel de veiligheid te waarborgen. Ook is er een verhoogd bewustzijn nodig bij wethouders en stadsdeelportefeuillehouders over de consequenties van hun beleidsvoornemens en activiteiten voor de veiligheid in de stad, hetgeen in veiligheidseffectrapportages tot uitdrukking zou kunnen komen. Dat heeft de heer Van Riessen bedoeld op het moment dat hij sprak over de problematiek van scholen in Amsterdam-West. Het is de bedoeling achteraf de vraag te stellen of er destijds, op het moment dat dat is gebeurd, voldoende is nagedacht over de veiligheidsconsequenties. Ik ben geneigd ten aanzien van dat punt te zeggen dat het van belang is bij de ontwikkeling van beleid op tal van terreinen in het oog te houden welke consequenties het heeft. (De heer GRIFHORST: Laatst werd opgemerkt dat een proces verbaal kan worden beschouwd als een veredeld stukje toiletpapier waarvan slechts ‚‚n zijde voor de dader is te gebruiken en de andere zijde onbevlekt is. Wat vindt u daarvan en is het juist dat daarmee niets wordt gedaan?) Ja, de heer Grifhorst heeft gelijk dat dat niet mogelijk moet zijn. Dat is ook in een rapport van Van Riessen aan de orde gesteld. Op dit ogenblik is er landelijk sprake van een aantal aangiften in de orde van 1,3 miljoen. Daarvan worden er slechts 300.000 beoordeeld. Dat houdt in dat 1 miljoen aangiften blijven liggen. Ik ben het met de heer Grifhorst eens dat daarin verandering moet komen, maar dat is niet alleen mogelijk door meer politie in te zetten en daarmee ervoor te zorgen dat er meer van dergelijke processen verbaal komen. Het is ook van belang ervoor te zorgen dat er minder sprake is van overtredingen en dat is de dubbele aanpak waarover ik zojuist heb gesproken. Als wij van mening zijn dat veiligheid hoge prioriteit moet krijgen, dan betekent dat eveneens dat er voldoende geld en capaciteit moet zijn en het komende programakkoord voor 2002-2006 zal daaraan voldoende aandacht moeten schenken. (De heer DANEN: Ik meen dat het mogelijk is nog meer personen bereid te vinden, die veiligheid als een van de prioriteiten opvoeren. De vraag is echter op welke wijze dat moet gebeuren en wat dat betreft vind ik u niet concreet. Ik wens die bewering niet zondermeer te onderschrijven. De invulling is immers van belang.) In de Commissie voor Algemene Zaken hebben wij daarover gesproken. Ik ben van mening dat dit niet het moment is daarop uitvoerig in te gaan en daarom heb ik in hoofdlijnen aangegeven welke zaken in dat beleid dienen te worden opgenomen. Op de vraag van de heer Houterman heb ik zojuist geantwoord, dat ik voorstellen zal voorleggen en het spreekt vanzelf dat deze nader met de Raad zullen worden besproken. De overheid kan het niet alleen. Als veiligheid aan de orde is, is er een cultuuromslag nodig en daarop mag ook de burger worden aangesproken. Van de burger mogen beginselen van behoorlijk burgerschap worden gevraagd en respect is daarbij een sleutelwoord. Wij zullen deze beginselen gezamenlijk goed moeten uitwerken. Na deze algemene opmerkingen zal ik een antwoord trachten te geven op wat meer concrete vragen die door de verschillende fracties zijn gesteld. De heer Piersma heeft mij gevraagd met het oog op de gebeurtenissen in de Lelylaan op welke wijze een en ander moet worden aangepakt. Gisteren is dit onderwerp in de Commissie voor Algemene Zaken aan de orde geweest, maar ik zal opnieuw aangeven wat mijn opvatting daarover is. Ik roep alle partijen bij elkaar die een deel van de oplossing kunnen aandragen met het doel de situatie nog eens goed te ontrafelen. Vervolgens maken wij concrete afspraken over een effectieve aanpak, waarbij op de eerste plaats de actuele problemen centraal staan. Als deze echter het hoofd kunnen worden geboden, is de zaak nog niet structureel opgelost en daarover dienen wij vervolgens te spreken. De Spoorwegpolitie was en is aangesproken op onderbezetting en daarover wordt reeds gesproken met de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties met het doel tot extra inzet te komen. Op 30 oktober jl. heb ik reeds in de commissievergadering opgemerkt dat het team, dat zich bezighoudt met de zakkenrollers, de komende tijd actief blijft op de Schiphollijn. De heer Paquay heeft gesproken over een proef waarmee was gestart, maar mijns inziens is dat onjuist. Het was namelijk een project. Het verschil is dat een project eindig is en in dergelijke situaties eindig moet zijn. Men bemerkt dat zaken op een bepaald gebied niet goed verlopen en zet daarop in. Dat heeft tot doel dat het vervolgens beter verloopt. Op het moment dat er verbetering optreedt, is het logisch de inzet te verplaatsen naar gebieden waarvoor geldt dat het slechter gaat. Dat was ook hier het geval. Er trad verbetering op en daarom is de inzet verminderd. Vervolgens is er echter weer verslechtering opgetreden en dat heeft tot gevolg dat daarop opnieuw moet worden ingezet. Het is mogelijk met een aantal maatregelen de zaak op een bepaald moment te verbeteren, maar dat leidt niet onmiddellijk tot een structurele verbetering. De NS zullen binnenkort camera's installeren op de Lelylaan en wij zullen de financi‰le consequenties van dat beleid op een rij zetten. Ik maak daarvan een schatting en ik leg deze ook op tafel tijdens de onderhandelingen over het nieuwe programakkoord. Een positief punt met betrekking tot de zaak in de Lelylaan is dat de overval is gefilmd en dat de Spoorwegpolitie inmiddels een verdachte heeft aangehouden. De heer Hemmes heeft inzicht gevraagd in de bestedingen van de politie, justitie, het Rijk en de gemeenten ten aanzien van de veiligheid. Graag wenst hij eveneens inzicht in de verdeling van de verantwoordelijkheden. Het is inderdaad juist dat iedere partij niet altijd zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik doel bijvoorbeeld op de kwestie van de overlastgevende psychiatrische pati‰nten en de recente strubbelingen met betrekking tot de IBS, waarbij pati‰nten in een politiecel werden opgesloten alsof het criminelen waren. Het heeft moeite gekost daarin beweging te krijgen, maar inmiddels verloopt een en ander aanmerkelijk beter. De heer Paquay heeft echter wel gelijk als hij zegt dat wij niet zelf bevoegdheden hebben op het gebied van de IBS. Het is inmiddels lastig inzicht te geven in bestedingen op het gebied van veiligheid. Dat blijkt uit de recente poging de veiligheidsbudgetten van de vier grote steden met elkaar te vergelijken. De resultaten daarvan heeft de Raad in de missive gelezen. Dat heeft te maken met de begrotingssystematiek en de verschillende methoden die daarbij worden gehanteerd. Als wij ons tot Amsterdam beperken, hebben wij met de stadsdelen te maken die overigens ook zelf behoorlijk in veiligheid investeren. Daarnaast geven de Politie, de ministeries van Justitie en BZK, evenals de verschillende wethouders van de centrale stad, geld uit aan veiligheid. Dat heeft de heer Hemmes ook reeds opgmerkt. Ik herhaal dat het lastig is dit goed in beeld te krijgen. Het is daarom de vraag of het verstandig is veel te investeren met het doel een en ander te achterhalen en of het niet beter is ons te richten op de vragen die betrekking hebben op samenwerking, regie en resultaat. (De heer HEMMES: Ik heb deze opmerking ook gemaakt in aansluiting op het gebeurde in de Lelylaan. Daarop werd opgemerkt dat zou worden nagegaan wat de kosten zouden zijn en een en ander zou tijdens de volgende ronde aan de orde komen. Wij moeten dan ook inzicht hebben in de andere uitgaven op dat gebied en of een en ander op een goede manier gebeurt. Ik kom daarop in de commissievergadering terug.) Als de heer Hemmes dat bedoelt, begrijp ik dat. Ik ben het met hem eens dat dat inderdaad moet worden nagegaan. Dat geldt vooral als er wordt gestreefd naar een integrale benadering. Het is dan immers van belang de zaken goed op elkaar af te stemmen. Als blijkt dat krachten elkaar tegenwerken, moet worden nagegaan of besparingen mogelijk zijn. Een en ander dient meteen daarbij te worden betrokken. Een van de door de fractie van de VVD gestelde vragen was, of het College de visie van de fractie deelt dat onze Politie integraal verantwoordelijk en bevoegd moet zijn in het openbaar vervoer, op perrons en stations en dat de Spoorwegpolitie een schakel te veel is om slagvaardig te zijn. De fractie van de VVD is van mening dat een hard lik-op- stukbeleid vraagt om perronverboden en hogere straffen. Ik antwoord op deze vraag dat ik geen voorstander ben van het voeren van discussies over bevoegdheden. Deze zijn niet nodig als ieder orgaan doet wat van hem wordt verwacht. Ik doel bijvoorbeeld op het inzetten van voldoende capaciteit. Ook is een dergelijke discussie overbodig als voldoende wordt samengewerkt, er sprake is van flankerend beleid en een lik-op-stukbeleid met daarbij behorende straffen. Er dient sprake te zijn van een dadergerichte aanpak, wat inhoudt dat er over een persoon volledige dossiers moeten worden aangelegd waarin alle strafbare gedragingen zijn vermeld. Zodoende kan de rechter in het licht daarvan passende straffen opleggen. Daarbij komt dat een goed functionerende resocialisatie van belang is. Ik geef de voorkeur aan een integrale aanpak. Samenwerking, regie en resultaat volgen elkaar op. Er is gevraagd of het niet nuttig is ook politiepersoneel regelmatig te laten meerijden in het openbaar vervoer of de functie van de conducteur te herijken. Ik ben het ermee eens dat het toezicht in het openbaar vervoer moet worden verhoogd, al hoeft daarvoor niet per definitie de Politie te worden ingezet. Ik ben er voorstander van nog eens aandacht te besteden aan het gewenste functieprofiel van de conducteur. Daarnaast is het mogelijk gericht gekwalificeerde toezichthouders in het openbaar vervoer te laten meerijden. Er is gevraagd of het College voorstander is van het invoeren van permanent cameratoezicht en of uitgebreide bevoegdheden op het gebied van wapencontrole bespreekbaar zijn. Op deze vraag antwoord ik dat ik voorstander ben van cameratoezicht, maar ik merk daarbij direct op dat dat middel meer effect heeft als dat gericht wordt ingezet. Ik bedoel daarmee dat het belangrijk is camera's in bepaalde perioden te gebruiken en op locaties te plaatsen die zijn aan te merken als potentieel onveilig. Het is bekend dat er inmiddels een proef wordt gedaan op drie locaties, namelijk het August Alleb‚plein, het Belgi‰plein en het Kraaiennest. Daarnaast zal worden gestart met een cameraproject in de binnenstad. De resultaten kunnen in 2002 worden ge‰valueerd. Het is de Raad bekend dat de driehoek meer bevoegdheden wenst in de preventieve sfeer, wat een van de onderdelen van het nader uit te werken concept `tegenhouden' is. De door de landelijke wetgever voorgestelde uitbreiding van bevoegdheden voor wapencontrole ligt in deze lijn en ik heb reeds eerder opgemerkt dat ik daarvan voorstander ben. (De heer DANEN: Dat laatste verbaast mij. U zegt dat u daarvan voorstander bent. Het is echter merkwaardig dat de Raad daarover nog niet heeft gesproken. Mijn fractie heeft ten aanzien van dat onderwerp een aantal bezwaren.) Het staat de heer Danen vrij daarvan tegenstander te zijn, maar het staat mij vrij daarvan voorstander te zijn. Het spreekt vanzelf dat wij daarover een discussie moeten voeren. (De heer DANEN: Ik neem aan dat dat gebeurt voordat behandeling in de Tweede Kamer plaatsvindt, zodat het standpunt van Amsterdam in Den Haag nog kan worden bekendgemaakt.) Dat is de vraag. Ik weet niet of het zinvol is het standpunt van Amsterdam vooraf duidelijk te maken over iedere wet die in de Tweede Kamer wordt behandeld. Als de heer Danen daaraan behoefte heeft, dan kan daarover vanzelfsprekend worden gesproken. (De heer DANEN: Ik neem aan dat dat voor u nu juist een van de redenen is om met deze uitspraak de publiciteit te zoeken.) Ik heb dat gedaan naar aanleiding van de schietpartij in de Reguliersdwarsstraat en de opmerkingen van commissaris Van Riessen op dat punt. Mij werd op dat moment naar mijn mening gevraagd en ik heb geantwoord dat ik het met hem eens ben. Het argument daarvoor is dat ik mij niet goed kan voorstellen, dat er kwaad steekt in het fouilleren op wapens. Vooral mensen die nooit een wapen bij zich hebben, hoeven daarvoor immers niet te vrezen. (De heer DANEN: Als u dat in de commissie aan de orde had gesteld, had ik u dat uitvoerig kunnen uitleggen, wat ertegen is. Ik stel voor dat binnenkort te doen.) Daarmee ga ik akkoord. De heer Paquay heeft opgemerkt dat jongeren in deze stad ongestraft mensen kunnen beroven, in elkaar kunnen slaan, kunnen bedreigen en kluisjes kunnen openbreken. Hij heeft gezegd dat het mogelijk is ongestraft vrouwen lastig te vallen, fietsen te stelen en in het openbaar hero‹ne te gebruiken. Ik meen dat er sprake is van enige overdrijving en ik zie de heer Paquay knikken. De leden van de Commissie voor Algemene Zaken zijn ervan op de hoogte dat er bij de Politie een speciaal fietsendievenproject loopt. Ik noem enkele cijfers om de Raad een indruk te geven van de inspanningen op het gebied van de drugsoverlast. Daaruit zal eveneens blijken, dat datgene wat de heer Paquay heeft opgemerkt, niet in overeenstemming is met de werkelijkheid. In het jaar 2000 werd aan verslaafden 10.000 maal een verwijderingbevel van acht uur uit een noodgebied gegeven. In hetzelfde jaar heeft voormalig burgemeester Patijn 163 verwijderingbevelen voor 14 jaar ondertekend en dit jaar, tot 1 oktober, waren dat er al 273, ruim 100 meer. Waarschijnlijk halen wij er dit jaar 300. Het Support-project, waarover ik gisterenavond nog heb gesproken met wethouder mevr. Irik, buurtbewoners van het Wallengebied en het wijkcentrum d' Oude Stadt durf ik met een gerust hart een succes te noemen. Ik ben mij ervan bewust dat al deze zaken de problemen niet oplossen, maar deze dragen wel degelijk ertoe bij de zaak langzaam maar zeker te verbeteren. Het binnenstadsdistrict van de Politie heeft zich voor het jaar 2001 ten doel gesteld 100.000 verbalen uit te schrijven in het kader van de Streetwise-aanpak. Het is niet de bedoeling aan te tonen dat het fijn is 10.000 verbalen uit te schrijven, maar het blijkt wel dat het eenvoudig mogelijk is dat te doen. Dan nog heeft de Raad de indruk dat er niets gebeurt. De Streetwise-aanpak is erop gericht de zogenaamde geringe normen op straat te handhaven. Het beleid richt zich op het voorkomen van delicten en overtredingen die mensen dagelijks irriteren. Het district heeft zijn doelstelling reeds voor 80 procent gerealiseerd en het verwacht net onder het aantal van 10.000 uit te komen. Onder andere uit het voorgaande blijkt dat de Politie niet kan worden verweten, dat zij stil zit. Desalniettemin redden wij het niet met slechts een aanpak aan de achterzijde, wat ik reeds eerder heb opgemerkt. De heer Piersma heeft gevraagd naar de stand van zaken met betrekking tot de dubbelnota Alcohol in Amsterdam. Met de Commissie voor Algemene Zaken is afgesproken, dat dit preadvies wordt behandeld in samenhang met de Strategische Visie. De conceptvisie is reeds in eerste termijn in de raadscommissie besproken en de definitieve versie wordt voorbereid, inclusief het preadvies op de dubbelnota. Ik verwacht een en ander in januari a.s. aan de Raad voor te leggen.   De Burgemeester neemt het presidium weer op zich.   Wethouder DALES: Mijnheer de Voorzitter. Ik dank de Raad namens het College voor de geuite blijken van waardering ten aanzien van de begroting. Mijns inziens is het gelukt de inzichtelijkheid van de begroting te verbeteren en het verheugt mij dat de Raad deze mening eveneens is toegedaan. Het is echter wel even wennen aan de indeling in resultaatgebieden, want nu en dan is het behoorlijk zoeken om erachter te komen bij welk resultaatgebied een bepaald onderwerp is te vinden. Dat is mij in ieder geval wel overkomen en ik meen dat dat ook voor de rest van het College geldt. Het verheugt mij dat de Raad zich ook positief uitspreekt over de vormgeving. Ik verzeker de heer Goedhart overigens dat wij noodgedwongen naar oranje moesten grijpen. Wij hebben het met groen geprobeerd, maar de tekst bleek volstrekt onleesbaar te zijn en dat is volledig mislukt. Er bleek nog slechts ‚‚n oplossing mogelijk. (De heer GOEDHART: In principe moet het toch mogelijk zijn. Was dat vanuit politiek of technisch oogpunt onmogelijk?) Dat was vormgevingstechnisch onmogelijk. (De heer PIERSMA: Het is gewoon symbolisch.) Het was disfunctioneel en daarom hebben wij dat niet gedaan. (De heer HALBERTSMA: Zou rood een goed compromis zijn?) Diverse sprekers, onder wie de heren Van Poelgeest en Halbertsma, hebben gesproken over de verdeling in percentages van de structurele en incidentele ruimte. Zij hebben daarbij in het bijzonder gelet op de restruimte, namelijk die ruimte, die niet reeds bij het programakkoord of de Voorjaarsnota was verdeeld. De heer Van Poelgeest heeft de coalitiepartijen verweten zich door het College een oor te hebben laten aannaaien, want als zij alles bij elkaar optellen, scoren zij op de drie hoofdprioriteiten onderwijs, zorg en veiligheid slechts tussen de 10 en 15 procent. Dat zou anders zijn dan datgene wat de Raad heeft verzocht tijdens de behandeling van de Voorjaarsnota. Als dit juist zou zijn, zou dat geen goede zaak zijn. Bovendien zou dat vreemd zijn, want het College had bij deze begroting wel degelijk de intentie de Raad te volgen in de uitspraken die bij de behandeling van de Voorjaarsnota zijn gedaan. Het heeft dat serieus en weloverwogen gedaan en dat is een van de criteria geweest bij de beslissingen die het heeft genomen. Het College heeft zich voortdurend afgevraagd of dit in lijn was en is met datgene wat de Raad wenst. De heer Van Poelgeest heeft gelijk als hij spreekt over de structurele restruimte en als hij daarbij het bedrag van enkele honderden miljoenen guldens incidenteel, datgene wat rompmatig in de begroting zit en de overige grotere structurele ruimte over het hoofd ziet. (De heer VAN POELGEEST: Op het moment dat de Voorjaarsnota aan de orde was, hebben wij gesproken over een bedrag van 8,36 miljoen euro aan structurele ruimte. Ik verwijs naar blz. 45. Wij hebben gesproken over een bedrag van 121 miljoen euro incidenteel, wat op blz. 48 is vermeld. Met betrekking tot dit bedrag is gezegd dat er sprake is van drie prioriteiten, namelijk zorg, onderwijs en veiligheid. Uit de missive blijkt op welke wijze het bedrag van 8 miljoen en 121 miljoen euro is verdeeld en zodoende ben ik aan de percentages gekomen.) Het was mij reeds na twee woorden duidelijk wat de heer Van Poelgeest wilde zeggen. Ik verzoek hem mij te laten uitspreken, want dan ontvangt hij antwoord voordat hij een vraag stelt. (De heer VAN POELGEEST: Wellicht was het voor de rest van de Raad niet duidelijk.) Ik wilde zeggen dat de heer Van Poelgeest gelijk heeft als hij slechts over dat bedrag spreekt. Het is juist dat wij daarover hebben gesproken tijdens de behandeling van de Voorjaarsnota. In het bijzonder met betrekking tot de incidentele ruimte plaats ik echter een kanttekening, want van het bedrag van 121 miljoen euro is 97 miljoen euro ingezet voor de door de Raad aangegeven prioriteiten, wat vele malen meer is dan het door de heer Van Poelgeest genoemde percentage. Alleen voor de structurele ruimte - dat is overigens slechts een gering bedrag van 8 miljoen euro - geldt dat hij een punt heeft. Over het geheel genomen is het in lijn met datgene wat de Raad heeft gevraagd en dat komt in het bijzonder tot uitdrukking bij de verdeling van de extra incidentele ruimte. Daarbij komt dat de heer Van Poelgeest geheel over het hoofd heeft gezien, dat er ook binnen de ISV bedragen zijn verdeeld die eveneens in lijn zijn met datgene wat de Raad heeft gezegd. Daarover heeft de heer Van Poelgeest niet gesproken. Ik wijs bijvoorbeeld op de post van 8,8 miljoen euro voor `stenen voor sociaal' en dat bedrag tel ik graag mee. (De heer VAN POELGEEST: Ik verwijs naar blz. 48 waar wordt gesproken over een bedrag van 121 miljoen euro incidenteel. Daaruit blijkt dat aan de gebieden veiligheid, zorg en onderwijs opgeteld ongeveer 15,5 miljoen euro is toegekend. Als ik dat grofweg bereken, kom ik uit op 15 … 16 procent. Ik begrijp daarom uw opmerking niet, dat ik het voor wat betreft de incidentele middelen niet goed heb uitgerekend. Ik heb slechts de drie genoemde prioriteiten bij elkaar opgeteld die tijdens de behandeling van de Voorjaarsnota vooral door anderen aan de orde zijn gesteld.) Ik verzoek de heer Van Poelgeest in ieder geval het bedrag van 9 miljoen euro uit de ISV-gelden mee te tellen. (De heer VAN POELGEEST: Als ik dat doe, kom ik uit op een bedrag van ongeveer 25 miljoen euro en dat is ongeveer 17 … 18 procent.) De Raad heeft wel tien prioriteiten genoemd. (De heer VAN POELGEEST: Ik heb erop gewezen dat vooral de prioriteiten onderwijs, zorg en veiligheid aan de orde zijn gesteld en dat vooral de coalitiepartijen niet tevreden kunnen zijn met het bedrag dat daaraan is toegekend.   Wellicht zijn deze overigens wel tevreden, maar dat weet ik niet.) Is de heer Van Poelgeest ontevreden over het feit dat het College ook aandacht heeft besteed aan de andere door de Raad genoemde prioriteiten? Ik merk nogmaals op dat van het bedrag van 121 miljoen euro, 97 miljoen euro aan prioriteiten is toegekend die door de Raad zijn aangegeven. Ik vind dit geen slechte score. (De heer HALBERTSMA: Het is mij niet geheel duidelijk. Ik beperk mij tot het structurele bedrag van 8 miljoen euro. De wethouder telt dit nauwelijks mee, maar drie … vier jaar geleden was dat nog vrij veel. Het is de moeite waard daarover te discussi‰ren. U noemt de prioriteiten en ik herinner mij dat alle grote fracties in de Raad dezelfde prioriteiten hebben genoemd. Twee daarvan waren onderwijs en veiligheid. Als ik deze twee prioriteiten optel, constateer ik dat van het bedrag van 8 miljoen euro, 0,66 miljoen bij de topprioriteiten is terechtgekomen. Wat is de afweging van het College geweest om dermate veel geld aan andere zaken toe te kennen? U maakt ook mij niet wijs dat u daarin de Raad heeft gevolgd. Verleden jaar hebben wij percentages aangegeven en zijn deze keurig op de gewenste posten terechtgekomen. Dat hebben wij dit jaar niet gedaan. Wij hebben u terechte beleidsvrijheid gegeven. Het heeft echter anders uitgewerkt dan verwacht en daarom bent u ons een verklaring schuldig.) Ik merk nogmaals op dat het niet is vol te houden, dat het College de Raad niet heeft gevolgd bij de verdeling van de incidentele ruimte. Voor de verdeling van de structurele ruimte geldt, dat 2,7 miljoen euro aan de door de Raad bij de Voorjaarsnota gestelde prioriteiten is toegekend. 5,7 miljoen euro is bij `overig' vermeld. In het kader van deze behandeling voert het te ver op de details en de motivatie in te gaan. Deze is overigens uitgebreid in de begrotingsmissive weergegeven en zal in de diverse commissies nog uitgebreid worden besproken. Als het de Raad niet bevalt, verwacht ik dat er wijzigingsvoorstellen komen en dan zullen wij daarover gezamenlijk discussi‰ren. De kern van mijn betoog is echter, dat het College wel degelijk rekening heeft gehouden met de wensen van de Raad. (De heer HALBERTSMA: De motivatie is niet vermeld en deze zou ik graag v¢¢r het slotdebat alsnog van u ontvangen.) Dat begrijp ik. De heer Halbertsma heeft daar recht op en ik zeg hem toe dat hij deze ontvangt. De heer Halbertsma heeft deze middag opgemerkt, dat het hem is opgevallen dat er verhoudingsgewijs een behoorlijk structureel bedrag aan bestuur en concern wordt toegewezen. Ik heb de indruk gekregen, dat hij suggereerde, dat dit bedrag vooral wordt besteed aan de inzet van meer ambtenaren. Later in mijn betoog reageer ik op de motie die door de fractie van de PvdA is ingediend. De heer Halbertsma heeft het niet bij het rechte eind en ik verzoek hem blz. 457 van de begrotingsmissive zorgvuldig te lezen, waar de posten zijn uitgesplitst. Later kunnen wij een en ander gedetailleerd bespreken. In de missive zijn geringe bedragen opgenomen die betrekking hebben op ambtenaren. De vrij grote bedragen hebben betrekking op de vastgoedinformatie en e-net. Dat zijn overigens ook prioriteiten die door de Raad vele malen zijn genoemd en aan deze wensen moeten wij eveneens tegemoetkomen, al gebeurt dat weliswaar op andere wijze dan voor de prioriteiten zorg, veiligheid en onderwijs. Voor de incidentele ruimte geldt, dat ongeveer 9,8 miljoen euro voor het resultaatgebied bestuur en concern is bestemd. Een deel van dat bedrag, namelijk 3,4 miljoen euro, is bestemd voor de werf waarover reeds eerder met de Raad is gesproken en dat geaccordeerd is. Ter relativering merk ik op, dat het dus niet een bedrag is voor extra ambtenaren. Ik kom bij het Stedelijk Museum en de Openbare Bibliotheek. De Raad heeft opgemerkt, dat deze het bedrag van 68,2 miljoen euro uit het Vereveningsfonds niet specifiek voor een bepaald doel wenst te bestemmen. De Raad heeft althans geen bedragen genoemd voor bepaalde doelen. De Raad heeft de voorkeur eraan gegeven, het gehele bedrag beschikbaar te houden, zodat de planvoorbereiding kon doorgaan. Het doel was dat zowel het Stedelijk Museum als de Openbare Bibliotheek tijdig gereed zou zijn. Het College is daaraan tegemoetgekomen door van dat bedrag een bestemmingsreserve te vormen voor de nieuwbouw van de Openbare Bibliotheek en de herontwikkeling van het Stedelijk Museum. De laatste opmerking is vooral belangrijk voor mevr. Spier-van der Woude, die daaraan in haar betoog aandacht heeft besteed. Ik verwijs naar blz. 42 en ik benadruk voor haar, dat er niet wordt gesproken over de eventuele herontwikkeling, maar over de herontwikkeling. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Ik zal het voor u opzoeken.) Dat heb ik reeds gedaan. Het staat op blz. 42. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Ik zal het nogmaals opzoeken, want het staat er letterlijk in.) Er staat `de herontwikkeling van het Stedelijk Museum'. Dat heeft de Raad immers gevraagd. Ik heb vanmiddag de indruk gekregen, dat woordvoerders van de fracties van de PvdA, de VVD en D66 van mening waren, dat het belangrijk is het Stedelijk Museum erdoor te duwen, omdat het anders nodig is binnenkort geld te investeren in het oplossen van lekkages en zaken op het gebied van de brandveiligheid enzovoorts. Het zou dan weggegooid geld blijken te zijn en het zou beter zijn het op dit moment helemaal aan te pakken. De intentie van de Raad is mijns inziens op de eerste plaats ervoor te zorgen, dat de planvoorbereiding voor beide projecten kan doorgaan. Volgens mij doet het College er goed aan voort te gaan op de wijze die in de begroting is voorgelegd, want dat is precies in overeenstemming met de wensen van de Raad. De wethouder voor Cultuur zal later spreken over de fasering, de timing, het point of no return, noodzakelijke beslissingen waarvoor geld nodig is en dergelijke. Als er nog v¢¢r het programakkoord geld op de plank moet komen voor het financieren van concrete zaken ten behoeve van de voortgang van de planvoorbereiding, zal dat gebeuren. Er kan dan aanspraak worden gemaakt op de bestemmingsreserve. Het is zodanig mogelijk, dat de voorbereiding van beide projecten kan doorgaan, wat, naar ik meen, eveneens een wens is van de Raad. Ik kom later terug op de moties, al moet ik daarover een waarschuwende opmerking maken. Ik doel op het ontstane optimisme over de mogelijke vrijval van een voorziening ten behoeve van het risico op het gebied van het rioolafvoerrecht. Vooral de motie van de fractie van de PvdA maakt melding van een vrijvallend bedrag. (De heer PIERSMA: Wellicht moet u daaraan toevoegen, dat in deze vergadering weliswaar een motie is ingediend, maar dat deze ochtend ook een motie is ingediend tijdens de commissievergadering. Het is mij namelijk niet bekend of iedereen daarvan op de hoogte is.) Dat begrijp ik, maar ik wil duidelijkheid geven over de voorziening rioolafvoerrecht. Het moet immers duidelijk zijn wat daarmee al dan niet mogelijk is. De Hoge Raad heeft onlangs een interessante uitspraak gedaan, die gunstig is voor Amsterdam. Dit houdt in dat de zaak niet definitief is afgehandeld, maar is terugverwezen naar een ander gerechtshof. De zaak werd namelijk bij het Gerechtshof in Amsterdam behandeld en is door de Hoge Raad doorverwezen voor behandeling door het Gerechtshof in Den Haag. Aangezien deze daar inhoudelijk nog moet worden behandeld, betekent dit dat alles nog open is. Alleen de risico's in de belastingjaren 1990, 1993 en 1994 zijn aan de orde. Er lopen ook bezwaarschriften over andere belastingjaren, maar daarover is nog geen duidelijkheid. Tijdens de behandeling bij het Gerechtshof zal de gemeente Amsterdam op een administratief controleerbare wijze moeten aantonen welke kosten zij beoogt te verhalen en op welke wijze de toerekening daarvan heeft plaatsgevonden. Dat moet nog gebeuren en ik doe geen uitspraak over het feit of ik al dan niet het vertrouwen heb dat dit lukt. Een en ander zal nog een behoorlijke tijd in beslag nemen en het risico dat dit niet goed afloopt, blijft aanwezig. Ik zou het daarom onverstandig vinden de voorziening van ongeveer 56 miljoen gulden, waarover wij beschikken, reeds daarvoor te bestemmen. Ik ben tegenstander van deze dekking. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Ik verwijs naar blz. 287. Het betreft een tekst die onder de verantwoordelijkheid valt van de vakwethouder, dus het zou een slip of the pen kunnen zijn. Ik doel op de eerste zin onder het kopje Stedelijk Museum.) Mevr. Spier-van der Woude heeft gelijk. Dat komt niet overeen met de tekst op blz. 42. Zij weet echter wat het College van de herontwikkeling vindt. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Ja, maar het is wel belangrijk. Ik hoop dat de vakwethouder dat eveneens onderschrijft.) Wethouder mevr. Bruines zal daarop in haar betoog ingaan. Ik beperk mij tot het financi‰le aspect, de dekkingswijze, de mogelijkheden en onmogelijkheden. Mevr. Spier-van der Woude heeft een punt, maar dat geldt ook voor mij. Wij hebben wat dat betreft beiden gelijk. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Daaraan twijfel ik geen seconde. Dat is immers nooit anders geweest. Wij hebben beiden een punt.) (De heer HALBERTSMA: Ik heb een financieel punt. De wethouder gaat eenvoudigweg voorbij aan het feit, dat er vertraging in het project zal optreden, als wij niet handelend optreden en als wij niet proberen de financiering te regelen. Onze fractie beseft maar al te goed dat zij dat niet alleen kan. Is de wethouder bereid daarover snel een afspraak met het Rijk te maken? Waarom gaat de wethouder voor Financi‰n eenvoudigweg voorbij aan het feit dat wij geld in het water gooien? Wij spreken over tientallen miljoenen guldens. Is dat voor u geen reden wat meer haast te maken met dit proces? Dat andere komt in de planvorming immers ongeveer een jaar later aan de orde.) Volgens mij zijn wij het met elkaar eens. Wij doen geen uitgaven waarvan reeds op dit moment duidelijk is, dat het weggegooid geld is. Wethouder mevr. Bruines zal in haar betoog op de fasering ingaan en aangeven wanneer het moment is aangebroken, dat er daadwerkelijk wat moet worden gedaan. (De heer VAN POELGEEST: Deze ochtend heeft ook de fractie van de VVD op dit punt een motie ingediend met het voorstel van de bestemmingsreserve die het College aan de Raad voorstelt, een bedrag van 60 miljoen euro te reserveren voor de herontwikkeling van het Stedelijk Museum. U zegt dat wij de komende tijd ook voor de Openbare Bibliotheek budget nodig hebben om dat plan in ontwikkeling te houden. Komt u uit met het bedrag van 8,2 miljoen euro, dat overblijft als de motie van de VVD-fractie om de planontwikkeling van de Openbare Bibliotheek voort te zetten, wordt aangenomen?) Als ik een concreet antwoord op deze vraag zou geven, zou ik de motie van de VVD van een preadvies voorzien. (De heer VAN POELGEEST: Daartegen maak ik geen bezwaar.) Dat begrijp ik, maar het College zal dat later doen. Volgens mij heb ik op dit moment voldoende woorden daaraan gewijd en meen ik dat mijn antwoord duidelijk was. Wethouder mevr. Bruines zal op de vakinhoudelijke zaken ingaan en als dat nodig is, zal wethouder Stadig bijspringen. (De heer VAN POELGEEST: Ik vraag u nogmaals of, als de motie van de VVD-fractie wordt aangenomen, men uitkomt met dat bedrag. Het betreft feitelijke financi‰le informatie en ik wens dat deze op tafel komt.) Als het bedrag van 68,2 miljoen euro volledig voor het Stedelijk Museum wordt ingezet, is het niet meer mogelijk een bibliotheek te realiseren. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Het is dan toch wel mogelijk de voorbereidingen te doen?) (De heer PIERSMA: Als de motie van de fractie van GroenLinks over het resultaatgebied cultuur, monumenten en de openbare bibliotheek wordt aangenomen, betekent dit, dat de ontwikkeling van het Stedelijk Museum moet stoppen. Het volledige Vereveningsfonds wordt daaraan dan besteed. Dat zou strijdig zijn met de aangenomen motie nr. 491 waaraan u eveneens refereert. Daarin staat: "zodanig de nadere bestedingsrichting voor te stellen dat uitvoering van zowel de nieuwe bibliotheek als de vernieuwing van het Stedelijk Museum zonder vertraging mogelijk wordt". Bent u het eens met mijn constatering dat de motie van de fractie van GroenLinks strijdig is met de uitspraak van deze Raad?) Ik ben het met de heer Piersma eens dat, als deze motie wordt aangenomen, het Stedelijk Museum in de problemen komt. De heer Halbertsma heeft gevraagd, of het nog steeds juist is, dat het College van plan is de lijn voort te zetten, dat de OZB-opbrengst van het ene op het andere jaar gelijk blijft. Dit is inderdaad het geval. Over de administratieve organisatie heeft de heer Halbertsma opgemerkt, dat deze nog niet op orde is. (De heer HALBERTSMA: U dwingt mij u wederom te onderbreken. U antwoordt bevestigend op deze vraag, maar ik heb meerdere vragen gesteld.) De meeropbrengsten die in 2001 met hetzelfde areaal zijn binnengekomen - het gespecificeerde bedrag is op blz. 38 te vinden - worden teruggeploegd in het jaar 2002, zodat wij voldoen aan het uitgangspunt van gelijkblijvende opbrengsten. Ik doel op het niet meer binnenhalen met hetzelfde areaal. Ik blijf volhouden dat het antwoord dat ik zojuist gaf, bevestigend is. De heer Halbertsma heeft gevraagd, of ik kan garanderen dat de administratieve organisatie bij andere dienstonderdelen of gemeentelijke bedrijven volledig op orde is. Hij wenst dat ik garandeer dat niet blijkt dat er wat mis is, als er wederom een onderzoek wordt ingesteld. Het College kan deze garantie niet geven. Tijdens de behandeling van de Operatie Kwaliteitsslag is deze discussie uitgebreid gevoerd en daarvoor is, zoals bekend, een project van start gegaan dat drie jaar in beslag zal nemen. Op blz. 36 is daarover informatie verstrekt. Binnen deze periode moet de gewenste verbetering optreden. Ik ben het echter wel met de heer Halbertsma eens, dat het is te betreuren, dat een en ander nog niet geheel op orde is. De motie over de groei van het ambtenarenkorps is wel interessant. In de overweging heeft de heer Halbertsma de woorden `gestadige' groei gebruikt, waaruit ik begrijp dat hij volledig in de ban is van wethouder Stadig. Het is juist dat er sprake is van een gestadige groei, maar de vraag is wat dit zegt. Het is niet juist dat het vooral op de overhead betrekking heeft in plaats van op de uitvoerende sfeer. Een groot deel van de groei heeft vooral betrekking op de dIVV en de Gemeentelijke Sociale Dienst. Ook binnen de Bestuursdienst is er sprake van groei, maar dat is nadrukkelijk ook het geval bij andere diensten. Ik merk dat op om het door de heer Halbertsma geschetste beeld te corrigeren. Door de Raad is de afgelopen periode veel gevraagd, ook in de sfeer van beleidsontwikkeling. Het is echter van belang dat daarvoor capaciteit beschikbaar is. De heer Halbertsma was dat overigens met ons eens, wat is gebleken bij de bespreking van de Operatie Kwaliteitsslag. Ook in dat kader is geld vrijgemaakt voor extra capaciteit en dat komt tot uitdrukking in deze cijfers. Wij vinden de motie echter sympathiek en wij komen daarop later terug, maar de heer Halbertsma ontvangt van ons alvast een positief signaal. Zijn wens is duidelijk en wij zullen hem op de een of andere manier tegemoetkomen. Met betrekking tot het plan van aanpak en de sportaccommodaties merk ik op, dat dit geld inderdaad in 2002 kan en moet worden uitgegeven. Wellicht wordt een deel daarvan besteed in 2003, maar dat bedrag moet niet op de plank blijven liggen. De voorbereidingen om te komen tot het plan van aanpak zijn dermate vergevorderd, dat het spoedig van start kan gaan. Met de stadsdelen wensen wij contracten met betrekking tot het onderhoud en beheer te sluiten, zodat wij over acht tot tien jaar niet met dezelfde problemen te kampen hebben. Mevr. Spier- van der Woude heeft daarover immers vragen gesteld. De heer Hemmes heeft gevraagd waarom wij niet een bedrag hebben vrijgemaakt voor het opvangen van tegenvallende aanbestedingsresultaten. De vraag is op welk onderwerp hij specifiek doelt. Voor het door hem genoemde Muziekcentrum is immers een oplossing gevonden in de vorm van de B-prioriteit Kunstaccommodaties. Met betrekking tot Parkstad en de Zuidas zullen zich wellicht wat problemen voordoen, maar deze zijn niet zodanig te benoemen dat daarvoor aparte bedragen kunnen worden gereserveerd. Voor de Noord-Zuidlijn geldt, dat het vanuit onderhandelingstechnisch oogpunt niet verstandig is daarvoor op dit moment specifiek te benoemen bedragen te reserveren. Dan is immers zeker dat wij deze kwijt zijn en ik ben er daarom geen voorstander van dat te doen. (De heer VAN POELGEEST: Is uw buurman het daarmee eens?) Ik spreek namens het voltallige College, inclusief wethouder Hooijmaijers. (De heer VAN POELGEEST: Dat is duidelijk.) De fractie van de SP heeft gevraagd naar de containerterminal. Daarop komen wij in de commissie terug en op dat moment zal ik nadere informatie verstrekken. Ik ben optimistischer dan de heer Paquay. Hij heeft weliswaar gelijk dat er nog geen contract is gesloten, maar de onderhandelingen zijn in volle gang. Het is een langdurige en ingewikkelde zaak. Voorheen kende ik deze wereld niet goed, maar inmiddels ben ik daarvan redelijk goed op de hoogte. Nog steeds ben ik optimistisch over de afloop en over het feit dat de containerterminal zich zal bewijzen als een goede en rendabele investering. Het risico voor de exploitatie ligt overigens primair bij de exploitant en dat is niet de gemeente Amsterdam. Ik ben het wel met de heer Paquay eens dat wij baat hebben bij een goed functionerende, ge‰xploiteerde en bloeiende containerterminal. Mevr. Kalt heeft gewenst, dat ik een moratorium leg op alle huurverhogingen. Ik heb wel wat te zeggen in deze stad, maar dat gaat te ver. Het spijt mij, maar ik kan haar daarmee niet van dienst zijn. De heer K”hler had dat wellicht gekund, maar ik niet. (De heer K™HLER: Met al die VVD-relaties...) Ik ken mijn beperkingen en ik weet dat mij dat niet zal lukken. De motie van mevr. Kalt heeft echter mijn volle aandacht. Daaraan wordt gewerkt en voordat de behandeling van de begroting volledig is afgerond, ontvangt zij van het College een reactie in de vorm van een preadvies.Vervolgens zullen wij daarover nader spreken. De heer Van Lohuizen heeft gesproken over de risico's. Hij meent dat wij ons ook tegen risico's moeten indekken als het goed gaat, want dat het minder goed gaat, is niet uit te sluiten. Als het slecht gaat, moeten wij ons in ieder geval indekken. Ik meen dat wij ons niet moeten indekken tegen eventuele risico's waarvan ooit sprake kan zijn, want dan is het eind werkelijk zoek. Op het moment dat de heer Van Lohuizen over de haven sprak, vond ik dat hij te ver ging en dat was er de reden van dat ik heb ingegrepen. De exploitatie van de haven is hem bekend, evenals de groei van de overslag en er is geen aanleiding daarvoor een risicovoorziening te treffen. In het kader van de actualisatie heeft de heer Van Lohuizen wel een punt als hij spreekt over de Noord-Zuidlijn, want daarvoor geldt dat er voor de gemeente Amsterdam sprake kan zijn van risico's. Ik ben het met hem eens dat het mogelijk was geweest daaraan wat meer aandacht te besteden in de risicoparagraaf. Wellicht is dit niet gebeurd op de door de heer Van Lohuizen gewenste wijze, omdat het College wat optimistischer is over dit onderwerp dan de fractie van Amsterdam Anders/De Groenen. (De heer K™HLER: Er is toch een risicovoorziening voor de Noord-Zuidlijn van 250 miljoen gulden? Wenst u aan te geven dat deze wellicht niet voldoende is?) Nee, dat zeg ik niet. Ik doe daarover overigens niet veel uitspraken. Het is immers bekend in welke fase wij ons bevinden en het zou onverstandig zijn daaraan veel woorden te wijden. Ik neem aan dat de heer K”hler daarvoor als oud-wethouder Noord- Zuidlijn alle begrip heeft. (De heer K™HLER: Ja, daarom zou ik niet hebben gesuggereerd dat dit bedrag niet voldoende is. Ik heb u daarom gevraagd, of u dat suggereert.) Nee, dat suggereer ik niet. (De heer K™HLER: Dat verheugt mij.) Ik doe daarover absoluut geen uitspraken, ook niet dat het bedrag voldoende is. Ik wijs de heer Van Lohuizen erop dat er ook sprake is van een weerstandsvermogen. Als het spaak loopt, moeten wij in deze pot graaien. Daarnaast doen wij aan risicodekking door het prudente beleid waardoor de begroting van de gemeente Amsterdam nog steeds wordt gekenmerkt. Het College hoopt dat dit ook in de toekomst het geval blijft.   Wethouder VAN DER AA: Mijnheer de Voorzitter. De heer Piersma heeft gevraagd of ik op dit moment inzicht heb in de redenen van het feit dat mensen in de bijstand komen en wat er de reden van is dat anderen daarop geen beroep meer behoeven te doen. Op dit moment worden de dossiers geschoond, maar het compleet en op adequate wijze in kaart brengen van alle cli‰nten dient op de banenmarkt te gebeuren. Dat is namelijk een van de belangrijke doelstellingen van de banenmarkt. Van bepaalde cli‰nten en groepen is het ons bekend wat er aan de hand is, maar ik kan pas antwoord geven op deze vraag nadat de banenmarkt is gehouden. De heer Piersma heeft gevraagd naar de stand van zaken met betrekking tot de participatie van de nieuwe Amsterdammers in het voortgezet onderwijs. Wij beschikken niet over de meest actuele informatie, want wij zijn afhankelijk van gegevens van de inspectie die een jaar later beschikbaar zijn dan de gegevens die op de scholen bekend zijn. Het lijkt erop dat de resultaten steeds beter worden. In Nederland is de verhouding tussen het aantal jongeren dat VMBO en HAVO/VWO volgt ongeveer 60 op 40 en Amsterdam wijkt niet af van dat landelijke percentage. De uitval en het niet succesvol afronden van een leerjaar, bijvoorbeeld blijven zitten, komt de laatste jaren steeds minder voor. Dat geldt voor het gehele onderwijs. Er vindt steeds meer doorstroming plaats naar het hoger beroepsonderwijs en de universiteit, terwijl 60 … 65 procent van het aantal leerlingen op het voortgezet onderwijs van allochtone afkomst is. Daarmee zeg ik niet dat alle uitvalproblemen zijn opgelost. De Raad heeft de VSV-nota ontvangen of ontvangt deze binnenkort en er wordt door een systematische aanpak getracht de restgroepen voor het onderwijs te behouden. Over het algemeen ben ik echter positief en ik vind dat wij in deze stad niet mogen mopperen over de onderwijsresultaten, al is er nog veel te doen. De heer Halbertsma heeft gevraagd of de mogelijk positieve financi‰le effecten van de banenmarkt reeds bij de financiering zijn betrokken, wat niet het geval is. Het is immers niet netjes dit te doen, want dan financieren wij met een gat. Als er opbrengsten komen, zal daarover in de loop van de banenmarkt duidelijkheid zijn. In het plan van aanpak zijn toezeggingen gedaan, dat ervoor dient te worden gezorgd dat de GSD na afloop van deze operatie voldoende formatie heeft om het werk zonder achterstanden en binnen de beschikbare tijd te kunnen doen. Wij hebben ons voorgenomen in de loop van de banenmarkt steeds meer gegevens te vergaren, zodat wij een steeds duidelijker beeld krijgen van de feitelijke financi‰le behoefte van de GSD om het werk ook in de komende jaren goed te kunnen doen. Op dit moment beschikken wij niet over dat inzicht, maar wij proberen over deze informatie te beschikken voordat het nieuwe programakkoord wordt vastgesteld. Als er sprake is van financi‰le voordelen - het is bijvoorbeeld mogelijk dat er minder uitkeringen moeten worden verstrekt - komt een kwart daarvan gedurende het eerste jaar de gemeentekas ten goede, wat zal vrijkomen in de rekening 2002 en de Raad kan dan beslissen wat daarmee moet gebeuren. (De heer VAN DER BURG: Ik constateer bij de resultaatgebieden dat de prognoses die het College voor 2002 opneemt niet aansluiten bij de ambities. Hetzelfde geldt voor de teksten. Dat houdt in dat het College een verkeerd signaal geeft.) Voor het opstellen van het plan van aanpak was een extreem korte periode van zes weken beschikbaar midden in het zomerreces en het is daarom niet mogelijk, parallel aan het voorbereidingsproces voor de begroting, waaraan reeds maanden wordt gewerkt, de eis te stellen dat een en ander wordt bijgesteld op mogelijk te verwachten resultaten van de banenmarkt. Ik doel op de ambities et cetera. Daarbij komt dat ik keer op keer heb beargumenteerd dat het niet mogelijk is heldere prognoses te geven, omdat daarover te weinig gegevens beschikbaar zijn. (De heer HOUTERMAN: Vreest u niet dat deze wijze van redeneren tot gevolg heeft dat een meevaller bij de GSD wordt gebruikt om een tegenvaller bij de Noord-Zuidlijn te compenseren?) Nee, daarvoor vrees ik niet. (De heer HOUTERMAN: Dat wordt wel de realiteit als u het op deze wijze naar het rekeningoverschot laat lopen, terwijl u voorspelbaar duizenden mensen aan een baan zal helpen. Het aantal personen dat een baan zal vinden, is niet bekend.) Het is op dit moment evenmin bekend wat de grootte is van het extra bedrag dat nodig is voor het op orde brengen, ook qua formatie, van de GSD. Wellicht is het nodig aanzienlijk meer geld structureel in de GSD te investeren dan incidenteel vrijkomt. (De heer HOUTERMAN: Als er minder cli‰nten zijn, betekent dat toch minder kosten voor de GSD?) Ja, maar de dienst heeft op dit moment met een grote achterstand te maken, mede omdat er sprake is van te weinig formatie. (De heer HOUTERMAN: Een structurele verhoging voor de GSD kan niet aan de orde zijn.) Dat kan wel degelijk het geval zijn. De heronderzoekperiode neemt op dit moment ongeveer achttien maanden in beslag en wij moeten dat van het Rijk terugbrengen naar maximaal zes tot acht maanden. Wij richten ons op zes maanden, wat tot gevolg heeft, dat er alleen al daarom meer werk moet worden verricht. Als er minder cli‰nten zijn, nemen de werkzaamheden uiteraard af. Wij kunnen daarover op dit moment echter geen uitspraken doen. De komende maanden komen de benodigde gegevens vrij en zullen wij berekeningen maken, die wij voor de onderhandelaars voor het volgende programakkoord beschikbaar stellen. (De heer PIERSMA: Maakt het wethouder Dales niet treurig, dat de heer Houterman plotseling wel spreekt over extra geld dat nodig is voor de Noord-Zuidlijn?) Over het dualisme zijn mij geen concrete vragen gesteld, maar er zijn enkele suggesties gedaan. Ik zou tijdens het debat over het dualisme duidelijk hebben gemaakt, dat ik daarvan voorstander ben, waarmee ik duidelijk zou hebben gemaakt het belang van de Raad niet hoog te achten. Ik uit mijn mening wel eens en dat komt niet altijd prettig over, maar in dit geval is er toch werkelijk sprake van een vergissing. Ik heb niet onder stoelen of banken gestoken voorstander te zijn van het dualisme. Mijns inziens is het namelijk een verdergaande consequente stap op de weg die ongeveer tien jaar geleden door de Raad is ingeslagen. Een voorbeeld is, dat raadsleden de raadscommissies voorzitten in plaats van wethouders. Dat was een belangrijke stap op weg naar het dualisme en ik heb zelf steeds opgemerkt dat ik dat een goed systeem vind. Wij hebben aan dit onderwerp ongeveer anderhalf jaar lang conferenties en dergelijke gewijd, maar de meerderheid van de Raad heeft daarover geen standpunt ingenomen. Ik heb twee jaar geleden voorspeld, dat er dusdanig veel argumenten van tafel zouden worden gehouden, dat er geen conclusie kon worden getrokken en dat is uitgekomen. Dat is op zichzelf geen probleem, maar op het moment dat ik in september jl. met een notitie ben gekomen en de vraag heb gesteld, of wij ons niet moesten voorbereiden - de Tweede Kamer zou zich in die maand immers ook uitspreken over dit onderwerp - waren er nog fracties die het College wilden verbieden daarin, anticiperend op de wet, stappen te zetten. Ik heb dat niet verstandig gevonden, want deze wet zal van kracht worden. Ik ben van mening dat het beter is zich daarop goed voor te bereiden in plaats van zich te laten overvallen. De heer Elzinga is een groot voorstander en de heer Tops, een beroemde bestuurskundige in dit land, verwacht dat het in de praktijk niet veel uitmaakt. Ik vrees dat de laatstgenoemde gelijk krijgt als de Gemeenteraad zich op dit moment niet druk maakt over de vraag wat het dualisme voor de Raad zal betekenen en of deze op dat gebied geen belangrijke stappen moet zetten. Het College komt binnenkort met nadere voorstellen en het is uiteraard aan de Raad daarover een beslissing te nemen. Ik maak nogmaals duidelijk dat ik voorstander ben van een zeer sterke Raad tegenover een sterk College, in gescheiden rollen. Dat betekent niet dat er sprake is van een verzwakte Raad. De Raad krijgt hooguit een andere rol. De heer Hemmes heeft gelijk dat wij niet de bevoegdheid hebben de spreiding van de scholen te regelen en daarbij komt dat de ouders zelf kiezen. Nagenoeg de helft van het aantal kinderen uit het stadsdeel Amsterdam Zuid-Oost dat op het voortgezet onderwijs zit, gaat in een ander stadsdeel naar school. Deze kinderen reizen iedere dag met de metro en vanuit veiligheidsoverwegingen is dat niet ideaal. Er is immers sprake van grote concentraties pubers in de metro, maar wij hebben geen bevoegdheden op dat gebied. De ouders kunnen hun kinderen ook in Amsterdam Zuid-Oost naar school laten gaan, maar kiezen zelf voor een ander stadsdeel. Niettemin kunnen wij met schoolbesturen en directies over spreiding spreken, wat inderdaad gebeurt. Gezien de tijd stel ik voor discussies over het analfabetisme, de aanpak daarvan en de kwestie met betrekking tot Amsterdam-West, waarover de heer Goedhart heeft gesproken, in de raadscommissie te voeren. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Kunt u nog ingaan op het VMBO? Waar vind ik in de financi‰le voorstellen de ijzersterke Raad met dat ruime instrumentarium om ijzersterk te kunnen zijn?) Wij kunnen het VMBO ondersteunen, maar de Raad zou dan een bedrag moeten vrijmaken dat vele malen hoger is dan het huidige. Daarbij komt dat wij te maken hebben met een aantal verplichtingen, zoals de brandveiligheidsvoorzieningen in schoolgebouwen. Dat betekent dat, als de Raad met voorstellen komt zoals bijvoorbeeld het verdubbelen van het bedrag van 8,8 miljoen euro, ik graag met voorstellen kom voor het versterken van de positie van het VMBO. Op de tweede vraag antwoord ik dat ik graag voorstellen had gedaan voor de begroting, maar dat is niet mogelijk als de Gemeenteraad zich niet uitspreekt voor het dualisme. De fractie van de VVD heeft mij zelfs nog in september jl. gevraagd, vooral niet te anticiperen op dat wetsvoorstel en ik ben daarom van mening dat zij deze vraag aan zichzelf moet stellen. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Dat is niet juist. Wij hebben enkele weken geleden toevallig op deze discussie geanticipeerd en wij hebben op dat moment gevraagd bij de begroting met een financi‰le vertaling van het instrumentarium te komen.) Dat was drie maanden te laat, want aanvragen voor de begroting moeten reeds in juni worden ingediend. Op dat moment was de raadsmeerderheid, inclusief de fractie van de VVD, nog niet zo ver. Wij moesten eerst afwachten wat de Tweede Kamer zou doen. Weet mevr. Spier-van der Woude dat nog? (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Zo gaat dat met wetgeving.) Misschien kan ik mevr. Spier-van der Woude geruststellen door te zeggen dat wij een beroep kunnen doen op de post onvoorzien, waardoor het sowieso goed komt. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: De wethouder voor Financi‰n heeft een punt.)   Wethouder STADIG: Mijnheer de Voorzitter. Ik wend mij tot de fractie van de VVD die zich, evenals vele andere fracties, zorgen maakt over de woningproductie. Het College deelt deze zorg geheel en het heeft daarvoor dezelfde redenen als de Raad. Over dit onderwerp is reeds veelvuldig gesproken en volgens mij hebben de laatste discussies daarover nog niet plaatsgevonden. Ik houd het daarom kort, gezien de tijd. De fractie van de VVD heeft gevraagd of het bedrag van 11,34 miljoen euro voldoende is. Deze vraag kan ik op dit moment echter niet beantwoorden. Er is wat geld vrijgevallen en tegelijkertijd constateren wij dat het in een aantal gevallen mogelijk is met een relatief gering bedrag succes te bereiken. Ik noem Laag Koningshoef in de Bijlmer als voorbeeld. Ik durf echter niet te zeggen dat dit bedrag voldoende is om alle projecten vlot te trekken en ik ga overigens ervan uit dat onze interventies voor de meeste projecten niet nodig zijn. Ik neem kennis van de opmerkingen over de sociale woningbouw in de Zuidas. Deze discussie is in de commissie gestart, maar nog niet afgerond en het is niet nodig dat op dit moment te doen. Tijdens deze discussie zal blijken wat de standpunten van de VVD-fractie zijn. Deze fractie heeft in het kader van de Noord-Zuidlijn opgemerkt, dat er sprake is van een verdergaande ontspanning in de bouwmarkt. Volgens mij zijn er inderdaad enkele zwaluwen te zien, maar het is bekend dat een enkele zwaluw geen zomer maakt. Er zijn wat signalen ontvangen waaruit blijkt dat er sprake is van ontspanning, maar ik vind het te vroeg om te juichen. De heer Van Poelgeest heeft een punt als hij zegt dat ieder jaar 50.000 mensen de stad binnenkomen en verlaten. Ik heb altijd gezegd dat dit een goede zaak is, omdat de stad zou exploderen als er systematisch meer personen binnenkwamen dan er zouden vertrekken. Dat is de dynamiek van de stad. Wij moeten ons niet alleen richten op de samenstelling van de in- en uitgaande stromen, want dan missen wij wat - daarin heeft de heer Van Poelgeest gelijk - maar wij moeten ons ook richten op de voorraadgrootheden in plaats van op stroomgrootheden. In dit geval doel ik op de voorraadgrootheid samenstelling van de bevolking. Als wij constateren dat deze in de loop der tijd systematisch wijzigt, dan is er werkelijk sprake van een verandering. Het is ook mogelijk dat het jaar in jaar uit hetzelfde blijft, omdat er inderdaad een gelijk aantal groepen bijkomt als er vertrekt. Er is vanuit strategisch oogpunt wel degelijk reden voor zorg, want als wij door onze oogharen naar de stad kijken en onze aandacht op ons beleid richten, is te constateren dat wij mensen met lagere inkomens beschermen. Het schandelijke statement van de heer Paquay was, dat wij zouden zijn opgehouden met het bieden van sociale huisvesting, maar niets is minder waar. Wij hebben een beleidsovereenkomst met de corporaties, de huurders en de stadsdelen waarmee wij een sociale kernvoorraad garanderen die 20 procent groter is dan voor de doelgroep nodig zou zijn. Dat is de sociale stad die voor de mensen zorgt die zichzelf niet kunnen helpen. Daarnaast is er de top, bestaande uit personen die zichzelf altijd helpen, omdat zij voldoende geld hebben. Het College maakt zich zorgen, dat de groep die daar tussen zit door de andere twee groepen wordt verdreven, wat betekent dat bijvoorbeeld politieagenten en verpleegsters het moeilijk hebben en volgens mij maakt de gehele Raad zich daarover zorgen. Over de Wibautas merk ik op, dat het niet dermate verborgen is genoteerd dat het niet was te vinden. Het College heeft de indruk dat wij te veel plannen hebben gemaakt - wij hebben daaraan de afgelopen jaren bewust gewerkt - om te voorkomen dat het Rijk geld zou hebben en wij geen plannen. Inmiddels is er sprake van de omgekeerde situatie. Wij hebben langzamerhand meer plannen dan geld en moeten ervoor waken - ik verwijs bijvoorbeeld naar de discussie over de Openbare bibliotheek en het Stedelijk Museum - dat wij overal op inzetten waardoor de volgende Raad een geringe manoeuvreerruimte overhoudt. De besluitvorming over het busstation bij het CS en de grote stadshartlus volgt daarom nog. Daarvoor is bewust gekozen om niet in een glijdend proces terecht te komen. Voor de Noord-Zuidlijn geldt, dat wij moeten afwachten. Er zijn plannen voor de Singelgrachtgarages, de Wibautas en de verlaging van de Nieuwe Leeuwarderweg. Het is van belang diverse plannen verder uit te werken, maar wij moeten voorkomen dat slechts een gering deel daarvan wordt uitgevoerd waardoor de burgers en stadsdelen de indruk hebben dat alles reeds is geregeld. (De heer VAN POELGEEST: Kunt u dan uitleggen waarom u op dit moment geld wil reserveren voor de verlaging van de Nieuwe Leeuwarderweg, waarvoor geldt dat het plan vele malen onduidelijker is dan dat van de Wibautas? Is dat een politieke afweging?) De Nieuwe Leeuwarderweg is een kwestie van nu of nooit. Als wij daarvoor op dit moment geen geld reserveren, is dat niet meer nodig. Voor het planproces van de Noord-Zuidlijn moeten op een bepaald moment keuzes worden gemaakt. Dat is voor het College de doorslaggevende reden geweest daaraan prioriteit te geven. (De heer VAN POELGEEST: Dat komt toch pas tot uitvoering, ver na de komende begroting?) Ja, maar het College zegt dat het nu of nooit is en kiest voor nu. (De heer VAN POELGEEST: U regelt het op dit moment niet helemaal. U regelt ongeveer 12 miljoen euro en u weet dat dat project vele malen groter is. U regelt slechts een gering deel.) Het project is niet vele malen groter. Het is substantieel geregeld en er moet ook nog wat uit andere bronnen komen. (De heer VAN POELGEEST: U regelt niet het gehele project in deze begroting. Waarom regelt u slechts een deel voor dat project en wat is er de reden van dat u niet een gering deel regelt voor de Wibautas?) Ik herhaal dat voor de Nieuwe Leeuwarderweg geldt, dat het nu of nooit is. Dat is bij de Wibautas niet het geval. (De heer VAN POELGEEST: U regelt slechts een deel.) (De heer DE VRIES: Krijgt de wethouder ook de indruk dat de fractie van GroenLinks geen voorstander is van de verlaging van de Nieuwe Leeuwarderweg?) (De heer VAN POELGEEST: U regelt slechts een deel.) Ik herhaal voor de derde maal, dat voor de Nieuwe Leeuwarderweg geldt dat het nu of nooit is. Dat is bij de Wibautas niet het geval. De heer Hemmes heeft zich afgevraagd, of Amsterdam de extra bouwopgave van 50.000 woningen - een en ander heeft overigens betrekking op de periode 2010 tot 2030 - kan realiseren. Uit de quick scan blijkt dat dit mogelijk is binnen een periode tussen 10 en 30 jaar. Dat betekent dat wij in het volgende structuurplan een aantal plaatsen moeten aanwijzen, want anders is het niet mogelijk daaraan binnen de gestelde tijd te voldoen. Dit houdt in, dat er lastige afwegingen moeten worden gemaakt en ik vrees dat iedereen enthousiast is over het aantal van 50.000 woningen, maar dat het anders uitpakt als verzilvering, uitwerking en concretisering aan de orde zijn. De   groenliefhebbers zullen bijvoorbeeld zeggen, dat het op een bepaalde plaats niet kan, omdat het ten koste gaat van het groen. Ik zal dan antwoorden dat wij zo uiteindelijk eindigen in de Amstelscheg of in Waterland. Ik geef overigens de voorkeur aan de eerste optie. Vervolgens bestaat de mogelijkheid dat wij personen ontmoeten die van mening zijn dat het op een bepaalde locatie niet mogelijk is, omdat de bedrijvigheid dan in het geding komt. Het tegenargument is dan, dat, als wij uitsluitend arbeidsplaatsen toevoegen zonder woningen te realiseren, wij slechts een gigantische pendel cre‰ren. Een arbeidsplaats in Almere is wat dat betreft niet minder waard en niet minder goed dan een werkplek in Amsterdam. Het is lastig en het uur der waarheid nadert. Ik deel de zorg van de heer Hemmes en ik hoop dat wij in de netwerkstad en de deltametropool onze rug recht houden. De fractie van de SP heeft bezwaar gemaakt tegen het verkoopprogramma, omdat de overmaat van sociale huurwoningen vooral regionaal niet groot is. Zij heeft een punt en ik kan haar melden, dat Amsterdam en de regio tijdens de ronde van verstedelijkingsgesprekken, die staatssecretaris Remkes met diverse delen van Nederland voert, inzetten op de verkoopopgave in Amsterdam. Verkoop van sociale huurwoningen in de omliggende gemeenten zal dus niet of nauwelijks aan de orde zijn en in de nieuwbouw zal er daarom aanleiding zijn in de betreffende gemeenten extra sociale huurwoningen te bouwen. Daarvoor zullen wij geld claimen en ik spreek daarover concreet met de randgemeenten. De staatssecretaris onderschrijft dat vooralsnog. Vanwege het gebrek aan tijd kan ik de overige vragen niet beantwoorden. Dat spijt mij.   Wethouder mevr. BRUINES: Mijnheer de Voorzitter. Mevr. Spier-van der Woude verwijst naar blz. 287 waar het woord "eventuele" is vermeld en verzoekt mij dat te schrappen. Op blz. 15, 17, 42, 252 en 265 is dit woord immers niet vermeld. Het was inderdaad niet de bedoeling het woord te gebruiken, maar dat is per ongeluk gebeurd en ik bied daarvoor mijn excuses aan. Het College en de Raad hebben, na een jarenlange discussie over het Stedelijk Museum en nadat te zijn geconfronteerd met gegevens over de staat van het huidige gebouw, in februari 2001 besloten voor variant D te kiezen. Het was niet de goedkoopste, dat was bekend, maar wij wilden het meteen goed doen. (De heer K™HLER: U zegt dat het woord eventuele niet van toepassing is, maar het College dekt het project niet in de voorstellen.) Ik doelde op het woord in de zin waarnaar mevr. Spier-van der Woude heeft verwezen. Wij hebben immers gezegd dat wij het willen. Wethouder Dales heeft dat eveneens opgemerkt en er is sprake van een bedrag van 150 miljoen gulden. Wij hebben opgemerkt dat het van belang is dat de planning doorgaat en de Raad is het daarmee eens. De planning voor het Stedelijk Museum is als volgt. In december of januari a.s. komt er een definitief ontwerp. De aanbesteding zal in april of mei 2002 plaatsvinden en met de uithuizing van de schilderijen wordt aan het begin van de zomer 2002 een begin gemaakt. Eind 2002 wordt gestart met het begin van de sloop. Dit geldt voor het gedeelte aan het Museumplein. Voor de locatie van het Collectiecentrum hebben wij in juni jl. een keuze gemaakt. In december 2001 vindt de architectenkeuze plaats en is het eerste schetsontwerp gereed. Het voorlopige ontwerp komt in april 2002 en het definitieve zal gereed zijn in december 2002. Voor de Openbare Bibliotheek geldt ongeveer hetzelfde schema. Dat is laatst in een voordracht vastgesteld. In juni 2001 is het voorbereidingskrediet vastgesteld, dus er is voorlopig nog voldoende geld om de planontwikkeling verder vorm te geven. In december of januari a.s. komt het eerste schetsontwerp stedenbouwkundig plan Oosterdokseiland. Het voorlopige ontwerp wordt in april of mei 2002 verwacht. In december 2002 volgt het definitieve ontwerp. Ook het Stedelijk Museum kan doorgaan met de planning en de benodigde kosten zullen, indien nodig, uit de bestemmingsreserve komen. Ik stel voor op dit moment niet tot in detail op alle aspecten in te gaan. Het College doet dat graag schriftelijk en uitgebreid in de vorm van preadvisering op de moties die deze ochtend in de commissie zijn ingediend. Het is immers niet iedereen bekend wat daarvan de inhoud is. (De heer PIERSMA: Wij hebben aandacht gevraagd voor het onderhoud. Wij zijn ervan overtuigd dat het essentieel is voor deze stad een geloofwaardig gebouw te realiseren. Het is noodzakelijk een goede zet te doen om berhaupt bij het Rijk te kunnen aankloppen en kans te maken. Wij verzoeken u daarop in te gaan. Daarbij komt dat wij van mening zijn dat u, met het voltallige College of een sterke delegatie daarvan, onmiddellijk naar Den Haag moet gaan. Het zou ons geruststellen als dat binnenkort mogelijk zou zijn.) Ik zal de heer Piersma niet op dit moment informatie verschaffen over de gesprekken die momenteel over dit onderwerp worden gevoerd met allerlei mogelijke medefinanciers. Dat doe ik wellicht te zijner tijd in de commissie. De heer Piersma heeft gelijk dat dat op dit moment aan de orde moet worden gesteld. Het College heeft de intentie door te gaan. Dat blijkt uit de tekst in de missive en dat heeft het vandaag nog eens bevestigd. Er is een aantal aspecten dat in het gedrang kan komen als een en ander in het luchtledige komt te hangen, wat niemand wenst. Dat heeft zowel met de financiering van derden te maken, als met allerlei planningen en ramingen met betrekking tot benodigde tijdelijke voorzieningen op het gebied van depots, kantoren en tentoonstellingsruimten. Het heeft bovendien te maken met een aantal aanpassingen aan het gebouw dat wordt uitgesteld tot de verbouwing plaatsvindt en dat anders op een andere manier zou moeten worden geregeld. Ik breng dat graag in kaart en zal het bij de preadvisering betrekken. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: U heeft laatst gesproken over de brandveiligheid. Was dat een argument om niet gelijktijdig te moeten beslissen? Dat zou een reden kunnen zijn, ervoor te kiezen op dit moment datgene te doen wat nodig is voor het Stedelijk Museum. Er kan sprake zijn van vroegtijdelijkheid ten aanzien van het Stedelijk Museum en de openbare bibliotheek. Mag ik aannemen dat de brandveiligheid tot urgentie leidt?) Een aantal aspecten speelt een rol. Ik doel bijvoorbeeld op de staat van het dak, de depots, de klimaatbeheersing, Arbo- eisen, brandveiligheidsaspecten en dergelijke. Het is belangrijk dat de problemen op deze gebieden op een bepaald moment worden opgelost en het zou fijn zijn als dat meteen bij de verbouwing kan worden betrokken. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Een bepaalde zaak is al dan niet urgent.) Ik kom daarop op een ander moment terug. (De heer K™HLER: Begrijp ik goed uit uw planning dat de aanbesteding voor het Stedelijk Museum - ik doel dan op de verbouwing op het Museumplein - volgend jaar plaatsvindt en dat daarvoor de bestemmingsreserve wordt ingezet? Begrijp ik goed, dat dit nog niet gebeurt voor de Openbare Bibliotheek?) De aanbesteding van de Openbare Bibliotheek is op dit moment niet aan de orde. Voor het Stedelijk Museum geldt dat wel. (De heer K™HLER: U heeft het nog eens uitgelegd en dat is kennelijk niet voor niets gebeurd. Het College reserveert in deze bestemmingsreserve ongeveer eenmaal het bedrag voor twee projecten. Het zegt bovendien dat het dat bedrag volgend jaar met voorrang aan het Stedelijk Museum zal uitgeven.) Ik meen dat dit een herhaling is van de discussie. (De heer K™HLER: Nee, u zou het nader toelichten aan de hand van de planning en ik kan niet anders dan dit constateren. U heeft zojuist opgemerkt, dat het zal worden aanbesteed.) Ik heb aangegeven wat de vastgestelde planning is. De heer K”hler is precies op de hoogte van de huidige situatie en er volgt een schriftelijke preadvisering op de ingediende moties. Het lijkt mij het handigst in december a.s. de definitieve beslissingen te nemen. (De heer K™HLER: Dat is mijn vraag niet. Ik probeer helderheid te krijgen. Begrijp ik goed dat de aanbesteding voor het Stedelijk Museum in de door u geschetste volgorde en procedure eerder plaatsvindt en dat er sprake is van een dusdanig groot deel dat de reservering voor de twee projecten volgend jaar goeddeels opgaat aan het Stedelijk Museum? Als de Raad alsnog de voorkeur geeft aan het realiseren van de Openbare Bibliotheek, dient hij daarvoor bij de begroting 2003 geld vrij te maken. Is dat juist?) Uit de stukken blijkt dat het onze wens is de financiering voor deze projecten geregeld te krijgen bij het in april 2002 vast te stellen programakkoord. Wij gaan na op welke wijze dat mogelijk is, rekening houdend met de wens van de Raad en de motie die in het voorjaar 2001 werd aangenomen. Wij gaan na wat daarvoor nodig is en de Raad ontvangt schriftelijk een reactie. Vervolgens kan de Raad zijn mening daarover geven. (De heer K™HLER: In het programakkoord wordt niet de begroting vastgesteld. Er is op dit moment een bedrag voor 2002 genoemd en u zegt dat u dat - als wij de genoemde planning aanhouden - met voorrang daaraan zal besteden. Als het wordt aanbesteed, is het niet meer mogelijk te zeggen, dat wij het niet doen.) Ik stel voor dat de heer K”hler de schriftelijke beantwoording afwacht. (De heer PIERSMA: De heer K”hler laat ook de mogelijke co-financiering buiten beschouwing waarop ik de nadruk heb gelegd.) Precies. De heer Hemmes heeft geconstateerd, dat het College in de missive noteert dat de stad vies is en hij heeft opgemerkt, dat hij daarover vervolgens niets meer terugvindt. Op dat gebied zijn inderdaad geen nieuwe, concrete voorstellen gedaan. Ik wijs er echter wel op dat er in het kader van de openbare ruimte een nota is opgesteld met de titel Amsterdam timmert aan de vloer. Het beheeraspect van de openbare ruimte maakt daarvan deel uit en een aspect daarvan is het schoonhouden van de stad. Daarover zal met de stadsdelen nader worden gesproken en desgewenst zullen daarover concrete voorstellen worden gedaan. Het is immers een stadsdeelbevoegdheid en geld speelt daarbij uiteraard een belangrijke rol.   Wethouder mevr. IRIK: Mijnheer de Voorzitter. Diverse fracties hebben bij de voorbereiding van deze Algemene Beschouwingen terecht de aandacht gericht op de vraag of het College datgene doet wat de Raad in het voorjaar heeft gevraagd. De Raad heeft namelijk gevraagd bij de verdeelvoorstellen onder andere rekening te houden met het beleidsterrein zorg. Diverse fracties hebben kanttekeningen geplaatst en opgemerkt dat zij van mening zijn dat er aan het onderdeel zorg te weinig wordt toegekend. Sinds enkele maanden heeft een groep ambtenaren keihard gewerkt om op een rij te zetten waar nog reserves en concrete projecten waren. Dat was een behoorlijke opruim- en opschoonactie, maar dat is deels gebeurd op verzoek van de Raad in het kader van de WVG-reserve. Deze actie heeft ertoe geleid dat het College dit jaar incidenteel plannen kan financieren ter waarde van tientallen miljoenen euro's. Dit is de eerste eurobegroting en ik moet daaraan nog wennen. Volgens mij is er sprake van ongeveer 90 miljoen euro, inclusief de WVG. Dat houdt in dat wij op het gebied van zorg het komend jaar veel kunnen doen. Wij investeren niet alleen in concrete zaken, maar bijvoorbeeld ook in beleid op het gebied van informatievoorziening en automatisering. Het afgelopen jaar hebben wij aan de ontwikkelingen op dat gebied immers te weinig aandacht besteed en dat heeft tot gevolg gehad dat wij ons in een informatiearme positie bevinden. Dat heeft ons opgebroken, wat in de stad merkbaar is en waarop diverse raadsleden hebben gewezen. Voor de heer Goedhart merk ik op dat ik er niet van overtuigd ben dat iedere dakloze gebogen rondloopt en onmiddellijk herkenbaar is. Veel personen waarvan de heer Goedhart verwacht dat zij dakloos zijn, hebben waarschijnlijk een huis. Op dit moment zijn er namelijk opvangplaatsen over. Wij hebben concrete projecten op het gebied van hulpverlening en zorg, alsmede op het gebied van vervoer. Ik doel bijvoorbeeld op vervoer voor gehandicapten en ouderen. De heer Piersma heeft opgemerkt dat het vooral voor ouderen belangrijk is de mogelijkheden fors uit te breiden. De wensen op het gebied van de zorg zijn dermate groot dat ik graag de volledige structurele ruimte had benut voor het maken van een kwaliteitsslag. Het Rijk dient echter daarvoor op te draaien, dus ik geef er de voorkeur aan met het Rijk te onderhandelen. Het draagt immers ook financi‰le verantwoordelijkheid. Ik begrijp dat de heer Halbertsma zich zorgen maakt over de groei van het aantal ambtenaren. Er zijn nauwelijks tegenstanders van het schrappen van de overhead. Zijn motie met het doel een onderzoek op dat gebied in te stellen, is sympathiek. Deze is echter wel onduidelijk. De gemeente is immers niet verantwoordelijk voor de thuiszorg, de ziekenhuizen en de ouderenzorg. Zij is niet verantwoordelijk voor de handen aan het bed. Ik raad de Raad daarom dringend aan nader te preciseren waarop het onderzoek betrekking moet hebben. Het betreft ongeveer slechts 1.000 gemeentelijke formatieplaatsen en het heeft mijn voorkeur daar een ander beleidsterrein naast te plaatsen. (De heer PIERSMA: Wij zullen aan dat verzoek voldoen. Wij wensen op een bepaalde plaats een pilot, maar wij zijn bereid te debatteren over andere en meer verhelderende oplossingen.) Ik dank de heer Piersma voor zijn reactie. De gemeente Amsterdam wordt keihard geconfronteerd met schotten in de zorg. Zij ervaart dat als een last, omdat steeds meer burgers zelfstandig wonen. Kwaliteit op beleidsniveau is belangrijk om de schotten te verwijderen. De kwaliteit van beleid is weliswaar goed, maar kan beter. Kwaliteit is eveneens nodig om ervoor te zorgen dat wij regie houden op verandering van de zorg. De stad is meer divers en andere culturen vragen een andere aanpak, wat de fractie van de PvdA reeds heeft opgemerkt. Ik stel voor in de commissie te discussi‰ren over de crisiszorg naar aanleiding van een binnenkort gereedzijnde rapportage. Ik dank de Raad voor de complimenten met betrekking tot Stadsmobiel. Het komt immers niet vaak voor dat wij daarover complimenten van de Raad ontvangen. Er is gesproken over het Slotervaartziekenhuis en mevr. Boerlage overweegt het zelfs terug te kopen. Deze middag is er een debat gevoerd tussen de kamerfracties en de minister en op dit onderwerp wens ik op dit moment niet uitvoerig in te gaan. De motie van mevr. Boerlage is niet gedekt en zij weet niet dat alleen al de noodzakelijke nieuwbouw 170 miljoen gulden zal kosten. Het lijkt mij sowieso verstandig de oude raadstukken aan de raadsleden te zenden, waarin de overwegingen staan die ten grondslag hebben gelegen aan het destijds genomen besluit tot privatisering over te gaan. Mevr. Boerlage ontvangt een schriftelijk preadvies. De heer Paquay heeft gesproken over de mantelzorg en hopelijk kunnen wij op basis van de door hem ingediende moties verstandig handelen. Van de Voorzitter mag ik nog ‚‚n slotwoord zeggen en dat is `amen'. (De heer GOEDHART: Hoewel ik kan instemmen met het slotwoord van de wethouder, wijs ik erop dat mijn vraag over het Sociaal Structuurplan niet is beantwoord. Dat vreesde ik al en ik voel mij daarom genoodzaakt daarover alsnog een motie in te dienen.) (Mevr. BOERLAGE: De wethouder zegt dat mijn motie over het Slotervaartziekenhuis niet van een dekking is voorzien. In de Financi‰le Beschouwingen heb ik echter duidelijk aangegeven dat wij wellicht een bedrag van 600 miljoen gulden aan wachtgeldellende moeten uitgeven. Dat besparen wij door het Slotervaartziekenhuis goedkoop te kopen.) Ik verzoek mevr. Boerlage op 1 november a.s. haar plaats in de Commissie voor Zorg enz. in te nemen en deel te nemen aan het debat in plaats van referendumformulieren aan de bevolking te verstrekken. (Mevr. BOERLAGE: U weet dat ik in de Commissie voor Zorg enz. altijd aanwezig ben. Op het moment dat wij spreken over het GVB ben ik nu en dan afwezig, omdat ik dan geen woordvoerder ben.)   De VOORZITTER deelt mede dat is ingekomen:   24? Motie van 31 oktober 2001 van het raadslid Goedhart inzake een sociaal structuurplan (Gemeenteblad afd. 1, nr. 787).   De motie wordt voldoende ondersteund en terstond in behandeling genomen.   Wethouder HOOIJMAIJERS: Mijnheer de Voorzitter. De heer Piersma heeft gesproken over wonen boven winkels en ik ben het eens met zijn opvattingen, maar wij wensen een plan te ontvangen en wij hebben de NV Zeedijk uiteraard ook uitgedaagd dat in te dienen in plaats van dat er slechts geld is voor wensen. De heer Halbertsma heeft gesproken over de zorgwekkende financi‰le positie van Maatwerk. Wellicht kan hij beter spreken over de verwekkende of opwekkende positie. Ook in de Rekening 2000 is melding gemaakt van deze zorgwekkende financi‰le positie. Op korte termijn zal de directeur inzicht verschaffen, gebaseerd op de eerste drie kwartalen van dit jaar. In de commissie is reeds toegezegd dat dit per omgaande aan het College en uiteindelijk aan de commissie wordt doorgestuurd. Over de oorzaken van de tekorten wordt uiteraard duidelijkheid gegeven, maar de heer Halbertsma kan, evenals ik, nagaan dat dit te maken heeft met de gunstige economische conjunctuur ofwel de hoge uitstroom. Voor Maatwerk geldt dat, naarmate men meer succes heeft, het op dat terrein duurder wordt. De heer Halbertsma heeft gesproken over de rolverdeling van de gemeentelijke partijen als de NV Werk en Maatwerk. Er is inderdaad gezegd dat niet alleen een betere samenwerking tussen deze gemeentelijke partijen wenselijk is. Ik heb de commissie naar aanleiding van het door het Ministerie van VWS vervaardigde rapport Aan de Slag toegezegd, dat het College voor het eind van dit jaar een evaluatierapport Projectstructuur WiW met bijpassende voorstellen aan de Raad voorlegt. De heer Van Poelgeest heeft gelijk dat wethouder Dales en ik regelmatig gebruik maken van een auto. Wij carpoolen en dat is mogelijk, omdat de collegevergaderingen tegenwoordig eerder zijn afgelopen. (Mevr. SPIER-VAN DER WOUDE: Kunt u mededelingen doen over de SHOPwacht?) Ik heb aangegeven dat ik tijdens de commissievergadering aandacht zal besteden aan de SHOPwacht, want wij zijn in overleg met het MKB over de uitvoering. Het lijkt goed te komen, maar ik wacht tot men het groene licht heeft gegeven. (De heer VAN POELGEEST: U zegt dat u kunt carpoolen, omdat de collegevergaderingen eerder zijn afgelopen. Het College vergadert toch op dinsdag- en vrijdagochtend? Als u dan bijvoorbeeld om 12.00 uur klaar bent in plaats van om 13.00 uur, waar gaat u dan met wethouder Dales heen?) Wij halen dan bijvoorbeeld geld op in Den Haag, wat in het verleden te weinig is gebeurd.   De VOORZITTER: Ik constateer dat het College en de Raad zich keurig aan de tijd hebben gehouden en ik sluit deze vergadering.   De vergadering wordt om 23.50 uur gesloten.

---

---